عمومی

همه دچار آلزایمر می‌شوند؛ حتی جوان‌ها

حتی افراد 30 ساله نیز ممکن است به آلزایمر مبتلا شوند و علائم نارس بودن را نشان دهند. همچنین تجربه نشان داده است که این بیماری در افراد جوان با سرعت بیشتری نسبت به بیماران مسن ایجاد می شود و اثرات مخرب بیشتری دارد.

به گزارش یومیر، این روزنامه شهروند او نوشت: «حتما از بسیاری از افراد مسن که نگران بیماری آلزایمر هستند شنیده اید. حتی افراد جوانتر هم گاهی به این فکر می کنند که اگر آلزایمر بگیرند چه اتفاقی برایشان می افتد. این نگرانی‌ها زمانی معنا پیدا می‌کنند که بدانیم بیماری آلزایمر در سراسر جهان بسیار شایع است. به خصوص که برخی از شرایط زندگی امروزه مانند استرس و تنش های عصبی خطر ابتلا به آلزایمر را افزایش داده است. محمدرضا دژکام، روانشناس و روان درمانگر از این بیماری، علائم و راه های پیشگیری و درمان آن می گوید.

آلزایمر و علائم

اگرچه اکثر ما فکر می کنیم آلزایمر فراموشی است، اما در واقع تعریف دقیق تری از این بیماری وجود دارد. آلزایمر یک بیماری مغزی است که باعث از بین رفتن فرآیندهای شناختی می شود. از دست دادن حافظه یا زوال عقل بخشی از اتفاقاتی است که در طول بیماری رخ می دهد. یکی از دلایل اصلی آلزایمر تجمع پلاک های پروتئین آمیلوئید در مغز است. آمیلوئید یک اصطلاح کلی برای پروتئین هایی است که به طور طبیعی در بدن وجود دارند. این پروتئین در مغز افراد سالم از بین می رود، اما در مغز افراد مبتلا به آلزایمر تجمع می یابد. علائم این بیماری معمولاً به تدریج شروع می شود. به عنوان مثال، بسیاری از بیماران در شروع بیماری فقط وقایع اخیر را فراموش می کنند یا در انجام وظایف روزانه دچار مشکل می شوند. برخی علائم دیگر ممکن است در بیماران رخ دهد. مانند تغییر رفتار و شخصیت، سردرگمی، یافتن کلمات یا تغییر در استفاده از آنها، یافتن خط گفتگو و سردرگمی. این علائم به تدریج شدیدتر می شود تا جایی که فرد مبتلا به آلزایمر در مراحل پیشرفته بیماری توانایی انجام کارهای روزمره را از دست می دهد و نمی تواند از خود مراقبت کند.

آلزایمر برای سالمندان و نوجوانان

در میان باورهای غلط در مورد آلزایمر، شایع ترین آن این است که این بیماری مختص افراد مسن است. البته آلزایمر در افراد بالای 65 سال بیشتر دیده می شود، اما این بدان معنا نیست که سایر گروه های سنی در معرض خطر هستند. حتی افراد 30 ساله نیز ممکن است به آلزایمر مبتلا شوند و علائم نارس بودن را نشان دهند. همچنین تجربه نشان داده است که این بیماری در افراد جوان با سرعت بیشتری نسبت به بیماران مسن ایجاد می شود و اثرات مخرب بیشتری دارد. گاهی حتی جوان ترها نیاز به مراقبت بیشتری دارند، زیرا چیزی را تجربه می کنند که نیروی جوانی و قدرت تفکر را از آنها می گیرد و باعث می شود جان خود را از دست بدهند و مشکلات روحی بیشتری پیدا کنند. جوانان شوکه شده اند زیرا همیشه معتقد بودند که آلزایمر مختص افراد مسن است و اطرافیانشان نیز در مورد انتخاب درمان مناسب برای بیمارشان سردرگم هستند.

راه های کاهش بیماری آلزایمر

مانند هر بیماری، راه حل هایی وجود دارد که به کاهش خطر ابتلا به آلزایمر کمک می کند. اگرچه این راه حل ها قطعی نیستند، اما تجربه نشان داده است که آلزایمر در بین افرادی که از این توصیه پیروی می کنند کمتر دیده می شود. یکی از آنها کنترل استرس است. کمتر بیماری وجود دارد که هیچ اثری از استرس در آنها یافت نشود. پزشکان همیشه به ما توصیه می کنند از استرس دوری کنیم. با این حال، خود آنها اعتراف می کنند که این حداقل در زندگی امروز بسیار دشوار است، اگر نگوییم غیرممکن است. اما برای کاهش خطر ابتلا به آلزایمر، باید این کار را بسیار سخت انجام دهیم. استرس مزمن بر عملکرد مغز تأثیر منفی می گذارد و مستعد ابتلا به بیماری های عصبی مانند آلزایمر است. برای مقابله با استرس، راه هایی مانند دوری از اخبار، به ویژه اخبار منفی، مراقبت از سلامت روان و دوری از افراد مضطرب می تواند مفید باشد.

ورزش کنید و از تنهایی دوری کنید

اکنون ثابت شده است که ورزش و فعالیت بدنی نه تنها بر سلامت بدن بلکه تا حد زیادی بر سلامت روان انسان نیز تأثیر می گذارد. تحقیقات نشان می دهد افرادی که به طور منظم ورزش می کنند و از نظر بدنی فعال هستند نسبتا کمتر به آلزایمر مبتلا می شوند. حتی در بین بیماران، ورزش پیشرفت بیماری را کند می کند. ورزش انتقال دهنده های عصبی در مغز را تنظیم می کند که به کنترل آلزایمر کمک می کند. در بسیاری از بیماری‌ها که ترکیبی از بیماری‌های جسمی و روانی هستند، توجه به مشکلات سلامت روان می‌تواند پیشرفت بیماری را کاهش دهد یا احتمال ابتلا به آن را کاهش دهد. پزشکان بر این باورند که تنهایی مداوم و روابط اجتماعی مفید می تواند به فرد کمک کند تا بهتر در برابر آلزایمر محافظت شود. این موضوع به ویژه در میان سالمندان اهمیت دارد. پس سعی کنید روابط اجتماعی خود را افزایش دهید، در فعالیت های گروهی شرکت کنید و به مجالس و مجالس نه نگویید تا انعطاف مغز خود را از دست ندهید. از سوی دیگر داشتن روابط اجتماعی باعث دوری فرد از افسردگی می شود و افسردگی یکی از عوامل از بین رفتن قدرت شناختی است. به چالش کشیدن مغز با بر عهده گرفتن مسئولیت های ساده یا روش هایی مانند حل جدول و یادگیری زبان جدید نیز به فعالیت ذهنی بیشتر کمک می کند.

کلسترول و فشار خون مهم هستند

داشتن یک سبک زندگی سالم همیشه خوب است و به محافظت در برابر بسیاری از بیماری ها کمک می کند. همین امر در مورد بیماری آلزایمر نیز صادق است. یکی از مهم ترین کارهایی که می توانیم برای کاهش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر انجام دهیم، کنترل کلسترول است. سطح کلسترول نقش مهمی در ایجاد بیماری آلزایمر دارد. آنچه به عنوان کلسترول بد شناخته می شود می تواند سن بیماری آلزایمر را کاهش دهد. البته تحقیقات نشان می دهد که عوامل ژنتیکی نیز در این امر نقش دارند. ابتلا به فشار خون بالا تاثیری در ایجاد زوال عقل مرتبط با افزایش سن ندارد، بنابراین توصیه می شود فشار خون را تنظیم کنید و از رژیم غذایی مناسب برای جلوگیری از ابتلا به آلزایمر استفاده کنید.

الگوی شیوع آلزایمر

بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی، آلزایمر در حال حاضر علت اصلی ناتوانی در میان سالمندان در سراسر جهان است. این بیماری یکی از بزرگترین مشکلات سلامتی است که با افزایش سن گسترش می یابد. طبق آمار، 16 درصد از بزرگسالان بالای 70 سال به این بیماری مبتلا هستند. این بیماری اغلب دیر تشخیص داده می شود. سه چهارم بیماران از این بیماری بی اطلاع هستند. 36 میلیون بیمار آلزایمر در سراسر جهان وجود دارد و این تعداد تا سال 2020 به 115 میلیون نفر افزایش خواهد یافت، بنابراین تا سال 2020، از هر 85 نفر یک نفر به بیماری آلزایمر مبتلا خواهد شد. یک آمار نگران کننده حکایت از شیوع بیشتر این بیماری در ایران دارد.

کنترل و درمان آلزایمر

با پیشرفت علم پزشکی و تحقیقات جدید در سال‌های اخیر، چشم‌اندازهای امیدوارکننده جدیدی برای درمان آلزایمر پدیدار شده است، اما در حال حاضر روند درمان بیشتر به کنترل و پیشگیری از پیشرفت بیماری و همچنین کنترل علائم و ذهنی است. اختلالات رفتاری ناشی از بیماری توصیه می شود برای دریافت دارو برای درمان آلزایمر با روانپزشک و متخصص مغز و اعصاب مشورت کنید. علاوه بر درمان دارویی می توان از روش های مکمل درمانی و غیردارویی مانند روان درمانی، گفتار درمانی، کاردرمانی، ماساژ درمانی و … نیز استفاده کرد. وی ادامه داد: انجام برخی فعالیت ها مانند ورزش، پیاده روی، آواز خواندن، تحریک حواس پنج گانه از طریق محرک های خوشایند و … می تواند به تسکین هر چه بیشتر علائم بیماری کمک کند.

انتهای پیام/

دکمه بازگشت به بالا