فریماه فرجامی

  • فرهنگ و هنررنج و لذت فریماه فرجامی در «زندگی دوگانه»

    رنج و لذت فریماه فرجامی در «زندگی دوگانه»

    محمد حاتمی که آخرین همبازی فریماه فرجامی در تئاتر بوده، خاطراتی از لذت و رنج بازی در این نمایش روایت کرد. او همچنین از بعضی سینماگران انتقاد کرد که فروپاشی ستارگان را به تصویر می‌کشند. ۲۳ سال پیش در چنین روزهایی فریماه فرجامی آخرین حضور خود را در تئاتر تجربه کرد. او تیر و مرداد سال ۷۸ با بازی در نمایش «زندگی دوگانه» به کارگردانی شهره (مازیار) لرستانی در تالار سایه تئاتر شهر روی صحنه رفت و تنها همبازی او در آن نمایش محمد حاتمی بود. حالا که چهل روز از درگذشت این بازیگر می‌گذرد، در گفتگوی کوتاهی با محمد حاتمی، بخشی از خاطرات آن دوران را مرور می‌کنیم. حاتمی به یومیر گفت: نمایش «زندگی دوگانه» یک کار تلفیقی بود و متن آن بر اساس اشعاری از شیبمورسکا و لئونارد کوهن همراه با شعرها و مطالبی از ژان کوکتو تنظیم شده بود. این نمایش در آغاز، تک‌پرسوناژ بود اما بعد آقای لرستانی متن را عوض کرد و شخصیت مرد آرتیستی هم به آن اضافه شد. به این ترتیب که زندگی یک زوج را می‌دیدیم که شخصیت مرد در فضای کار بسیار موفق است ولی در زندگی شخصی با همسرش اختلاف‌های بسیار دارد و این اختلاف‌ها، به تدریج به دملی چرکین …

دکمه بازگشت به بالا