روشن است که بیشترین امنیت به این نیروها برمی گردد و این آنها هستند که به فرموده حضرت علی (ع) با اذن خدا سنگر مردم هستند (و الجنود با اذن خدا سنگر رائیه ، نهج البلاغه است. ) دلیل این امر این است که تا زمانی که شخص یا کشوری با دشمن خارجی صلح نداشته باشد ، در داخل نمی تواند کار مثبتی انجام دهد. آنها از نفوذ خارجی و دخالت های غیر موجه جلوگیری می کنند. امنیت نظامی ستون فقرات امنیت دیگر است. آنها سعی می کنند کار خود را به بهترین وجه انجام دهند و از مرزها در برابر آسیب محافظت کنند. آنها ضمن مراقبت از مرزها ، امور داخلی را نیز رصد می کنند. اما اگر آنها بازی درون قاعده را به هم زدند و این کار را برای متشنج ساختن مرزها انجام دادند ، پس آیا می توان از نیروهای نظامی و انتظامی صبر داشت؟
خصوصاً اکنون که مرزهای ملی دیگر امری عادی نیستند. اطلاعات و میزان نفوذ و تأثیر آن به قدری زیاد است که هیچ کس از آنها جلوتر نیست. مرزبانان اینترنتی چیزی کمتر از مرزبانان ملی نیستند ، اما شاید بیشتر باشند. کلیه امنیت دیگر توسط مقامات نظامی (رسمی و الکترونیکی) پشتیبانی می شود. کسانی که در مورد گفتگو صحبت می کنند در حالی که دشمنان خود را به طور پیوسته قدرت نظامی خود را افزایش می دهند ، از واقعیت دور هستند. آنها خواب می بینند و درو می کنند. ایجاد و تقویت قدرت نظامی برای تهاجم ضروری نیست ، بلکه برای جلوگیری از تهاجم است و این اولویت دارد.
امنیت دیگر این نیست که ارزش آنها از امنیت بالا کمتر است ، اما از نظر درجه و زمان و سرعت تصمیم گیری و کارآیی می توان گفت که زیرمجموعه امنیت نظامی است. زیرا هیچ برنامه ریزی دیگری نمی تواند انجام شود مگر اینکه با مداخله خارجی بیرون باشید. اما از طرف دیگر ، هر یک از آنها می تواند در طولانی مدت منجر به تضعیف امنیت دولت و نظامی شود. برخی دیگر از ویژگی های مهم امنیتی عبارتند از:
امنیت سیاسی که با روابط بین کشورها سروکار دارد و اقتدار ملی و اجتماعی را در صحنه بین المللی و منطقه ای حفظ می کند. استقلال سیاسی بسیار مهم است و توسط اقتدار نظامی پشتیبانی می شود. سیاستمداران می توانند برای تقویت یا تضعیف قدرت نظامی ، از طریق قراردادها قدرت ملی را ایجاد یا از بین ببرند.
امنیت مالی بسیار مهم است. اگر امنیت اقتصادی به درستی تعریف نشود و قدرت تولید ملی با قراردادهای سیاسی تضعیف شود و نیروی داخلی کار نشود و واردات اساس تجارت خارجی باشد ، در این صورت فساد ایجاد می شود و امنیت دیگر را گسترش می دهد و به خطر می اندازد. پرت كردن.
امنیت اطلاعات زیرساخت کلیه ارتباطات است. هر کشوری رازهای خاص خود را در ابعاد مختلف دارد که اگر در دسترس دیگران قرار گیرد می تواند استقلال کشور را به خطر بیندازد. نیروهای اطلاعاتی دروازه بانان کشور در ابعاد مختلف نظامی ، سیاسی ، علمی ، اقتصادی و … هستند و هرکسی در اسرع وقت از خطرات یا منافع آن مطلع شود برنده است. دست برتر کسی است که در مدت زمان کمتری با قدرت تحلیل بالاتر اطلاعات بیشتری داشته باشد.
امنیت حقوقی یکی از مبانی مهم امنیت داخلی و سپس امنیت خارجی است. مطمئناً در همه کشورها ناگزیر درگیری وجود خواهد داشت و اگر قوه قضائیه با عدالت رفتار کند ، مردم مطیع قانون خواهند بود و همه چیز در جای خود قرار می گیرد. اگر اطمینان حقوقی مورد تردید قرار گیرد ، به یک ضرب المثل تبدیل می شود: “هرچه پوسیده شود ، آن را نمک می کنند. واو ، در حالی که پوسیده می شود ، شور می شود” و همه چیز از هم می پاشد. در امور بین الملل ، قوه قضاییه نیز می تواند مداخله کند و این زمانی خواهد بود که در شرایط داخلی امن باشد.
امنیت غذایی و بهداشتی از ایمنی دیگر کمتر نیست. سلامت جسم و روح افراد به امنیت غذایی بستگی دارد. ذهن سالم در بدن سالم است. اگر دولت ها این را دست کم بگیرند ، افراد بیمار ، نیازمند ، وابسته و بدون شک نیازمندی خواهند داشت. تحویل داروها و معالجه مربوط به امنیت غذایی و غذایی است.
امنیت فرهنگی سلامت فکری و معنوی جامعه را تضمین می کند. مدت زمان آن بیشتر از سایر اقدامات احتیاطی است ، اما تأثیرات آن بسیار بیشتر است و مبارزه با آن دشوارتر است. در بسیاری از موارد ، امنیت فرهنگی نادیده گرفته می شود.
امنیت آموزشی منجر به رشد در جامعه و مشارکت در صحنه های علمی ملی و بین المللی می شود و این واقعیت که ملتی با ایجاد عدالت آموزشی به نیازهای توسعه خود پاسخ می دهد تا گرفتار مبادلات بین المللی نشود.
امنیت اجتماعی از اقدامات صحیح اجتماعی حمایت می کند و به ملت اجازه نمی دهد که پرخاشگر یا منفعل شود و از حقوق مدنی خود به خوبی دفاع کند یا در بیماری های اجتماعی به یکدیگر کمک کند.
در نظر گرفته شده است که همه این اقدامات احتیاطی ایمنی لازم است. اگر در هر یک از موارد فوق مورد غفلت واقع شود ، به طور طبیعی امنیت نظامی را به خطر می اندازد و دشمن خارجی را به مداخله علاقه مند می کند. کسانی که در موارد فوق شکست می خورند یا مقصر هستند دلیل نفوذ و ورود خارجی را آورده اند. اگرچه آنها شعار می دهند اما در عمل به نوعی با دشمن همکاری می کنند. کودتاهای خزنده از اینجا می آیند.
کسی که از امنیت صحبت می کند اما خلاف آن عمل می کند ، به آسیای دشمن آب می ریزد. رهبری اولین کلمه ای است که اگر به معنای عام آن به امنیت اعتقاد داشته باشد ، می تواند خوب عمل کند ، در غیر این صورت در مسیر اشتباهی پیش می رود و باعث سقوط ارزش ها می شود.
سلامتی همچنین می تواند مکمل هم باشد. به همین دلیل است که این دو با هم به عنوان دو نعمت در روایت ها ذکر شده اند. سلامتی نه تنها سلامت جسمی بلکه سلامت روانی است و سلامت نه تنها برای فرد بلکه برای نهادها و سازمان ها نیز در نظر گرفته می شود. اگر سلامت دستگاهی به خطر افتاده باشد ، نباید امنیتی باشد ، یا برعکس ، اگر امنیتی نباشد ، سلامتی نیز وجود ندارد.
جامعه ای که برای ایمنی و سلامتی ارزش قائل نباشد و به طور مستقل تصمیم نگیرد ، خوشحال نخواهد بود و باید همیشه یک جیره خوار و برده خارجی ها باشد.