بم تنها آبادی در ایران است که کاریزها یا قنات هایش هنوز رویایی دارند! چرا؟ همه کسانی که می خواهند از گذشته درخشان ایران در زمینه طبیعت و کشاورزی مطلع شوند ، بازدید از موزه بم خوب است. این موزه چقدر ارزش دارد؟! موزه ای که به ایرانیان می آموزد که می توان بدون ساخت سدهای گران قیمت و حفر چاه های تریاک زندگی کرد ، کشاورزی پایدار ایجاد کرد و این جامعه فاخر و فهیم در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد.
بم تنها شهر ایران است که در برخی از معابر عمومی اش تابلوهایی وجود دارد که هشدار می دهد ماشین های سنگین نباید از این معابر عبور کنند زیرا می تواند برای گالری های کاریز خطرناک باشد. قدر بم را بدانید و اجازه ندهید که چاه به بهانه اشتغال کارخانه روی و مشتقات آن ، چاه های حفر شده و منابع ارزشمند آب شیرین در بم با تهدیدهای کمی و کیفی روبرو شود.
ما نباید فریب میثاق ها و سوگندهای مقامات و سرمایه گذاران محلی را بگیریم و اجازه دهیم سرنوشت سیاه زنجان و یزد پس از توسعه صنایع سرب و روی و معادن در بم تکرار شود. اگر بم را نتوانیم خریداری کنیم ، جان هزاران هموطن که هجده سال پیش به ناحق در زمین لرزه جان باختند هرگز بخشیده نمی شود.
در عین حال ، هیچ کس در مورد توسعه و اشتغال زاویه ای ندارد. الزام ما این است که این کارخانه در منطقه آزاد بم واقع شود و نه در منطقه باغشهر 20 هزار هکتاری بم ، که در میراث جهانی یونسکو ثبت شده است.