وقتی ما برای حاکم شهدا گریه می کنیم ، به این معنی است که او با او آشنا شده است و ما فهمیده ایم که او چه کرده است و از ما چه می خواهد. به همین دلیل است که اندوه بر حسین (ع) فقط نگاه به گذشته نیست ، بلکه نگاه به گذشته برای ساختن آینده است. اندوه محرم برای آینده است نه بازگشت به گذشته.
به گزارش یومیر ، در یادداشتی در آبرآنلاین توسط محسن اسماعیلی نوشته شده است: «برخی می پرسند چرا این همه وزن و توصیه برای عزاداری سیدالشهدا (ع) و مهمتر از همه این همه پاداش و پاداش برای چیست؟
زیرا ما در قرآن خوانده ایم که رسیدن به بهشت آسان نیست. در قرآن کریم آمده است که ما پیشینیان شما را به گونه ای آزمایش کردیم که دچار تزلزل شدند؛ زیرا فرد باید بعد از آزمایش های سخت وارد بهشت شود. از طرفی در روایات می بینیم که مثلاً امام صادق (ع) می فرماید: آنکه به یاد حسین (ع) می افتد و به اندازه مگس از چشمانش اشک جاری می شود ، اجر او با خدا و خداست. کمتر از بهشت به او علاقه دارد این امکان ندارد.
اگر بهشت با مشکلات و سختی ها پیچیده است ، پس چگونه می توانیم با قطره ای اشک برای حسین (ع) بهشت شویم؟ پاسخ این است که باید آثار گریه بر حسین (ع) را در نظر گرفت. وقتی ما برای حاکم شهدا گریه می کنیم ، به این معنی است که او را شناخته است و درک کرده است که چه کرده است و از ما چه می خواهد. به همین دلیل است که اندوه بر حسین (ع) فقط نگاه به گذشته نیست ، بلکه نگاه به گذشته برای ساختن آینده است.
اندوه محرم برای آینده است نه بازگشت به گذشته. بنابراین ، در زیارت عاشورای خدایی که ما را به معرفت حسین (ع) و خاندانش رساند ، می خواهیم خود را در یک مسیر قرار دهیم. این تأثیر برای شرکت در زیارت حسین (ع) یا جلسات بزرگداشت مصیبت او است.
به همین دلیل است که ابن قولویه قمی هفده قصه را در کتاب معتبر “کمیل الزیارات” جمع آوری کرده است و نشان می دهد که همه پاداش هایی که قول داد برای حسین (ع) و زیارتش گریه کند ، واقعی است ، اما برای رسیدن به همه این پاداش ها و پاداش ها همچنین مشروط و آن یافتن دانش است. ما باید تلاش کنیم تا در مکتب حسین (ع) بصیرت و دانش کسب کنیم ».
انتهای پیام