اگر در فضا بمیریم، سرنوشت بدنمان چه می شود؟
مرگ در فضا پدیده ای عجیب و تامل برانگیز است که شرایط منحصر به فرد در خلاء و نبود عوامل بیولوژیکی سرنوشت متفاوتی را برای اجساد رقم می زند. از انجماد در فضا تا مومیایی شدن در ماه دانشمندان به دنبال پاسخی برای این چالش بزرگ هستند.
به گزارش یومیر نورنیوز از نحوه مواجهه فضانوردان با مرگ در ماموریت های فضایی خبر داد و نوشت: آیا تا به حال به این فکر کرده اید که اگر فضانوردی در یک ماموریت فضایی بمیرد چه اتفاقی برای بدنش می افتد؟ محیط خلاء فضا با شرایطی کاملاً متفاوت با زمین چالش های پیچیده ای را پیش روی دانشمندان و آژانس های فضایی قرار داده است. از نحوه کنترل بدن گرفته تا تاثیرات روانی این حادثه بر دیگر فضانوردان هر جنبه ای از این ماجرا نیازمند راه حل های بدیع و دقیق است.
بدن مرده در فضا: راه حل ناسا چیست؟
یکی از پیشنهادات ناسا برای جابجایی اجساد مرده در فضا استفاده از بازوی روباتیکی است که خارج از فضاپیما قرار می گیرد. بر اساس این روش بدن در یک کیسه محافظ قرار می گیرد و به یک بازوی رباتیک متصل می شود. در محیط خلاء بدن به سرعت یخ می زند. سپس بازو به مدت 15 دقیقه کیسه را تکان می دهد تا بدن به قطعات کوچکتر تقسیم شود. آب بدن نیز از طریق یک دریچه تبخیر می شود و تقریباً باقی مانده ای وجود دارد. 25 کیلوگرم باقی مانده که قابل برگرداندن به زمین است.
این روش اگرچه عجیب به نظر می رسد اما یکی از کاربردی ترین راه ها برای مقابله با این شرایط غیرعادی است. اما وقتی مرگ در سطح ماه اتفاق می افتد داستان متفاوت است.
مومیایی ماه: سرنوشت یک جسد در سطح ماه
اگر فردی با لباس فضانوردی روی سطح ماه بمیرد باکتری های موجود در بدن او مانند روی زمین فرآیند تجزیه را آغاز می کنند. اما این فرآیند بسیار کوتاه خواهد بود زیرا خلاء ماه باعث تبخیر سریع آب بدن می شود.
با شروع شب طولانی قمری که حدود 14 روز زمینی طول می کشد دمای سطح به شدت کاهش می یابد و بدن یخ می زند. این انجماد کامل فعالیت باکتری های در حال تجزیه را متوقف می کند و بدن به «مومیایی ماه» تبدیل می شود. چنین جسدی می تواند میلیون ها سال در همان حالت باقی بماند زیرا هیچ اکسیژن رطوبت یا حیاتی در سطح ماه وجود ندارد تا بدن را تجزیه کند.
پیامدهای اخلاقی و روانی مرگ در فضا
مرگ در فضا نه تنها یک مشکل بیولوژیکی یا فنی است بلکه دارای ابعاد گسترده اخلاقی و روانی است. به عنوان مثال آیا بازگرداندن بقایای آن به زمین منطقی است؟ هزینه و تکنولوژی مورد نیاز برای این کار چقدر قابل توجیه است؟ بهتر نیست جسد متوفی را در اتاق بگذاریم؟
از سوی دیگر تأثیرات روانی چنین حادثه ای بر تیم فضانوردان موضوع مهمی است. زندگی در فضا با اطلاع از وجود جسد هم تیمی در همان کشتی می تواند فشار روانی شدیدی بر اعضای تیم وارد کند. به همین دلیل آژانس های فضایی در حال توسعه پروتکل هایی هستند که نه تنها حمل جسد را بهینه می کند بلکه سلامت روان فضانوردان را نیز تضمین می کند.
مرگ در فضا: چالشی برای کشف ناشناخته ها
اکتشافات فضایی مرزهای جدیدی را برای انسان گشوده است اما این مرزها سوالات جدیدی را نیز ایجاد کرده است. مرگ در فضا هر چند ناگوار بخشی از این مسیر چالش برانگیز است.
این واقعیت که شرایط غیرمعمول فضا می تواند تعریف ما از زندگی مرگ و حتی بقایای انسان را تغییر دهد هشیار کننده است. مواجهه با این چالش ها بخشی از پیشرفت انسان به سوی ناشناخته ها و گسترش حضور او در جهان هستی است.
* بازنشر مطالب سایر رسانه ها در یومیر به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع مخاطبان است.
انتهای پیام