در روستای دوقلوها چه خبر است؟

به گزارش یومیر، روزنامه «خراسان» در ادامه نوشت: در شهرآباد چه خبر است؟ دلیل افزایش تعداد دوقلوها چه می تواند باشد؟ آیا آوازه این روستا برای دوقلوهایش تاثیری بر ساکنان داشته است؟ در گفت و گو با اهالی شهر و یک متخصص ژنتیک سعی داریم به این سوالات پاسخ دهیم.

صدیقه صادق زاده مادر مهدیه و ابوالفضل یک دوقلو 14 ساله است. بچه ها خانه نیستند و من نمی توانم با آنها صحبت کنم. مهدیه برای نگهداری از مادربزرگش به خانه مادربزرگش رفت و ابوالفضل به قول مادرش کنار چاه رفت و به دنبال گوسفندان رفت. بچه های ابرکوه از سنین پایین مثل هر روستای دیگری کار می کنند. از خانم صادق زاده می پرسم وقتی متوجه شدند تعداد دوقلوها در روستا زیاد شده است: «یادم هست در ابرکوه دوقلوهای زیادی داشتیم، اما هیچکس دلیلش را نمی داند، چند نفر از تهران برای تحقیق آمده بودند، اما بالاخره متوجه نشدند چرا. دوقلو به دنیا آوردیم شاید ارثی باشد «بالاخره مادربزرگم دوقلو به دنیا آورد.» خانم صادق زاده ادامه می دهد: «الان دوقلوها پراکنده شده اند. به ابرگو رفتند [ابرکوه]، شیراز و سایر شهرها. روزهای اول که تعدادشان زیاد بود برای دیدن و عکس گرفتن می آمدند. حتی تصاویر بچه ها در روزنامه هم منتشر شد اما اتفاقی نیفتاد. این بدان معناست که وضعیت روستا تغییر نکرده است.» زندگی در جایی که چهره ها مدام تکرار می شوند چگونه است؟ خانم صادق زاده گفت: «این برای ما عادی شده است. “ما دوقلوها را اشتباه نمی گیریم، زیرا همه ما یکدیگر را می شناسیم.”

ابوالفضل زارع، 35 ساله، حسابدار است، چند سالی است که در شیراز زندگی می کند و پنج شش ماه است که به روستا برگشته است. ابوالفضل که تک فرزند است در مورد روستاهای دوقلوی روستایشان می گوید: ماجرای روستای ما تنها به صورت یکپارچه منتشر شد، بررسی ها و بررسی هایی انجام شد، اما خبری از آزمایشات پزشکی و بررسی های جدی نبود، همان خبر. درآمد چندانی برای روستا به ارمغان نیاورد، در حالی که می‌توانست بهانه‌ای برای جذب گردشگر باشد، اما زیرساخت‌های گردشگری شهرآباد ضعیف است، به دلایل اقتصادی حدود 70 درصد از جمعیت روستا که اکثرا کشاورز هستند، در یک دوره زمانی مهاجرت کردند. 30 تا 40 سال به شهرهای بزرگ و عمدتا شیراز برای یافتن کار و به شغل آزاد روی آوردم. من هم 10 سال در شیراز زندگی کردم. الان به دلیل سن پدر و مادرم به روستا برگشته ام و فکر می کنم شهرآباد دارای آثار تاریخی قدیمی از جمله آسیاب آبی، یخچال های خشتی و قلعه از جاذبه های گردشگری روستای ما هستند اما بودجه ای برای مرمت این آثار صرف نمی شود. و هیچگونه تبلیغاتی برای جذب گردشگر انجام نمی شود. ما حتی در روستا سکونت نداریم، البته اهالی علاقه مند به سرمایه گذاری در حوزه گردشگری هستند اما امکانات اولیه وجود ندارد.

حسین زارع 26 ساله ساکن ابرکوه و دانشجوی کارشناسی ارشد روابط بین الملل دانشگاه تهران است. حسین اگرچه ساکن شهرآباد نیست، اما از مشکلات زادگاه پدری اش آگاه است که مرتب به روستا می رود: شهرآباد به خاطر دوقلوهایش معروف شد، اما آوازه اش به بی آبی کمتر نیست. کاهش بارندگی و کاهش مخازن آب زیرزمینی باعث خشک شدن چاه های کشاورزی شده و در نتیجه هر سال برداشت کمتر و کمتری دارد. از آنجایی که کشاورزی منبع اصلی درآمد مردم است، کمبود آب گریبانگیر آنها شده است و بیشتر آنها زیر خط فقر زندگی می کنند. کسانی که توانایی مالی داشتند نیز به شهر مهاجرت کردند. امکانات بهداشتی و آموزشی شهرآباد بسیار ضعیف است. تنها مدرسه روستا فقط مقطع ابتدایی دارد و مردم برای دریافت خدمات درمانی باید به بیمارستان ابرکوه مراجعه کنند. از حسین خواهش می کنم کمی در مورد ویژگی های شهرآباد توضیح دهد: «می دانید که استان یزد به غم پنهانی خاص، شیردهی بسیار منظم و نوحه های حماسی معروف است، در شهرستان ابرکوه که شهرآباد زیرمجموعه آن است، این غم است. دارای یک ویژگی منحصر به فرد و خاص است، ما بزرگترین هیئت را در کشور داریم، مراسم عزاداری دو نوع است؛ نوع ساکنانی که در مساجد و اماکن مذهبی شیر می دهند و آن دسته که در حال حرکت در خیابان ها و کوچه ها هستند. هیئت در شهر ما ثبت ملی شده است.»

«سیدرضا موسوی» 30 ساله است، به کشاورزی و دامپروری می پردازد، در فضای مجازی کلیپ های طنز می سازد و در ترانه هم انگشت دارد. رضا از زندگی در روستا خوشحال است، زیرا: «اگر کسی راه امنی برای زندگی دارد، روستا جای امنی برای زندگی است.» خلوت است، همه یکدیگر را می شناسند و رابطه صمیمانه بین مردم چیزی نیست که در شهرهای بزرگ گیر می کند «البته مشکلات اقتصادی در سال های اخیر زندگی در روستا را سخت کرده است:» از 40 قلوهایی که در شهرآباد داشتیم، الان شاید 20 قلو در روستا باقی مانده است. بسیاری روستا را ترک کردند، اما از زمانی که صندوق مسکن زمین را واگذار کرد و وام داد، تعدادی از مهاجران برگشته اند. مدتی است که در قالب طرح «هادی» تلاش می شود تا از بافت تاریخی روستا حفاظت شود. به غیر از ساختمان هایی که در راه بودند و ویران شدند، بیشتر خانه ها هنوز از گل سنگی هستند. آثار تاریخی ارزشمندی هم داریم که البته خیلی از آنها آسیب ندیده است. از جمله قلعه دوتایی که بیش از دو قرن قدمت دارد. 14 سال پیش به دلیل ترکیدگی لوله، تمام آب قلعه به مدت یک هفته و نیم نشتی داشت. سال گذشته بخشی از آن بر اثر بارندگی ریزش کرد. مدتی را صرف بازسازی قلعه کردم، اما به تنهایی امکان پذیر نبود و هیچ حمایتی دریافت نکردم. یک بار سعی کردم برای جلب توجه و گردشگران جشنواره دوقلو در شهر راه اندازی کنم اما هیچ نهادی حاضر به کمک و حمایت نشد. جاذبه های گردشگری زیادی در روستای ما وجود دارد. از جمله باغ «آقازاده» که متعلق به یک آقای بی نظیر 400 ساله است. عمارت آقازاده ابرکوه -همان بنایی که تصویر آن بر روی اسکناس 2000 تومانی است- با جلوپنجره دو طبقه که شاهکار معماری محسوب می شود، حتی در استان یزد که به بادگیرهایش معروف است، نمونه بی نظیری است. گنبد سنگی و سردابه نیز جزو میراث ما هستند که می توانند در کنار جمعیت دوقلو توجه را به خود جلب کنند.»

«نرگس» و «نجمه زارع» دوقلوهای همسان 17 ساله ای هستند که در هنرستان ابرکوه خیاطی می خوانند. نرگس در مورد زندگی دوقلو در شهرآباد برایم توضیح می دهد: من و خواهرم خیلی خوب همدیگر را درک می کنیم، اگر مشکلی پیش بیاید به هم کمک می کنیم و علت ناراحتی یکدیگر را بدون نیاز به صحبت می فهمیم. نتایج ما و حتی گاهی اوقات ما رویاها یکسان هستند.بعضی وقت ها ما شیطنت می کنیم. “اگر کسی با من تماس بگیرد و من حوصله پاسخگویی را نداشته باشم، به جای آن خواهرم را می فرستم. البته در مدرسه فرصت مشکل چندانی وجود ندارد زیرا معلمان واقعاً ما را می شناسند «آیا اشتباه گرفتن دوقلوها با هم گیج کننده و دردسرساز نیست؟» چون روستا کوچک است همه همدیگر را می شناسند و ما هم می شناسیم. نرگس می‌گوید زیاد گیج نشوید. راستش من فکر می‌کردم مردم شهرآباد دائماً به هم نگاه می‌کنند و می‌پرسند «شما کی بودید؟» اما اینطور نیست. نظر مردم روستا در مورد شهرهای دوقلو چیست؟ به این فکر می‌کند که چرا ما این همه دوقلو داریم، نرگس توضیح می‌دهد. برخی از افرادی که به بیرون از روستا می‌آیند می‌گویند این به خاطر خویشاوندی است، اما در روستا هم مثل پدر و مادرم غیر خویشاوندی داریم. «نرگس می‌گوید زنان در شهرآباد نه شغلی دارد و نه منبع درآمدی، اما او و خواهرش دوست دارند روزی در روستای خود کارگاه خیاطی راه اندازی کنند و در روستای خود زنان شاغل باشند: “در حال حاضر تمام تلاشم را می کنم. r تبدیل شدن به یک خیاط خوب.”

تعداد بالای دوقلوها در یک منطقه به شهرآباد محدود نمی شود. میزان تولد دوقلوها در روستای کودیناه هند تقریباً شش برابر میانگین جهانی است. بنین دارای بالاترین میانگین ملی دوقلوها در آفریقای مرکزی با 27.9 در هزار تولد زنده است و ایگبو اورا در نیجریه پایتخت دوقلوهای جهان است. بهاره نجد، متخصص ژنتیک، دلایل افزایش شانس داشتن دوقلو در یک منطقه را توضیح می دهد.

لطفا قبل از پرداختن به موضوع شهرآباد توضیح دهید که خواهرخواندگی چگونه صورت می گیرد؟

می دانیم که تخمدان های زن معمولاً هر ماه یک تخمک تولید می کنند. اگر اسپرم به آن برسد، پس از آزاد شدن تخمک، ترکیب شده و سلول تخمک تشکیل می شود. اگر یک تخمک بعد از لقاح به دو قسمت تقسیم شود، دوقلوهای همسان خواهیم داشت و اگر در حین لقاح به جای یک تخمک، دو تخمک آزاد شود و هر کدام با یک سلول اسپرم ترکیب شود، دو سلول تخمک تشکیل شده و دوقلوها ناهمگن هستند. . گرفتن این یک بیماری دوقلوی ناهمگن ژنتیکی است که از مادر به کودک منتقل می شود. البته یک پدر می تواند آن را به دخترش منتقل کند، اما حتی او هم شانس بیشتری برای دوقلو شدن ندارد زیرا ژن های او روی تخمک گذاری همسرش تاثیری ندارد. به طور مشابه، تعدد زوجات ممکن است رخ دهد، اما احتمال آن بسیار کمتر است.

چه چیزی باعث دوقلوزایی می شود؟

شهرستان ها و چند قلوزایی یک تصادف ژنتیکی است. زنی که دارای ژن دوقلو است، آن را به فرزندش منتقل می کند، اما این بدان معنا نیست که فرزندش برای به دنیا آوردن دوقلو باید ازدواج خویشاوندی داشته باشد. با این حال او دارای ژن دوقلو است، اما اگر بخواهیم این سوال را دقیق و علمی بررسی کنیم باید شجره نامه گروه مورد نظر را ترسیم و مطالعه کنیم، اما در کل سن، قد و وزن بالای مادر نقش دارد. نقش مهمی در ایجاد این پدیده دارد.

میزان تولد دوقلوها در یک منطقه چگونه افزایش می یابد؟

این موضوع به عنوان توضیحی مطرح می شود که چون روستا یک جامعه کوچک است، اعضا آن را ترک نمی کنند و ازدواج های خویشاوندی انجام می دهند، ژن دوقلو در منطقه آنها تکرار می شود تا جایی که ناهنجاری وجود ندارد، این نسبت بالای دوقلوها نسبت به جامعه متوسط. مشکلی نیست..

آیا ژنتیک نیز در پیدایش آمار دوقلوهای جهانی در سالهای اخیر دخیل است؟

در زندگی امروزی عوامل محیطی مانند تغذیه، امواج مضر، آلودگی هوا و … بر کیفیت مایع منی مردان و کاهش باروری تاثیر گذاشته است. به همین دلیل استفاده از تکنیک های کمک باروری مانند «آیواف» و «آیووا» افزایش یافته است. این روش ها به دلیل تأثیری که بر تقسیم سلولی جنینی دارند می توانند باعث ایجاد دوقلوهای همسان یا همسان شوند. اما هیچ پزشکی تکنیک های کمک باروری دوقلو را به فردی که مشکل باروری ندارد توصیه نمی کند.

انتهای پیام/