یومیر/خوزستان یک شاعر و منتقد ادبی معتقد است: پیش از جهانی شدن ادبیات معاصر ابتدا باید به شناخت ادبیات کلاسیک فارسی و سپس به فراگیر شدن ادبیات معاصر در جامعه خودمان فکر کنیم.
رضا روشنی در گفت‌وگو با یومیر با اشاره به اینکه در گنجینه زبان و ادبیات ایران آثار بزرگ و درخشانی وجود دارد گفت: اگر نویسندگان ما به آن درجه از شناخت برسند که بتوانند مرزهای جغرافیایی را فراموش کنند و به مرزهای تازه‌ای از خلاقیت و به فراگیر شدن ادبیات در جامعه خود برسند جهانی شدن آثار ادبی می‌تواند نتیجه عمل به این امر باشد.
او خاطرنشان کرد: وقتی سخن از ادبیات به میان می‌آوریم لازم است قبل از هر چیزی بدانیم که ادبیات کلاسیک ما چگونه آغاز شده زیرا شناخت از زبان، لغت و مسایلی که حاصل ارتباطات عقل و دل هستند از زیرساخت‌های مهمی است که هر کشوری یکپارچگی، همبستگی، افتخارات و مباهات خود را روی آن بنا می‌نهد.
وی با اشاره به اینکه ایران کشوری چندفرهنگی و چندزبانی است و در آن فرهنگ‌های بومی مختلف و گویش‌های متفاوت زبانی وجود دارد توضیح داد: فرایند جهانی شدن یا رسیدن به ادبیات جهانی مستلزم این است که متن ابتدا به چند زبان تولید شود و این امر زمانی رخ می‌دهد که فرهنگ این زبان‌ها در زیرساخت متن ادبی تقابل داشته باشد؛ یعنی به یک فرهنگ مشترک برسد.
روشنی با اشاره به اینکه در جهان امروز بخشی از ادبیات معاصر ما از جمله «بوف کور» به زبان‌های زنده دنیا ترجمه شده خاطرنشان کرد: فرهنگ درخشان ما جلوگاه آثار ادبی بسیاری است که در شمار غنی‌ترین و شیواترین آثار ادبی جهان قرار دارند.
رضا روشنی، متولد ۱۳۵۱، چهار مجموعه شعر، ۲ مجموعه داستان و سه کتاب در حوزه نقد ادبی منتشر کرده است. مجموعه مقالات «نقد در دوره واماندگی» و «منطق و نظریه ادبی در شعر فارسی» از آثار اوست. مجموعه داستان «ضلع تاریک» و مجموعه نقد و بررسی شعرهای فروغ فرخ‌زاد با نام «منِ فروغ» نیز به قلم رضا روشنی چاپ و نشر یافته‌اند. این شاعر در زمینه شعر صاحب مجموعه شعر «آفتابگردان‌های سرگردان» است.
این نویسنده خاطرنشان کرد: در گنجینه زبان و ادبیات ایران آثار بزرگ و درخشانی وجود دارد که روح و اندیشه ملت است و این آثار سرآمد در میان مردم بسیار شهرت و مقبولیت دارند؛ آثار بزرگ ادبی که در صفت پایندگی و گستردگی قبول خاص و عام هستند.
وی اضافه کرد: پایندگی و دوام این آثار ادبی همیشه و در طول زمان بوده است و قبول عام و خاص یافتن نیز به این معناست که همه افراد آنها را می‌خوانند و در حافظه جمعی ضبط و ثبت شده‌اند.
این منتقد ادبی تاکید کرد: ما باید قدر این سرمایه‌های گران‌بها را بدانیم و با استفاده از آثار بی‌شمار و ارزشمند خویش در عین اینکه دیگران را از فرهنگ خود بهره‌مند سازیم از فرهنگ پربار و متنوع آنها نیز بهره ببریم.
روشنی متذکر شد: هنرمندی که بخواهد اثر جهانی داشته باشد ابتدا باید به گزینش و مطالعه ادبیات و ریشه‌های سالم شجره بومی خود بپردازد و در عین حال مرزهای جغرافیایی و تعصبات قومی را پشت سر بگذارد.
شعری از رضا روشنی:
برگردان!
پشت سرت باد ایستاده
و من که دارم
به خودم شلیک می کنم
برگردان!
به زانوهایت
به خستگی که پیش پایت
از برفی که رد پاهایت را پس نداد چه توقعی؟
ما هر روز خیابان
*تن‌ها و لهجه‌هایمان به می‌خورد*
هر روز این جنگ دوست داشتنی
که درازست
که بی‌اختیار
که بی‌پایان
برگردان!
به اعماق این شکستگی
این قاب هنوز به اندازه دو آغوش مردن جا دارد
و باد که قرمز بوزد
حتما روسری تو می‌افتد
و زمین از هوش می‌رود
با این موضوع بیشتر بخوانید:
ادبیات ایران نمی‌تواند فراتر از مرزها حرکت کند
خورشید ادبیات معاصر ایران در میان مردمانی اندک تابیده است
ورود گردشگر خارجی با جهانی شدن ادبیات مرتبط است
انتهای پیام