خانه‌های یک طبقه، یعنی اتلاف بودجه و انرژی

علی شماعی در گفت وگو با یومیر، اظهار کرد: در حال حاضر اکثر کشورهای پیشرفته با ساخت برج ها و مجتمع های بزرگ از آب، برق و امکانات در شهرها استفاده می کنند. با توجه به تجمیع امکانات رفاهی و زیرساخت های شهری در کلان شهرها، ساخت ساختمان های بلندمرتبه نسبت به هزینه ساخت واحدهای یک طبقه در حومه شهر مقرون به صرفه تر است.

به گفته شماعی، امروزه در بحث شهرسازی و ساخت و ساز مسکن به مسائل زیست محیطی از جمله منابع آب، فضای سبز، هوا، انرژی و زیرساخت های شهری وسواس نگاه می کنند. با توجه به آب و هوای خشک ایران، اگر از این مسائل چشم پوشی کنیم، با مشکل مواجه خواهیم شد.

این استاد دانشگاه تصریح کرد: احیای بافت های فرسوده در شهرها بسیار منطقی تر از ساخت مسکن در حاشیه شهرها است. اما در ایران شاید یکی از دلایل تمرکز طرح های شهری در حومه کلان شهرها و شهرهای جدید، نبود ساختار محله ای پایدار مرکزی با تمام کاربری های لازم در هر محله و دشواری های ساخت و ساز در بافت های فرسوده باشد؛ در حالی که در این شهرها، شهرها و شهرک ها در حال توسعه هستند. زیرا ساخت و ساز در بافت های فرسوده به دلیل مشکلات مربوط به جمع آوری پلاک ها، مسائل ارثیه خانه ها، اخذ مجوز و عدم مدیریت یکپارچه و … مشکل است. بنابراین به نظر می رسد دولت کار آسان تری را که ساخت مسکن در شهرهای جدید است، انتخاب کرده است. در حالی که در آنجا با مشکل ارائه تسهیلات مواجه هستیم.

شماعی با اشاره به مشکلات تامین آب در شهرهای حاشیه شهر گفت: بخش قابل توجهی از آب در مسیر انتقال هدر می رود. برخی مدام در لوله های اصلی جریان دارند که گاهی طولانی هستند. یعنی از دو حوزه با هدر رفت منابع آب، انرژی و سرمایه مواجه هستیم. از سوی دیگر باید بودجه های هنگفتی صرف تامین زیرساخت ها و امکاناتی شود که بیش از 20 مورد را شامل می شود.

وی طرح ویلاسازی را تنها برای مناطق روستایی و شهرهای کوچک مناسب دانست و گفت: بلندمرتبه سازی برای کاهش حمل و نقل، استفاده بهینه از زمین، کاهش حجم شبکه های زیرساختی در شهر، کاهش رفت و آمد در شهر و کاهش اتلاف وقت، برای ایجاد ساختمان های مختلط، ایجاد منظره زیبا و ایجاد فضاهای دنج و آرام در شرایط طراحی مناسب و امکان بهره برداری بهتر و بیشتر از چرای و کشاورزی و زمین های صنعتی مرغوب با توجه به وجود ضروری است. از زمین های بزرگ و زیرساخت هایی که در حال حاضر برای شهرها وجود دارد، توسعه کوچک، افقی و ساخت خانه هایی با حیاط بزرگ توجیه پذیر است. اما در شهرهای بزرگ و حومه آنها که جمعیت زیادی دارند، ساخت خانه های بزرگ به نوعی هدر دادن زمین های با ارزش در این مناطق است.

این کارشناس مسکن به موضوع بی آبی در تهران اشاره و تاکید کرد: جمعیت توکیو و اطراف آن حدود 36 میلیون نفر است. چرا که در محله های مختلف این کلانشهر خدمات و زیرساخت های شهری برای زندگی چنین جمعیتی در هر نقطه و محله شهری وجود دارد. اما در اکثر شهرها حتی تهران با مشکل ارائه خدمات عمومی مواجه هستیم. در تهران کسانی که بالای شهر زندگی می کنند برای دریافت بسیاری از نیازها و خدمات روزانه مانند تعمیر خودرو و خرید برخی کالاها به مرکز شهر یا جنوب شهر مراجعه می کنند. در واقع تناسب و تعادل زیادی در امکانات رفاهی و برابری فضای شهری از منظر اجتماعی و اقتصادی در سطح محله وجود ندارد.

انتهای پیام