این نه تنها اصلا مضحک نیست، بلکه یک واکنش طبیعی به برخی نیازهای ذاتی برخی بدون اطلاع است! این اشتباه است که تصور کنیم چنین پدیده ای صرفاً میل به غذا یا تظاهر به روزه و ریا است، اما می تواند یک نیاز روحی و یک نیاز درونی یا دلتنگی برای قلب عاطفی و گمشده ای باشد که ممکن است اصلاً وجود نداشته باشد. متوجه شد. بودن.
یک نویسنده مشهور مسیحی لبنانی داستانی از سفر خود به فرانسه تعریف می کند و توضیح می دهد که در سال هایی که دسترسی به تماس های تلفنی و ارتباطات رسانه ای به آسانی امروز نبود، پس از چند روز دلتنگ وطن می شود و به شدت دلتنگ کشور خود می شود. . او می نویسد که در خیابان های پاریس قدم می زدم که ناگهان صدای اذان را شنیدم، آنقدر ناتوان شدم که ناخواسته دنبال صدا در کوچه پس کوچه ها رفتم تا از مسجد پاریس خارج شوم. در صحن مسجد کنار حوض نشستم و با شوق و دلتنگی به تماشای مسلمانانی نشستم که غسل می کردند و داخل کشتی می شدند و می دانستم که هیچ کدام احساس عجیب درونی مرا نسبت به نماز و عبادتشان درک نمی کنند!
نزدیک خیابان در ساختمان دانشگاه جوزف در بیروت یک زن مسیحی مغازه ای داشت که لوازم التحریر و به هم ریختگی می فروخت. هنگام فرا رسیدن ماه مبارک رمضان، قرآنی بر قرص خود داشت که در اوقات فراغت خود آن را تلاوت می کرد. او مسلمان نبود، روزه نمی گرفت، حجاب نداشت، اما معتقد بود که در نور و معنویت قرآن نیز سهمی دارد.
همین طور بسیاری از مسیحیان لبنان در ماه محرم به مجالس عزاداری سالار شهیدان می روند و عزاداری می کنند و صریح و قاطعانه می گویند که حسین فقط مال شما نیست!
غیر مسلمانانی که گوشت ذبح شده را از فروشگاه های مسلمانان در ایالات متحده و اروپا می خرند نه به دلیل وابستگی مذهبی خود، بلکه به دلیل اعتقاد به سلامت و رفاه بهتر.
حال و هوای معنوی ماه مبارک رمضان یک فرصت تاریخی خاص و منحصر به فرد و زمانی است که در تقویم سالانه برای همه هستی مقدر شده است و در شبی که بیش از هزار ماه می تواند باشد، سرنوشت آینده همه موجودات رقم می خورد. .
ثانیه ها و لحظه های این ماه گذر فرشتگان الهی است، دقایق و ساعات سپری شده در روزها و شب های این ماه، گذر شهاب های نورانی رحمت و الطاف الهی است.
آیا کسانی که در کنار جاده نشسته اند – حتی اگر در سفر نیستند – حرکت ماشین ها را نبینند؟ آیا مسیر عبور مسافران را نمی بینند؟ آیا نسیم این قافله صورت نشسته های جاده را نوازش نمی دهد؟ آیا خاک این قافله بر سرشان نمی نشیند؟
ممکن است روزه نگیری و سوار قایق نجات ماه رمضان نشوی، اما کافی است کمی دلت را باز کنی، کمی گوشت را باز کنی، در سکوت و آرامش باشی، از نوای دلنشین موسیقی ملکوت لذت ببری. هوا در زندگی ریه تشنه صحرا بگذار مادیات شهر غفلت کنند و بشتابند تا بفهمند مسافران جاده ای که بی حرکت کنارش نشسته اند به کدام مقصد می روند!
اگر این شور و شوق این روزها همه را هوا می کند، اگر این بی حوصلگی در دل همه یافت می شود – حتی روزه داران – و اگر در وقت افطار همه با صدای صلوات و اذان شاد می شوند، به خاطر کاروان عزیزان خدا به سوی خدا رفته اند و مهمانان خدا بر سر سفره لبخند و مهربانی او زانو زده اند. رایحه دل انگیز ماه مبارک رمضان از ارواح مجذوب عاشقان خداست، رایحه ای که هر دل پاک و پاکی را می نوازد و به وجد می آورد.
این اشتیاق عجیبی نیست، آیا تمایل کودک به در آغوش گرفتن مادر عجیب نیست؟ آیا شتاب تشنه آب تعجب آور است؟
آیا از ولگردی که پس از یک سفر طولانی به خانه پدری باز می گردد، غیر از شادی و خوشحالی، انتظاری وجود دارد؟
* منتشر شده در کانال شخصی نویسنده