اینکه یکی از بهترین بازیکنان لیگ برتر که میتوانست در فهرست نهایی جام‌جهانی و جام ملت‌ها هم قرار بگیرد حالا در ملوان روی نیمکت می‌نشیند را می‌توان از عجایب نیم فصل دوم لیگ برتر این فصل به‌شمار آورد.
سرلک طی سه فصل و نیم حضورش در پرسپولیس همواره یکی از بازیکنان باثبات و شاخص تیمش و لیگ بود. او در همان روز‌های نخست حضور در پرسپولیس و بازی‌های لیگ قهرمانان آسیا در دوحه طوری برای پرسپولیس بازی می‌کرد که انگار چند سالی است در این تیم حضور دارد و خیلی سریع در ترکیب سرخ‌ها جا افتاد.
با اینکه نمایش سرلک در زمین مسابقه به گونه‌ای نبود که تماشاگر را به وجد بیاورد و پست بازی‌اش این التزام را ایجاد می‌کرد که در خدمت تیمش باشد، اما خیلی زود تبدیل به بازیکن اصلی یحیی شد و به یک وزنه در ترکیب پرسپولیس به حساب می‌آمد.
سرلک در تمام این مدت خیلی کم افت کرد و نوسانی در بازی‌اش دیده نمی‌شد، اما در ملوان اصلا چنین اتفاقی برایش رخ نداده و اوضاع برایش خوب پیش نرفته است.
سرلک در حالی بازیکن ذخیره ملوان شده که در ترکیب اصلی این تیم هافبک به نام پوریا پورعلی جوان بازی می‌کند که نسبت به سرلک در فوتبال ایران بازیکن شناخته شده‌ای نیست.
حالا این سوال به شکل جدی مطرح می‌شود که علت نیمکت‌نشینی‌های شماره ۱۰ سابق سرخ‌ها در ملوان چیست؟ آیا تارتار به بازی او علاقه‌ای ندارد یا مدل بازی ملوان به گونه‌ای است که سرلک در آن حل نمی‌شود؟
با این وجود سوال بزرگتر اینجاست که ملوان چطور می‌تواند از بازیکنی با این کیفیت عبور کند و چطور نمی‌تواند از او در جهت اهدافش بازی بگیرد؟
به هر حال اینکه هر هفته میلاد سرلک را روی نیمکت ملوان ببینند اتفاق عجیبی است که نمی‌توان به راحتی هضمش کرد. البته یادمان نرود سیاوش یزدانی و محمدحسین مرادمند نیز در دوران خدمت سربازی در ملوان جایگاه خوبی در تیم‌شان نداشتند و کم بازی می‌کردند.
با وجود این اتفاقات باید دید سرلک چه زمانی به پرسپولیس باز خواهد گشت چرا که شاید فقط در تیم خودش موقعیت مناسبی پیدا کند.