این صنعت ترکیبی از قدرت سود، جهل، سردرگمی و اختلاس است که منجر به جنایت و قتل علیه مردم مظلوم شده است که مشتریان اجتناب ناپذیر آنها صنعت انحصار و رانت بوده است.
اخیراً یک افسر شجاع پلیس از باز نشدن بیش از 90 درصد ایربگ ها و اینکه دستکاری آلیاژ مخازن گاز باعث آتش گرفتن خودروها در صورت تصادف می شود صحبت کرد و وزیر صمت به این نتیجه رسید که مافیا این صنعت مسلط است!
بارها به ذهنم خطور کرده که حاکمان این مملکت، به ویژه آنهایی که با چشم و ابرو و انگشت بیشترین اقتدار را دارند و فقط منویات خود را دارند، می توانند هیاهو ایجاد کنند و همه نیروها و امکانات کشور را بسیج کنند. چگونه می توانند به سادگی از کنار این – و ده ها مشکل مشابه دیگر – بگذرند و از خواب محروم نشوند؟
آیا در زمانی که این مشکل سرشار از دانش، تخصص و تجربه در چنین صنعتی است، حل این مشکل غیرممکن است؟
به نظر می رسد حداقل دو عامل دخیل هستند:
اولین عامل سودهای کلانی است که مافیای این صنعت دریافت می کند و این مافیا علیه القاعده با نفوذ و تسلط خود بر قوای سه گانه، همه راه های ممکن را برای اصلاحات می بندد.
عامل دیگری که در شکل گیری سبک حکومت کنونی نقش بسزایی دارد، آرمان های کبدی و هذیان آور، آرمان های انقلابی است که پیشرفت، آرامش و امنیت مردم ایران را به گروگان گرفته است. آرمان تسخیر منطقه، ریشه کن کردن رژیم اسرائیل، به زانو درآوردن استکبار غرب و فتح و اصلاح جهان با همان مدلی که دین و دنیای مردم ایران را اصلاح کردیم!
این نگاه آرمان گرایانه گاه از یک نقطه عطف تاریخی صحبت می کند، گویی همه وقایع رخ داده در تاریخ بشر مقدمه ای برای رسیدن به این نقطه عطف تاریخی است که قرار است نظام ما افتخار پیشبرد آن را داشته باشد و پس از آن گذشت. از طریق. نقطه عطف، جامعه جهانی باید از الگو و مدل حاکمیتی موجود در جمهوری اسلامی استفاده کند و به سعادت دنیا و آخرت برسد!
این آرمان گرایی گاه از پیوند به ظهور می گوید و آن را پایه گذاری می کند، گویی منجی و مصلح عالم بشریت در انتظار همت و تلاش مسئولان سرشار از اخلاص، معنویت و پاکی در نظام جمهوری اسلامی و خداوند متعال است. به موفقیت نزدیک است دولت انقلابی که راه را هموار کرد باید مجوز حضور را صادر کند!
حال باید انصاف داشت وقتی سطح آرمان ها و آرمان ها و دغدغه ها در یک نظام اینقدر متعالی و ملکوتی است، چه نیازی به پرداختن به مسائل کم اهمیتی مانند ارتقای صنعت خودرو، فقرزدایی، بهبود روابط با دنیا و… مبارزه با فساد و غیره .کند.
با این الگوی مدیریتی، صاحبان قدرت آنقدر راحت و بی خیال بر دوش جامعه می دوند و قاعده آسان خود را اجرا می کنند که نیازی به تجدید نظر و بازنگری احساس نمی کنند.
انصافا اگر من و شما جای آنها بودیم یک لحظه به این فکر میکردیم که برای داشتن دولت بهتر و کارآمدتر چه کار کنیم؟!