خوراک های محلی چگونه فراموش نشوند؟

به گزارش یومیر نشستی با موضوع «بررسی ظرفیت های گردشگری غذایی لارستان» با حضور جمعی از محققان و کارشناسان گردشگری در لارستان واقع در جنوب استان فارس برگزار شد که در آن کارشناسان و محققان حوزه تاریخ و فرهنگ غذا و مهمان نوازی در مورد اهمیت غذاهای محلی و چگونگی گسترش و جذب این غذاها و غذاهای محلی و همچنین موانع فرهنگی که باعث آینده نگری مواد غذایی و حتی منجر به انقراض می شود بحث کردند. .

چرا برخی از غذاها منقرض می شوند؟

بهادر امینی کارشناس زنجیره ارزش گردشگری غذایی و پژوهشگر تاریخ و فرهنگ غذا وی در این نشست که از سلسله نشست های پرواسه (سلسله نشست های توسعه گردشگری لار) و در سالن همایش های برج علم و فناوری برگزار شد درباره ظرفیت های لارستان در بازار گردشگری غذایی خاورمیانه صحبت کرد. و تاکید کرد که «گردشگری غذایی» رابط بین فرهنگ و غذا و هر چیزی که غذا را احاطه کرده است از جمله آداب پذیرایی روش های تهیه غذا و مواد تشکیل دهنده آن است.

وی در ادامه تصریح کرد: آنچه می تواند به توسعه گردشگری لار کمک کند حمایت از پژوهش در این حوزه است. پژوهش یکی از زیرساخت های بسیار مهم برای توسعه گردشگری غذایی است و قاعدتاً در مکان هایی که در حوزه غذایی رشد نمی کنند با وجود پتانسیل فراوان گردشگری در منطقه این امر به دلیل ضعف قوی در تحقیق که باعث می شود بیشتر پاسخ سوالات «نمی دانم» «کسی از آن خبر ندارد» «نمی دانیم» و…

این محقق ادامه داد: اگر تخت جمشید در اثر عمق زیاد کاوش و تحقیق به یکی از مهم ترین و جذاب ترین مکان های گردشگری کشور تبدیل شده است. نمی توان گفت پرسپولیس برتر از تخت جمشید است در واقع تلاش های سال ها تحقیق در مورد تخت جمشید بود که اکنون سرنخ ها و اطلاعات زیادی از پرسپولیس داریم. آنچه می تواند به گردشگری غذایی کمک کند حمایت از تحقیقات است تا محققان بتوانند نقاط ارتباط فرهنگ غذایی را پیدا کنند مثلاً بین لارستان و جاهای دیگر.

این پژوهشگر تاریخ و فرهنگ غذایی تاکید کرد: اگر می خواهید «مسقطی لاری» توسعه پیدا کند باید حوزه و بازار فرهنگی خود را باز کنید.

امینی گفت: دلیل ناپدید شدن بسیاری از غذاها این بود که یا به عنوان میراث ناملموس مورد مطالعه و حفاظت قرار نگرفتند یا محیط تبادل فرهنگی بسته شد. اگر بازار باز نباشد احتمال انقراض آنها بسیار زیاد است.

وی همچنین نقش فناوری اطلاعات در توسعه گردشگری غذایی را مهم ارزیابی کرد و گفت: ممکن است از برخی استارتاپ ها خواسته شود در این زمینه فعالیت کنند و مورد حمایت قرار گیرند.

این پژوهشگر گردشگری غذایی ادامه داد: وقتی بتوانید مسیری را در ذهن گردشگر ایجاد کنید محصول دارید. به عنوان مثال شخصی که به لار سفر می کند مسیر گردشگری خود را برای خوردن کباب لاری و قیمه لاری در یک مسیر مشخص می کند و در مسیری دیگر سه مدل مسقطی سنتی مدرن (جدید) و توسعه یافته بین فرهنگی می خورد. برای این مسیر حتی می توانید ترکیبی از دوغ محلی و مسقطی درست کنید یا از «مهیوه لاری» به عنوان پایه سس استفاده کنید.

امینی تاکید کرد: حوزه گردشگری غذایی محصولی نیست که با توجه به محدودیت مصرف غذای روزانه مردم سریع نتیجه بدهد این معضل توسعه آن را کند می کند. علاوه بر این مقاومت فرهنگی نیز وجود دارد.

این پژوهشگر تاریخ و فرهنگ غذا گفت: امیدوارم تا چند سال آینده لار به یکی از مقاصد گردشگری غذایی جنوب کشور تبدیل شود. “مسقط لاری حلوا” باید به عنوان یک میراث ناملموس حفظ شود.

وی افزود: بدون شک «حلوای مسقطی» از عمان به ایران وارد شد و آنقدر بومی سازی شد و از مواد اولیه ایرانی مانند زعفران آنقدر استفاده شد و در حلوای مسقطی دخیل بود که تقریباً چیزی از حلوای عمانی می توان دید. نه به صورت «شیشلیک» که از آشپزخانه های قفقاز گرفته می شد و نه در شمال غربی ایران که به نوعی خاکستر از منطقه قفقاز می بردند باقی نمانده است. موضعی است و هیچ اثری از منشا آن وجود ندارد.

امینی تصریح کرد: تعادل فرهنگی پویایی به همراه دارد و می تواند گردشگری را در منطقه توسعه دهد. اگر می خواهید حلوای مسقطی لاری توسعه یابد باید بازار آن را باز کنید. ترکیه استاد این کار است و هر چند سال یکبار ترند غذا و شیرینی ایجاد می کند و تبادل فرهنگی انجام می دهد. اگر روی زیرساخت مبادلات (غذای بومی) کار نکنند از بین خواهد رفت. اگر بازار باز نباشد امکان انقراض وجود دارد.

کباب پز ایرانی با دستور پختی درونگرا و پنهان!

محمدرضا قاسمی سرآشپز بین المللی داور انجمن بین المللی سرآشپزها و مدرس دوره های مدیریت رستوران و پذیرایی. وی در این نشست به بیان موضوع «غذای بومی محصول ارزشمند صنعت هورکا» پرداخت و در اهمیت این موضوع این سوال را مطرح کرد که چرا غذاهای محلی را مهم می دانیم؟ وی گفت: در جامعه غذایی با دو موضوع منوی رسمی و منوی ملی یا محلی مواجه هستیم. در گردشگری غذایی منوی ملی یا محلی مهم است.

وی در ادامه با اشاره به تحقیقات میدانی که نشان می دهد بیشترین سرمایه گذاری در «گردشگری غذا» در «جشنواره های غذا» صورت گرفته و پس از آن بیشترین سرمایه گذاری ها در «مسیرهای گردشگری» «آموزش غذا» بوده و موارد دیگری نیز وجود داشته است. : سه محور اصلی موضوع غذای بومی عبارتند از مقدمه پیوندها و ویژگی ها.

قاسمی افزود: ما در آشپزی دو رویکرد داریم. درون گرایی و برون گرایی در لارستان دستور (دستور پخت) غذایی وجود دارد که جذاب اما بسیار درونگرا است. به همین دلیل برای پذیرایی از «لاری کباب» مشکل داشتیم زیرا هر رستورانی این غذای محلی را به همین شکل تهیه می کرد. بعد از جستجوی زیاد بالاخره یک دستور غذا پیدا کردیم. در حالی که این درون گرایی جذاب است این درون گرایی و درون گرایی می تواند در عین حال مضر باشد. به عنوان مثال در مورد «شندیس کباب» وجود یک دستور غذا باعث موفقیت آن شده است که می توان از آن برای کباب لاری استفاده کرد.

وی همچنین ماندگاری غذاهای محلی موجود در بازار را راهکاری برای زنده نگه داشتن آنها دانست و تاکید کرد: مقدمه مهم ترین قسمت غذا است. همچنین نشان دادن منبع غذا در کنار انعطاف پذیری آن بسیار مهم است.

داور انجمن جهانی سرآشپزها در ادامه گفت: ما 36 کلمه غذایی در دنیا داریم که بسیار معروف است و «کباب» یکی از آنهاست. بنابراین ما 50% رفته ایم زیرا وقتی نام “باربیکیو” به میان می آید همه می دانند که چیست. «کباب لاری» هم تک شخصیتی دارد که باید آن را بسازیم و دنبال کنیم.

این فقط سیر شدن و چشیدن غذای فرهنگ دیگری نیست

سروش پرهامی موسس اقامتگاه سنتی در خانه ای 200 ساله در محله «خدای عربان» شیراز و پژوهشگر گردشگری غذایی. وی در این دیدار همچنین به بررسی جایگاه رویداد در گردشگری غذایی پرداخت و ضمن ذکر برخی از تجربیات خود در گردشگری غذایی افزود: بزرگترین مشکل ما در بافت تاریخی شیراز وجود بارمن هاست. فروشندگان و مصرف کنندگان مواد مخدر که به نظر من قابل حل است اما فکر نمی کنم اراده ای در این زمینه وجود داشته باشد و سعی کردیم شاخه های مختلف فرهنگی را انتخاب کنیم و ببینیم از طریق آنها می توانیم مخاطب را جذب کنیم در چنین فضایی و در نهایت به سوهد رسیدیم.

وی سپس به بیان نمونه هایی از جشنواره های مختلف جهانی که غذا و موسیقی را با هم تلفیق می کرد بیان کرد: غذا یک رسانه است و وقتی بین دو نفر رد و بدل می شود در واقع تبادل یک فرهنگ است. این فقط سیر شدن و چشیدن غذای فرهنگ دیگری نیست بلکه شنیدن داستان زندگی و داستان های آن فرد و آشنایی با فرهنگ کشورش است.

پرهامی ادامه داد: سعی کنیم سطح مخاطب خود را بالا ببریم و در دایره ای که در آن قرار داریم از چه افرادی سر و کار داریم. این یک سری اقدامات کوچک است که می تواند ما را بزرگ کند. امیدوارم جلسه «پرواسه» مقدمه ای باشد برای اتفاقات بزرگی که منجر به معرفی لار شود.

این پژوهشگر گردشگری غذا گفت: امیدوارم مجموعه ای از غذاهای لار جمع آوری شده سینی شکل بگیرد و در مکان های مختلف عرضه شود.

پرهامی تصریح کرد: لار شهر بسیار زیبایی است اما یکی دیگر از زیبایی های لارستان بزرگ این است که با مسافت های کوتاه به شهرهای دیگر می رسد و دیدن آن در قالب یک اطلس مزیتی است که می تواند ارزش این میراث را افزایش دهد. . .

این نشست تخصصی از سلسله نشست های پرواسه (سلسله نشست های توسعه گردشگری لار) به همت کارگروه گردشگری زیرمجموعه شورای اسلامی شهر لار در حاشیه تور آشنایی خبرنگاران با جاذبه های گردشگری مبدأ مسقط برگزار شد. حلوا و کباب و لاری مهیاوه. محمدعلی جمشیدی از اعضای کارگروه توسعه گردشگری لارستان نیز در این مراسم از تلاش برای معرفی تاریخ و فرهنگ غذاهای محلی آثار تاریخی و طبیعی و سیستم آبرسانی این منطقه گفت.

انتهای پیام