اعلام شده است که قیمت چهار قلم مرغ، تخم مرغ، روغن و لبنیات افزایش می یابد و اعلام شده است که هیچکس حق ندارد خدمات و کالای دیگری را افزایش دهد. من می خواهم به این نکته اشاره کنم که تصمیم ساده ای در این مورد گرفته شده است.
آیا ساده انگاری است که بپرسیم آیا امکان دارد محصولی که با تخم مرغ یا مرغ تهیه می شود، قیمت نداشته باشد؟ آیا ممکن است صنایع مرتبط با این مشکل روی محصولات مختلف قیمت خود را افزایش ندهند؟ یا هزینه های دیگر برای تولید این چهار کالا، حمل و نقل، حمل و نگهداری، به ویژه برای کسانی که به مواد اولیه نیاز دارند، افزایش نخواهد یافت؟ البته قیمت آنها نیز افزایش خواهد یافت. به خصوص که اکثر آنها توسط بخش خصوصی تولید می شوند. بنابراین پرداخت یارانه ها و آزادسازی این گونه قیمت ها که به نظر من قابل برگشت نیست، برای اقشار مختلف به ویژه دهک های نیازمند مشکل ایجاد می کند.
یکی از مواردی که ما واقعاً باید نگران آن باشیم این است که بسیاری از این خانواده ها حتی فرصت های شغلی خرد خود را در گذشته در دوران کرونا از دست دادند. بنابراین فشار این شرایط بر این گروه ها بسیار بیشتر خواهد بود. اگر نگاهی به تجربه گذشته از این گونه پرداخت ها در کشورمان بیندازیم، به وضوح می توان دریافت که گروه هایی که بیشترین آسیب را از افزایش این قیمت ها متضرر می کنند، گروه های نیازمند هستند.
بالاخره دولت همت کرده و گفته به جای 300 هزار تومان، 400 هزار تومان می دهد. آیا با این صد هزار تومان هزینه خانواده های نیازمند برای جبران یارانه ها تفاوتی دارد؟ البته پاسخ من به عنوان یک مددکار اجتماعی و شهروند “نه” خواهد بود. چون من هم از افزایش قیمت ها ضربه خوردم. نکته دیگری که بسیار مهم است این است که نمی توانیم تحولات نرخ ارز را کنترل کنیم.
با نزدیک شدن به کانال 30 هزار تومانی اخیر و تورم ناشی از چنین شرایطی، مقابله با این مشکل آسان نیست. حداقل من نمی دانم با چه پشتوانه کارشناسی تصمیم به این کار گرفته شده است؟ به عقیده نگارنده، این نوع پرداخت یارانه فشار بر اقشار ضعیف از جمله اقشار ضعیف تحت پوشش سازمان های حمایتی را افزایش می دهد.
* چاپ شده در روزنامه آرمان ملی / شنبه 25 اردیبهشت 1401