آیا مسکن به شرایط نرمال باز می‌گردد؟

زندگی بعد از Quid 19 زندگی متفاوتی است، جایی که بسیاری از چیزها تغییر کرده اند و انتظار می رود مردم در سال های آینده سبک زندگی متفاوتی را تجربه کنند.

آیا این موضوع مسکن که یکی از مهم ترین نیازهای جوامع بشری است، می تواند به راهکاری برای تسریع بازگشت به حالت عادی تبدیل شود؟ پاسخ به این سوال را می توان در این نکته جستجو کرد که مسکن یکی از بزرگ ترین بازارهایی است که نقش عمده ای در فضای اقتصادی ایفا می کند، هر نوع رونق در این حوزه می تواند فضای اقتصاد جهانی را به شدت تحت تاثیر قرار دهد و الگوی جدیدی را ایجاد کند. دادن.

ما در وضعیت جهانی مناسبی نیستیم. وضعیت فعلی پیچیده است و ما هنوز درک روشنی از آنچه اتفاق افتاده است نداریم و ارقام مشخصی در مورد میزان تأثیر اقتصادی کووید هنوز به درستی توسط کارشناسان ارائه نشده است.

بسیاری از دولت ها بر اقدامات لازم تمرکز کرده اند. اگرچه اینها لزوماً اقدامات رادیکال نیستند، اما اقداماتی نیستند که بر پایان دادن به بحران متمرکز شوند، بلکه اقداماتی هستند که تنها گزینه های ممکن برای ما هستند. با توجه به شرایط اقتصادی کشورها قبل از فروپاشی کووید 19، مسئولان دولتی سعی کردند با امکانات موجود تنها به برخی از این مشکلات پاسخ دهند.

برای حل این مشکل دو رویکرد وجود دارد: اول اینکه بسیاری از ظرفیت های شهری از جمله ساختار ، ارزش های اقتصادی بافت های قدیمی شهر و رونق آن می تواند برای ساخت خانه های جدید استفاده شود.

قیمت زمین پارامتر مهمی است که با توجه به اینکه خانه‌ها در بافت قدیمی ساخته می‌شوند، این زمین‌ها ارزشمند هستند، اما چون این بخش نیاز به نوسازی دارد، مدیریت شهری در اینجا باز است تا بتواند با قوانین مشخص از این زمین‌ها استفاده کند. در کنار سایر ذینفعان شهری ارزش گذاری کنند و از این قابلیت های موجود برای ساخت مسکن مناسب استفاده کنند.

تمایل زیادی برای خرید چنین مسکنی وجود دارد و در صورت فراهم شدن تدابیر اقتصادی و اداری می توان به مسکن متناسب با ارزش های موجود در بافت های تاریخی اندیشید و فرصت هایی را ارائه داد که نیاز به رونق اقتصادی را در دل این کشور تامین کند. شهر ایجاد کنید این منطقه قلمرویی در دست دولت‌هاست و برخلاف سایر حوزه‌ها که دولت تنها می‌تواند مشوق، پیشنهاد یا تسهیل‌کننده باشد، در این حوزه تدوین سیاست‌های مشخص برای این موضوع جزو اختیارات دولت است.

ثانیاً راهکارهای فناوری، معماری و طراحی شهری به گونه ای مورد توجه قرار می گیرد که با توجه به پتانسیل عظیمی که در حوزه فناوری وجود دارد، مسکن از آن بی بهره باشد. یا قادر به استفاده از آن نیست و یا تمرکز لازم برای این مشکل را ندارد و مورد بی توجهی قرار گرفته است.

اگر ظرفیت معماری با ارزش های تکنولوژیکی برای ارتقای کیفیت فضا و همکاری با سایر رشته ها تلفیق شود، می توان پروژه ها را تعریف کرد و با ایجاد رونق در محدوده شهری، به ظرفیت بالایی برای توسعه اقتصادی و عبور از شرایط بحران دست یافت.

دولتها از جمله شهرداریها و سازمانهای توسعه شهری می توانند با بهره برداری از پتانسیل بالای شهر ، نقش فوق العاده ای ایفا کنند و دولتها با تمرکز و تخصص بتوانند در مسیر درست توسعه شهری ، رفاه اقتصادی حرکت کنند. زیرا تمرکز بر این دیدگاه برای پیشبرد طرح های توسعه یک ضرورت مسلم است و می تواند درک مناسبی از طرح های توسعه شهری در شرایط کنونی کوید 19 فراهم کند.

* دبیرکل کمیته ملی اسکان انسانی ایران و عضو شورای سیاستگذاری مجمع بین المللی اقتصاد شهری