درباره رفتار ایرانیان با لاله های واژگون و خاک هرمز

اخبار آفتاب:

ما خاک Hormuzen را در بطری ها زندانی کردیم لاله های واژگون شده را قرار دادیم. چه مدت؟ برای قرار دادن یک گل پشیمانی بر روی قبر فراموشی ما و در سنگ قبر صبح؟

زمین لاله ها را به خورشید آورد که از داستان شرمنده بود. ما برای چند روز زندگی نمی کنیم و همان را می خریم. خوب به نظر نمی رسد اما این یک داستان بذر است که ریشه در بسیاری از رفتارهای ما دارد.

آیا در مورد جنایات بزرگ چیزی شنیده اید؟ این بسیار زیاد است که هر انسانی توسط یک انسان دیگر انجام شود. در جامعه ای که اجرای قانون و هنجارها به یک اعتقاد و عمل سودمند تبدیل می شوند به تدریج از این جنایات کوچک و بزرگ کوچکتر هستند. این همه ما انسان نیستیم. این به اعتماد به نفس و امنیتی که باید در جامعه تحویل داده شود برمی گردد. بیا بریم

این همان پلاگین است

ما مردم متمدن هستیم! و این تمدن برای غیرانسانی با طبیعت کافی است! تمدن اما این فقط یک بسیج در اطراف یک میدان شهری نبود. این مفهومی بود که وقتی به طبیعت باز می گردیم از میهمانان قدیمی ما میزبان طبیعت است. با طبیعت برای انجام همان طبیعت که می خواهیم با ما انجام دهیم. و در غیر این صورت طبیعت ما را با او انجام می دهد. از میکروب ها گرفته تا خشکسالی و مشیت.

برای رفتن و گرفتن این لاله های تنبل و با افتخار عکس بگیرید و بگویید “ببین چه گل زیبایی داریم!” این همان اسلاید در بزرگراه است و چراغ قرمز را رد می کند. -به اندازه پایه و فساد بزرگان نیست-اما این همان فساد و ارسالی است. اما در اینجا به نظر می رسد. ظاهرا همه ما توانایی خوبی برای شنا داریم. اگر آبی باشد

خدا را دیدی؟ شاید لاله هایی که ما در گلدان خانه خود پیاز داریم تا دو روز خشک شود و در فضای مجازی برود: “چرا لاله های واژگون ما را محو کرد؟” به نظر می رسد که این گل در خانه های کوچک ما در گلدان ها ساخته نشده است. این برای تفریح ​​آخر هفته ما ایجاد نشده است. این گل متعلق به دشتهای آزاد است خاصیت کوههایی که نفس می کشند در این آپارتمان های شهر خفه شده که اتومبیل ها را پر کرده اند دارایی ندارند.

استفاده می شود ما انجام می دهیم و انجام می دهیم

اما فایده چیست؟ ما که به آنچه می بینیم می گیریم می گیریم و می گیریم. کوتاه و گسترش آن مهم نیست. مهم برای گرفتن و نابودی. خاک هورموز را به داخل بطری بردیم اکنون لاله های چرخان است. فردا چی؟ ممکن است زمان آن فرا رسیده باشد که رودخانه ها آن را در ترموس قرار دهند و بگویند “یادبود سفر!” سپس تعجب می کنیم که چرا خوب نیستیم چرا دشت ها بی حد و حصر می شوند چرا طبیعت از ما عصبانی است. عصبانی است زیرا متأسفانه می فهمد ؛ و بعد وقتی می فهمید و می گویید “آقا! این برعکس است این گل تهدید می شود ” جواب چیست؟ یک نگاه شگفت آور یک تهدید یک فیلمبرداری خالص برای ویروسی شدن. همه.

میلیون ها ایرانیان از باغ و گل گلها بوی نرمی و آنلاین و موم می کنند. اما گاهی اوقات برای از بین بردن همه خیر یک یا دو نفر کافی هستند تا حق طبیعت و حق مردم را بگیرند و آن را ناعادلانه تر کنند. مانند داستان این لاله های واژگون شده.

سخنان قدیمی مقامات و این دشتهای خالی

و این جایی است که مقامات محترم محیط زیست با همان سخنان دائمی می آیند: “ما با پیگرد قانونی سر و کار داریم سفرهای توهین آمیز را مجازات می کنیم.” خوب برخوردی که همیشه بوده است اما این لاله ها هر سال کوچکتر هستند. شاید مشکل جای دیگری باشد.

این دشتهای خالی فردا محصول ناهنجاری ها است همانطور که برخی می گویند ریشه های آن است و برخی معتقدند که از ما خارج است. هر دو درست هستند. بنابراین فردا هنگامی که دشت های لاله های شاهد خالی شد و به عنوان سیبری در سیبری به زبان سیبری برنگشت. فقط به آینه شما و خداوند یا بانوی مسئول نگاه کنید. ما درد متداول پیدا می کنیم.