مسجد جامع ساوه یکی از اولین مساجدی است که در ایران ساخته شده است و آثاری از سه دوره تاریخی قبل از اسلام، سده های نخستین اسلامی و صفویه را در بنای آن می بینید.
مسجد جامع ساوه یکی از بناهای تاریخی ارزشمندی است که در تاریخ خود محل حوادث و دگرگونی های مختلفی بوده است. نخستین شواهد و لایه‌های معماری تاریخی را به قرن دوم و سوم هجری نسبت می‌دهند و بنای اولیه بنا بر اساس نقشه و طرح ستون، به‌عنوان بخش‌هایی از این سازه به همراه باروهای اطراف انجام شده است. . مسجد در سه ضلع غرب، شرق و جنوب. حیاط ساختمان باقی مانده است.
اولین خانه گنبدی در شبستان در ضلع جنوبی در قرن چهارم و پنجم هجری قمری ساخته شد و پس از گذشت زمان گنبدخانه دیگری در قرن هشتم و نهم هجری در همان مکان ساخته شد. به گونه ای شد که می توان کتیبه ها و محراب های بزرگ و گچ بری کرد سلام فاخر آن را به خاطر آورد.
ایوان عظیم که در ضلع غربی حیاط قرار دارد، یکی از بناهای معروف ایران است که مناسب ویژگی های اقلیمی ساوه در قرن هفتم و هشتم به همراه آرایه است. سلام اصیل و آراسته است و دو راه پله در طرفین ایوان، صحن مسجد را به قسمت های بالاتر این بنا متصل می کند.
مناره خارج از باروهای مسجد قرار دارد و در عمق زمین، پایه این مناره در داخل یک کرسی سنگی عظیم محفوظ است و از ناحیه دهانه مناره می توان به بالای آن بالا رفت. این یک سری پله است. بدنه این اثر تاریخی دارای سه ردیف کتیبه به همراه سایر تزئینات آجری و گچی است که در سال 504 هجری قمری تکمیل شده است.
شایان ذکر است که بخشی از سنت های تاریخی مسجد در ضلع شمالی صحن به چشم می خورد، اما بیشتر آثار معماری بیرون دیوار فعلی و زیر زمین پنهان شده است.
این مسجد در جنوبی ترین نقطه شهر ساوه، انتهای خیابان سلمان ساوجی قرار دارد.