جنگ حلب؛ دست وپازدن نتانیاهو یا فرصت طلبی اردوغان؟

به گزارش یومیر روزنامه قدس نوشت: در حالی که ساعاتی از اعلام آتش بس میان لبنان و رژیم صهیونیستی می گذشت خبر عملیات گسترده گروه تروریستی تحریر الشام در شمال غرب سوریه و استان حلب منتشر شد. . این استان بعد از سال 2016 (عملیات آزادسازی حلب) محسوب می شود.

این گروه تروریستی که سابقاً جبهه النصره نام داشت در روزهای اخیر پیشروی های میدانی خود را علیه مراکز استقرار ارتش سوریه در غرب حلب آغاز کرد. علاوه بر «تحریر الشام» نام چند گروه تروریستی دیگر هم پیمان با این تروریست ها نیز در میان مهاجمان حلب دیده می شود. علاوه بر این برخی گزارش ها حاکی از آن است که گروه موسوم به «ارتش ملی سوریه» متشکل از شورشیان سوری مورد حمایت ترکیه نیز در کنار گروه تحریر الشام در این نبرد شرکت می کند.
در پاسخ به این حملات ارتش سوریه با پشتیبانی نیروی هوایی روسیه حملات هوایی گسترده ای را به مواضع تروریست ها انجام داده و بسیاری از استحکامات آنها را هدف قرار داده است. برخی گزارش ها حاکی از آمادگی ارتش سوریه برای مقابله با پیشروی تروریست ها و دفاع از خطوط مقدم خود در حلب است. این نبردها به ویژه در حومه غربی حلب و مناطق استراتژیک نزدیک به مرزهای ترکیه تشدید شده است و همچنان مخالفت ها در سوریه و دولت هایی که از تروریست های مستقر در سوریه حمایت می کنند ادامه دارد. آیا آنها هدفی در سر دارند؟

رویای اردوغان برای سوریه
علی حیدری کارشناس مسائل ترکیه در یادداشتی که خبرگزاری یومیر منتشر کرده است گفت: تروریست ها ادلب را ترک کرده اند و رویای اشغال مجدد حلب را در سر می پرورانند که رئیس جمهور ترکیه به عنوان ضامن آنها شش سال پیش وعده کنترل آن را داده بود. دولت سوریه نباید وارد ادلب شود. در سال 2018 که اجلاس آستانه در تهران برگزار شد دو سال از آزادسازی حلب توسط ارتش سوریه با کمک محور مقاومت و روسیه می گذشت. روسیه ادلب را بمباران کرد و ارتش سوریه قصد داشت عملیات بزرگی در ادلب برای نابودی آخرین لانه تروریست ها انجام دهد.
اردوغان در این دیدار در تهران با مشاهده وضعیت اسفبار تروریست ها عاجزانه از پوتین خواست تا حملات به ادلب را متوقف کند. اردوغان در آن جلسه با بیان اینکه اگر از اقدامات نظامی سوریه در ادلب جلوگیری نشود کشتار بزرگی در این شهر رخ خواهد داد گفت: تضمین می کنم ادلب تنها در دست نیروهای میانه رو باشد. از این رو ترکیه قول داد که تروریست های مسلح را در ادلب متوقف کند و در مقابل ارتش سوریه عملیات خود را متوقف کند. اکنون 6 سال از آن وعده می گذرد و تروریست ها در ادلب با حمایت ترکیه حمله به حلب را سازماندهی کرده اند. نقش تسلیحات لجستیک و پشتیبانی سیاسی ترکیه در این حمله به وضوح قابل مشاهده است.
می توان گفت اردوغان با این اقدام دو هدف را دنبال می کند. اول: تصاحب حلب که منطقه بسیار مهمی برای ترکیه است و از زمانی که در سال 2016 آزاد شد برای جنبش حاکم ترکیه بسیار گران تمام شد. ترکیه حلب را سرزمینی خارج از مرز رسمی می داند و سالانه یک لیره بودجه نمادین به استان و موصل اختصاص می دهد.
دوم: فشار بر بشار اسد برای عادی سازی روابط با ترکیه تا بتواند علاوه بر حل مشکل پناهجویان با کمک دمشق بر بحران امنیتی کردها در شمال سوریه نیز غلبه کند.

اسرائیل هیچ کمکی برای رسیدن به حزب الله از طریق سوریه نمی خواهد
دیگر ذینفع بحران این روزهای سوریه را می توان رژیم صهیونیستی دانست. عبدالرضا فرجیراد کارشناس ارشد سیاست خارجی نیز در یادداشتی که جماران منتشر کرده به همین موضوع اشاره کرده و نوشته است: طبیعی است که نگاه اسرائیل به سوریه این بار نسبت به زمان جنگ داخلی سوریه متفاوت باشد. در طول جنگ داخلی سوریه اسرائیل علاقه چندانی به سرنگونی رژیم بعثی در سوریه نشان نداد. زیرا او معتقد بود در سه دهه گذشته ارتش سوریه جولان اشغالی را گلوله باران نکرده است و اگر بنیادگرایان سلفی در سوریه پیروز شوند و ناآرامی سیاسی وجود داشته باشد معلوم نیست این روند ادامه پیدا کند. اما در سال گذشته با حمله به جولان از داخل سوریه و تهدید اسرائیل توسط رژیم سوریه و شخص اسد آتش بس اخیر در لبنان دولت نتانیاهو را مصمم کرد که اجازه ندهد هیچ کمکی از سوریه به حزب الله برسد. محدود کردن
به نظر می رسد سخنرانی اخیر نتانیاهو مبنی بر اینکه اسد با آتش بازی می کند با وجود تهدیدها و بمباران ها نتوانست پاسخ مثبتی از سوی دولت سوریه دریافت کند. اگرچه اوضاع در مرز جولان تا حدی توسط دمشق کنترل می شود. در این میان مواضع کشورهای عربی در قبال تحولات یکی دو روز اخیر سوریه باید رصد شود. کشورهای مهم عربی مانند مصر عربستان و امارات روابط خود را با ترکیه توسعه داده اند و خواهان بسته شدن مرزهای سوریه برای تقویت حزب الله هستند و حتی برخی از آنها به بشار اسد هشدار و هشدار داده اند. از سوی دیگر روابط سوریه با کشورهای عربی در دو سال اخیر توسعه یافته و دفاتر نمایندگی سیاسی آنها در دمشق شروع به کار کرده و سوریه دوباره به عضویت اتحادیه عرب درآمده است. بنابراین باید دید این کشورها حمله به یکی از اعضای اتحادیه عرب را می پذیرند یا اعتراض خود را اعلام می کنند.

انتهای پیام