استاندار رئیس جمهور یا رئیس جمهور استاندار؟
با تصمیم گیری در مورد مسئولیت میز در اتاق خود در تهران و تصمیم به تصمیم گیری در مورد استان سیتی سوالی است که احتمالاً درصدی از درصد زیادی از درصد ما اعتراض به آن و شکایات دارد.
به گفته یومیر مهدی خالدی در ویراستار خوراسان نوشت: “مسئولیت نشسته در پشت میز اتاق خود در تهران و تصمیم به استان شهر و حتی حاشیه نشین ترین منطقه و جغرافیا در کشور خواهد گرفت که احتمالاً کمترین آگاهی از سؤالات خود را دارد و مشکلات
نتیجه چنین رهبری بوروکراتیک و سلسله مراتبی احتمالاً هر یک از ما را کم و بیش دیده است. این واقعیت که یک پروژه در یک منطقه جمع آوری می شود اما پس از ده ها سال و پول زیادی را خرج می کند ساختمان نیمه عبوری دفن می شود. از آنجا که اگر این روند مبتنی بر تصمیمات جامعه محلی باشد نیازها و اولویت های منطقه نبوده است. رهبری مرکزی – ضعف آن را در مواقع بحران نشان می دهد. در جایی که رهبران استانی منتظر تصمیم سریع در مرکز هستند تا ببینند این دستور از تهران چه صادر شده است و اتخاذ وظایف در این زمان بین مقامات استانی و مرکز جمعیت غرق است.
این مقدمه این بود که بگوییم این روزها مسئله واگذاری اقتدار بیشتر به فرمانداران به زبانها برگشته است و همه با ظن خود به آنها کمک می کنند! میانه مسعود صریحاً توسط مجموعه ای از فعالان مالی در استان بوشر به این سؤال پرداخته و گفت: BE. چه کسی گفت من از فرماندار و ساکنان استان متخصص تر هستم؟ “هر استان ممکن است شخصی به عنوان رهبر ولسوالی داشته باشد تا با هماهنگی تصمیم گیری کند و با قدرت استان حرکت کند.”
اظهارات اخیر همانطور که پیش بینی شده است با واکنش های مختلفی روبرو شده است. حامیان از رویکرد پزشکی به عنوان روشی مناسب برای کنترل چالش های مرکز به مرکز استقبال کردند اما منتقدین هر استان رئیس جمهور (فرماندار با اقتدار بیشتر) را تفسیر کرده اند تا به معنای فدرالیسم و روشی عالی و خطرناک در جاده جدایی گرایی کشور باشد. بشر
قبل از پاسخ به این سؤال ابتدا گله پزشکان ارائه شده در دانشگاه فناوری شریف را در تاریخ 5 دسامبر بررسی می کنیم: اگر می خواهیم برطرف شویم از همه به کمک نیاز داریم. اما همه آنچه ما می خواهیم انجام دهیم آنها به این نمی گویند … ما در برق آب گاز مشکل داریم. نفت بنزین پول … همه چیز مشکل است اما مهم نیست که کجا آن را لمس می کنیم صدمه می زند …
سخنرانی رئیس جمهور یک چیز است بسیاری از چالش های ملی و منطقه ای ریشه دارد و برای حل آن باید تصمیمات دشوار را اتخاذ کند اما مقامات می خواهند با این مشکل دخالت کنند چه درست و چه نادرست.
حال بیایید به سؤال اصلی برگردیم و آیا خوب است که صلاحیت را به فرماندار واگذار کنیم؟ هیئت به فرمانداران سوال جدیدی نیست. با توجه به اقتدار و وظایف فرمانداران به سالهای 5 باز می گردد و فرمانداران به مأموریت خودشان اشاره می کنند و مسئولیت اجرای سیاست های عمومی دولت را بر عهده دارند. این توسط -لاو با هدف به روزرسانی و پس از 5 سال بررسی شد و مقام فرماندار از 2 به 5 بند افزایش یافت. در این مسیر بود که احمد وهیدی وزیر سابق سابق در آخرین جلسه کابینه در تاریخ 6 اوت که به گزارش اعضای کابینه عملکرد شش ماهه دولت اختصاص داده شده بود حداقل 5 بند را به فرمانداران سفارشات از شهدای رئسی واگذار کرد. بشر
این روند همچنین در دولت فعلی استقبال می شود. طبق موارد فوق زیرا مدیر استان بیشتر از چالش های محلی آگاه است و از آن آگاه است. بنابراین او بهتر می تواند تصمیم بگیرد و آن را انجام دهد. این واقعیت که پالایش رهبران استانی یک راهنمای تصمیم منطقی و حتمانه است و این هیئت فقط این است که مسئولیت در هر استان را به همان استان اختصاص دهید بلکه یک فرآیند توسعه منطقه ای است که در آن منابع کاملاً توزیع شده و بدون نیاز به رفت و آمد هستند. تهران چیزهایی را برای حل مشکلات مردم و توسعه استان مورد آزار و اذیت قرار می دهد. با این حال نگرانی مخالفان غیر منطقی نیست. اگر فرماندار ظرفیت لازم را نداشته باشد این هیئت ممکن است مشکلات بیشتری ایجاد کند. اگر این مبتنی بر شایسته سالاری نباشد و قوانین آن برآورده نشود نتیجه معکوس یعنی آشفتگی گسترش هدر رفتن منابع و تأخیر در اجرای برنامه هفتم. بنابراین نمایندگی اقتدار برای انتظارات و عملکرد و تخصیص مسئولیت مسئولیت پذیری و این روند به منظور دستیابی به اهداف چشم انداز و سیاست کلی سیستم و کشور است. رئیس جمهور از یک طرف از فرمانداران این کار فراخوانی می کند و از سوی دیگر سعی می کند فضای مانور خود را برای تصمیم گیری های مهم در مناطق منطقه ای و محیطی باز کند.
سرانجام همه ما با گورهای اداری و بوروکراسی گسترده در کشور آشنا هستیم. از یک طرف بسیاری از ما یکی از مهمترین معضل ایران امروز را به عنوان بحران تصمیم گیری در نظر می گیریم که به ویژه در استان ها دست و پا گیر است و باعث پرواز سرمایه می شود. بیشتر ما نیز تقاضا برای عدم تمرکز از پایتخت داریم. تغییر این مسیر به فرمانداران مفید است مشروط بر اینکه ملاحظات مردم دلسوز نیز دیده شود. نظرات مختلفی وجود دارد و عبارات آنها برای اصلاحات مؤثر است اما من بهتر از نی کوه و برجسته کردن فدرالیسم هستم و نه همانطور که رئیس جمهور گفت همانطور که رئیس جمهور گفت. مشکلات به مشکلات.
*بازتولید سایر محتوای رسانه ای در ISNA تأیید محتوای آن نیست و فقط برای توجه مخاطب است.
پایان پیام