در واقع توجه به معنای توجه به منظره کامل است نه ظاهری سطحی. همانطور که گوش دادن به مکالمه توصیه می شود ، تماشای آن نیز توجه دارد. معمولاً مرد فقط چیزهایی را می بیند که به دیدن آنها عادت کرده و برای بقیه جاهای دیدنی دید ندارد. حتی وقتی می بیند به آنچه تاکنون دیده قناعت می کند و آنچه را می بیند زیر سوال نمی برد.
این نیاز به نگاه و توجه جدید دارد تا فراتر از سطحی نگری و همچنین علاقه به کشف باشد. از راه دور و کاشف و محقق به مردم حس تعجب و شگفتی می بخشد. بسیاری از اختراعات نتیجه یک نگاه کنجکاو به آنچه روزانه در اطراف آنها می گذرد است. بینش بصیرت بین رابطه موجودات و حوادث پیش روی انسان آشکار می شود. همه موجودات در حالت جذب یکدیگرند. انسان نیز در مرحله این جاذبه عمومی است. او با نگاه ، توجه و توجه به محیط پیرامون به آنچه می خواهد می رسد.
همه انسانها و موجودات جهان ارزش وجودی خود را دارند. تعامل مشتاقانه آنها بعد جدیدی را در برابر چشم انسان قرار می دهد و ارتباط و پیام آنها را نشان می دهد. به طور خلاصه ، فراتر رفتن از دانش فرد در مورد آنچه در مورد شخصی یا چیزی می دانیم ، فرآیند درک را بدون هیچ مانعی در مسیر واقعی خود قرار می دهد.