با این میزان دورریز سالانه می توان ۱۵ میلیون نفر را غذا داد!

به گفته یومیر گفته می شود روزنامه ایرانی نیاز به فرهنگ برای اصلاح الگوی مصرف را مورد بررسی قرار داده و نوشت: ما روزانه 4 تن برنج کوچک در کشور داریم! این یک آمار عجیب است که با نگاه کردن به خانه های تک ضربه ای عجیب به نظر نمی رسد. ما سه نفر دیگر نیستیم اما ما همیشه به اندازه شش نفر تشکیل می دهیم و استدلال ما جالب است “شاید یک ظهر در خانه” یا “همیشه در سیب زمینی و لوگوس شاید کسی آمده باشد.” این میهمان غیر منتظره هرگز به وجود نمی آید و برخی از مواد غذایی و محصولات اضافی خریداری شده از میوه تا غذا تا سطل زباله را تهیه می کند. موضوعی که اخیراً رهبر سازمان تحقیقات کشاورزی ذکر کرده است و آمار عجیبی از برنج در کشور ارائه داده است. غذا یکی از مضرات فرهنگ غذایی ما هر غذایی است که دور ریخته می شود گویا برخی از منابع آب خاک و انرژی کشور را دریافت می کنیم. براساس آخرین گزارش سازمان ملل روزانه حدود یک میلیارد تن وعده های غذایی از بین می رود. تخمین زده می شود که در ایران هر خانوار 5 کیلوگرم غذا در سال دارد. اگر مقیاس خانگی 3 نفر باشد هر فرد ایرانی 5 کیلوگرم زباله غذایی دارد. این افراط گرایی در فرهنگ مصرف مواد غذایی از کجا آمده است؟

مطالعات نشان می دهد که میزان غذای ریخته شده در ایران برای تهیه غذای 5 میلیون نفر در سال کافی است. زباله های غذایی سالانه در ایران حدود 5 میلیون تن تقریباً است. 5 میلیارد دلار

با این حال در اتحادیه اروپا تنها 5 میلیون تن غذا در سال در زباله گرفتار می شود. نکته جالب این است که حداقل 2 لیتر آب برای تولید هر کیلوگرم برنج و تقریباً مصرف می شود. یک کیلوگرم گاز گلخانه ای. بنابراین هر کیلوگرم برنج دور ریخته شده به معنای اتلاف منابع آب و افزایش آلودگی هوا است. دکتر تاهره روستامی جامعه شناس و عضو وزارت علوم بهداشت بر لزوم اصلاح الگوی مصرف در جامعه تأکید می کند که به وضعیت بالای فرهنگ مهمان نوازی در جامعه ایران اشاره دارد. او می گوید: “چرا ما بیشتر از آنچه نیاز داریم پخت و پز می کنیم.”
فرهنگ ما فرهنگی است که همیشه با ذخیره و حفظ افتخار همراه بوده است. “در حافظه جمعی ما مادران و مادربزرگ ها بهترین غذا را برای اسکان میهمان قرار می دهند و این رویکرد به فرهنگ عجیب و گاه اغراق تبدیل شده است.”
Rostami همچنان خاطرنشان می کند که متأسفانه ما هنوز فرهنگ مصرف مناسب در جامعه را آموخته ایم “ما از سالخورده خود شنیده ایم که آنها غذا را نگه داشته اند شاید کسی آمده باشد ؛ همین ایمان حتی ما را با خرید میوه و سبزیجات غرق می کند. اگرچه ما بیشترین میوه سرانه را داریم اما بخش اعظم آن مصرف نشده است.
به گفته جامعه شناس ساختار جمعیتی و وضعیت اقتصادی امروز با گذشته متفاوت است: “اگر ما یک بار نیاز به ذخیره مواد غذایی یا آماده سازی بیشتر از حد لازم داشتیم نیازی به نیازی به نیاز نیست.” ما باید شرایط جدید از جمله منابع آب محدود کیفیت هوا فرسایش خاک و تغییرات آب و هوا را در نظر بگیریم زیرا سبک قبلی مصرف مطابق با واقعیت های محیط زیست امروز نیست. “

کشت مصرف از آموزش تا عمل
دکتر روستامی فرهنگ را به عنوان یکی از مهمترین ستونهای اصلاح الگوی مصرف در نظر می گیرد و تأکید می کند که آموزش باید در سنین پایین آغاز شود: “در مدارس و دانشگاه ها مفاهیم باید به درستی و مصرف پایدار آموزش داده شوند.
همچنین باید در کتابهای درسی نمادها و پیام هایی وجود داشته باشد که منابع طبیعی و مسئولیت مصرف را حفظ کنند. حتی مصرف روزانه چای و نان ما حذف زیادی داریم.
“این باید به اندازه مصرف به ارزش اجتماعی تبدیل شود.” وی همچنان به تجربیات موفقیت آمیز فرهنگ در کشور اشاره می کند از جمله کمپین های آموزشی برای مدیریت آب به عنوان “مسواک زدن با یک لیوان آب” که در مدارس اجرا می شود که به تدریج در جامعه نهادینه می شوند. در ارتباط با کاهش زباله های نان ؛ برخی از نانوایی ها با ارائه بروشور برای نگهداری مناسب و ترویج خرید گام موثری برداشته اند. آموزش تغذیه سالم در مدارس ؛ طراحی مانند “صفحه سالم” یا “صبحانه سالم” الگوهای مثبت در مصرف ایجاد می کند.
اسکنرهای محبوب در فضای مجازی مانند “پخت و پز بدون دفع” یا “غذای فردا از Dip امروز” با خلاقیت الگوهای مصرف را تغییر می دهد. “Rostami همچنان توضیح می دهد که مصرف نه تنها یک رفتار شخصی است که توضیح می دهد که نحوه خوردن مردم در ساختارهای اجتماعی فرهنگی و اقتصادی جامعه ریشه دارد:” بسیاری از رفتار مصرف ما بر اساس نیازهای واقعی انجام نمی شود بلکه نشان دادن وضعیت اجتماعی عزت یا انطباق با یک هویت خاص. “در حقیقت مردم گاهی به جای مصرف آن بر روی تصویر ذهنی که می خواهند ارائه دهند عمل می کنند.”
وی با بیان اینکه الگوهای مصرف ما از دوران کودکی از طریق مؤسساتی مانند خانواده مدرسه رسانه و حتی محیط های عمومی تشکیل می شود ما را با سبک های زندگی و مصرف که بعداً به عادت های روزانه ما تبدیل می شود آشنا می کنند. بنابراین اصلاح الگوهای مصرف برای شروع از آموزش ابتدایی و ادامه به سطح سیاست های فرهنگی و رسانه ای نیاز به مداخله ساختاری برنامه ریزی شده و جامع دارد. خوشبختانه مردم ما از نظر فرهنگی فرهنگی هستند و بسیار آماده هستند تا ارزشهای مثبت جدیدی را بپذیرند.
اگر آموزش مداوم و هماهنگ با نیازهای امروز باشد می توان امیدوار بود که الگوهای مصرف به سمت ثبات و مسئولیت اجتماعی حرکت کند. اگر آموزش آنقدر ریشه دارد که خانواده ها هنگام خرید و آشپزی به “چقدر ما نیاز داریم” فکر می کنیم می توانیم امیدوار باشیم که با توجه به غذا و غذای سالم جامعه ای آگاه تر سالم تر و مسئول تر داشته باشیم. “

این 2 محصول بیشترین زباله را دارند

در بیشتر استان های کشور بخش عمده ای از محصولات کشاورزی به زباله تبدیل می شوند. عدم آگاهی برخی از کشاورزان کشت سنتی و عدم وجود الگوی کشت مناسب استفاده از کودهای نامناسب و سموم دفع آفات ذخیره غیر طبیعی و ذخیره محصولات کشاورزی فرسایش ماشین ها و تجهیزات کشاورزی دلایل مهمی برای تبدیل محصولات کشاورزی به زباله است. دکتر آدل میرجیدی عضو وزارت تحقیقات فنی کشاورزی این روزها گفت: “تیم ما در حال حاضر دقیقاً میزان زباله ها را در قالب تحقیق اندازه گیری می کند.” نتایج اولیه در 2 محصول حاصل می شود. این 2 محصول که بیشترین زباله را دارند شامل انگور گندم و آرد و نان سالاد گوجه فرنگی هلو گیلاس آلو و زردآلو هستند. “” گزارش ها حاکی از آن است که بیشتر زباله ها در کشورهای در حال توسعه از جمله در ایران از تولید تا مصرف و مصرف است. محصولات حیوانی ماهیگیری و آبزی پروری. در انبار است ما باید شرایط ذخیره سازی مانند رطوبت و سایر پارامترها را برای کاهش زباله یا حتی تغییر ابعاد بسته بندی یا جنسیت در مواد بسته بندی تعریف کنیم. رنگدانه که یک رنگ مغذی طبیعی است.

*تولید مثل سایر رسانه ها و شبکه های اجتماعی تأیید محتوای آن از ISNA نیست و صرفاً برای توجه مخاطب منتشر می شود.

پایان پیام