امشب آسمان کویر را نگاه کنید، ستاره‌ای خاموش شده است

به گزارش یومیر ، رضا قوی افکر ، روزنامه نگار سابق و دبیر انجمن پیشکسوتان مطبوعات ، در یادداشتی که به بهانه درگذشت پروفسور فقید پرویز کردوانی به یومیر داد ، نوشت:

“صبح های تابستانی دهه هفتاد ، وقتی در خانه به صدا درآمد ، من شک نداشتم که پرویز کردوانی ، پدر بیابان شناسی ایران ، چند خربزه شیرین از مزرعه پدرش در گرمسار برایم ارسال کرده است …

شیرینی خربزه های مزرعه پدر گرمسار تا صبح زیر زبانم ماند تا این که خبر ناراحت کننده دکتر را شنیدم. سفر جاودانه کردوانی ، ستاره درخشان آسمان کویری ایران ، زبانم تلخ شد.

پروفسور پرویز کردوانی ، دوست داشتنی ترین ایرانی ، به گفته پدر بیابان شناسی ایران و به زبان پدر جغرافیای ایران و به نظر من دلسوزترین ایرانی ، جایزه نوبل را به دلیل تلاش هایش در بیابان زایی ، آب و حفاظت از جنگل اهدا کرد. و سرزمینهای سرزمینی ، در گرمسار در سال 1310 متولد شد. پدرش یکی از صاحبان نام معروف گرمسار بود. پرویز کردوانی جوان از دبیرستان رازی فرانسه فارغ التحصیل شد و بعدها برای تحصیل بیابان زایی با هدف سکونت در بیابان های ایران به آلمان رفت.

در اوایل دهه هفتاد ، ساعت 5 صبح ، او با هم به گرمسار آمد و از آنجا به حاشیه کویر رفت تا از صحرا ، سرزمین های تشنه ، غارت آب و زباله ، برای من که آن زمان بودم ، برایم بگوید. دبیر سرویس اقتصادی روزنامه کیهان. آن را از خاک ، از توسعه ایران می دهد. آنجا بود که به من گفت چگونه حدود یک تن از زمین های ایران را برای گرفتن دکترا به آلمان برده است. گزارش مربوط به من و دکتر سفرهای کردوانی آن روز در صفحه مالی روزنامه کیهان منتشر شد.

دکتر. پرویز کردوانی عاشق بی چون و چرای ایران بود. شما نتوانستید لحظه ای را پیدا کنید که پزشک عزادار کم آبی ایران نباشد ، عزادار فرسایش سرزمین مادری خود نباشد ، به توصیه های او در زمینه حفاظت از آب و زمین و توسعه جنگل و مزرعه آنقدر توجهی نداشته باشد که دومی هشدار داد که او دیگر حاضر به سخنرانی در هیچ کنفرانسی نبود .. او از غفلت از منابع آبی کشور و نابودی زمین خسته شده بود. او به اندازه موهای خود سخنرانی کرد ، کتابی نوشت ، مقاله ای برای محافظت از آب ، رحمت بر زمین و فکر کردن به راهی برای خروج از بیابان منتشر کرد.

پروفسور پروفسور پرویز کردوانی ، پدر طبیعت و محیط زیست در ایران ، فردی گرانقدر بود که عمر خود را صرف حفظ آب و زمین در ایران کرد. در نود سالگی ، در حالی که هنوز در مورد کمبود آب ایران در آینده نزدیک نگران بود ، چشم های نگران چهارشنبه شب ، بیست و هفتم مرداد ، برای همیشه نگرانی او را بست. با اندوه فراوان می خواهم تسلیت همسر و همراه دائمی وی ، فریده گلبو ، روزنامه نگار قدیمی و همکار کیهانی سالها و نویسنده سرشناس کشورمان را اعلام کنم.

دکتر دلسوز و مهربان کردوانی در حالی که ایران همچنان از کم آبی ، فرسایش خاک و تخریب مداوم جنگل ها و مراتع رنج می برد ، به ابرها برخاست. امشب به آسمان صحرا نگاه کنید ، ستاره ها رفته اند.

رضا قوی افکر – 28 آگوست 2004

انتهای پیام