گامی برای نزدیکی به همگرایی شهری

به یک مناسبت به همراه دستگاه های تصفیه از بهشت ​​زهرا و خانواده هایشان به بازدید از قسمتهای مختلف باغ گیاه شناسی ملی رفتیم و به مناسبت بعدی با تخته های بسته بندی و خانواده های آنها از تپه های عباس آباد و پل طبیعت گشت زدیم.
این گروه ها از جمله اولین کسانی بودند که در خلال شرایط دشوار سال گذشته ، در سکوت و سکوت بیشترین خدمات را در اختیار کرونا قرار دادند و آنگونه که باید دیده و مورد استقبال قرار نگرفتند و البته صدمات زیادی به آنها وارد شد . ساکنان این دو شغل عمدتاً از لایه های پایین جامعه به وجود می آیند ، که در شرایط فعلی اپیدمی تاج توسط خطرات زیادی تهدید می شود. در جلسات نوروزی ، دو گروه برخی از موضوعات را مطرح کردند ، از جمله ادعاهای تأخیر خود را علیه پیمانکاران. نکته دیگر اوضاع دشواری بود که افراد شاغل در این مشاغل مجبور به قرنطینه شدن خود و جلوگیری از انتقال ویروس به خانواده هایشان تحت کرونا بودند. پاک کننده ها و همچنین مقدسین در تاج در معرض خطر بالایی هستند و باید از اولین گروه های واکسینه شده باشند.

یکی از موضوعات مهمی که مطرح شده و جای بحث آن دارد که جزییات نظافتچی ها و افراد تمیز بین محل کار و محل سکونت است. اکثریت قریب به اتفاق آنها در حومه پایتخت زندگی می کنند. زندگی این افراد به طور واضح نیاز به توجه به حمل و نقل سبک و ارزان را نشان می دهد. نکته ای که هنوز در برنامه ریزی شهری جایگاه خود را پیدا نکرده و اولویت آن عملا نادیده گرفته شده است.
این وضعیت بسیاری از مشاغل اولیه و بهداشتی را پوشش می دهد. ما بارها از زبان کارشناسان شهری شنیده ایم که شهرهای بزرگ طبقات پایین را “اخراج” می کنند. این اخراج ملموس نیست ، بلکه ضمنی است. مسائلی مانند قیمت مسکن ، هزینه حمل و نقل و خدمات شهری آنها را به حاشیه می برد. با این حال ، همین افراد خدمات کارآمد و دشوار مانند تمیز نگه داشتن شهر را انجام می دهند. عدالت در دسترسی به شهر ، خواه برای زندگی و به ویژه دسترسی روزمره به کار باشد ، یکی از مهمترین موارد برای نزدیک شدن به یک شهر همگراست و لازم است به صورت عملی در مورد این موضوع فکر کنیم. گشت های نوروزی و گفتگوهایی که در آنها مطرح شد مشکلات دیگری را به همراه داشت.

تمام گفتگوها با متدینان ، تصفیه کنندگان و خانواده های آنها نشان داد که افرادی که در این کار کار می کنند ، حتی اگر بسیار شریف و سخت کوش باشند ، بسیار مورد احترام نیستند. این افراد گاهی مورد توهین و تحقیر دیگران قرار می گیرند و جایگاه اجتماعی آنها آنگونه که باید رعایت نمی شود. این البته منجر به همبستگی بالایی بین این گروه ها و حتی اعضای خانواده آنها شده است و در این جلسات شاهد حضور کودکانی نیز بودیم که در کنار پدرشان بودند و سعی در محافظت از وی در برابر تعرضات احتمالی داشتند. با این وجود پاسخ های فردی و خانوادگی به این س questionsالات کافی نیست و لازم است که شهرداری ، شورای شهر و نهادهای عمومی و سازمان های وابسته نسبت به خدمات این عزیزان قدردانی کنند. بعضی اوقات ، حتی با قدم های کوچک ، می توان موقعیت اجتماعی آنها را حفظ کرد. یکی از اقدامات مربوط ، نظارت صحیح بر این گروههای شغلی و مشکلات آنها است. لازم است بدانید که چه عواملی باعث آسیب جسمی و آسیب روانی این گروه از صاحبان مشاغل می شود و چگونه می توان آنها را به شهر و سایر گروه های اجتماعی مرتبط کرد. موارد ذکر شده مستلزم کارهای پژوهشی و کاربردی ، به ویژه آموزش و فرهنگ است و لازم است اولویت بندی این موارد را به خاطر بسپاریم تا تهران شهری برای همه باشد و ما به تحقق شعار “تهران ، شهر برای همه “. لازم است حداقل اقدامات از جمله بازدید از شهر و سفرهای گردشگری برای خانواده های آنها ادامه یابد و بیمه ، مراقبت های پزشکی و بازنشستگی آنها باید توسط دستگاه های نظارتی شهر و شهرداری کنترل شود و قراردادهای کاری آنها به طور عادلانه تنظیم شود. برای کسانی که آلوده یا در معرض ویروس کرونا هستند نیز به درمان پزشکی مناسب نیاز است.

سرانجام ، به معنای گسترده تر ، ایجاد آگاهی یکپارچه در سطح شهری از این مشاغل ضروری است تا شهروندان بتوانند عزت خود را در برخورد با این گروه ها حفظ کنند. خوشبختانه ، پایتخت یک جامعه متحرک و همدل است که به ویژه در شرایط دشوار به افراد کمک و دستگیر می کند. با این حال ، این موضوعات باید در متن فرهنگ شهری و توسط نهادهای شهری مورد تأکید مجدد قرار گیرند.

* عضو شورای شهر تهران
منتشر شده در روزنامه همشهری دوشنبه ، 6 آوریل 1400