بلایی که گوشی های هوشمند و شبکه های اجتماعی بر سرمان آورده اند
“چند وقته حوصله فیلم و سریال ندارم حوصله ندارم حوصله ام سر رفته وسط گوشیم رو برمیگردونم ربطی به این اضطراب نداره اینستاگرام ریل و … با ما انجام داده اند مغز ما به دریافت سریع و مختصر همه چیز عادت کرده است برای نتیجه گیری وقت نمی گذارد.
به گزارش یومیر به نقل از عصر ایران؛ کاربری در اینستاگرام چند خطی از اتفاقی در حدود 14 ماه پیش نوشت و هر چه از آن زمان می گذرد این عارضه را دور و نزدیک می بینم.
کاربری به نام ro_abdiii در شرح یکی از پست های خود در 27 سپتامبر 1402 نوشت:
“چند وقته که دلم نمیخواد فیلم و سریال ببینم حوصله ندارم حوصله ام سر رفته وسط گوشیم رو برمیگردونم ربطی به این اضطراب نداره اینا اینستاگرام ریلز و غیره با ما انجام داده اند مغز ما عادت دارد همه چیز را سریع و مختصر دریافت کند برای نتیجه گیری وقت صرف نمی کند.
همین امر در مورد روابط ما غذایی که می خوریم پولی که به دست می آوریم و غیره نیز صدق می کند.
زمانی که مردم تمام زندگی خود را صرف غذا می کردند یعنی پروسه غذا خوردن از مواد اولیه تا پخت و پز یک روز کامل طول می کشد اکنون همه چیز سریع است و تجربه نشان داده است که این زمان اضافی چیزی به ما اضافه نکرده است. ! فقط ما را غمگین دمدمی مزاج و کم عمق کرد.
کتاب فیلم های پرمعنا عشق و حتی خلق یک آدم دیگر… زندگی با سرعت اشتباهی اتفاق می افتد این روزها عادت کرده ایم صحنه هایی از زندگی یکدیگر را با آهنگی تند ببینیم. و بیایید داستان را درک کنیم … در حالی که زندگی واقعی با سرعت دیگری اتفاق می افتد.
من باید متوقف شوم… سرعتم را کم کنم و به گونه ای دیگر زندگی کنم.»
نکاتی که این کاربر جوان به زبان ساده به آن اشاره می کند اتفاقا از سیر تا پیاز یک گرایش گسترده و غیرقابل انکار در تمام دنیاست که از بزرگ تا کوچک درگیر آن است.
از این مورد به عنوان اختلال دیجیتال یاد می شود برای کودکان وضعیت بسیار پیچیده تر و شاید حتی نگران کننده تر است که سوال اختلال اوتیسم دیجیتال یا اختلال کودک دیجیتالی مطرح شده است.
بسیاری از کشورهای جهان مقررات سختگیرانه ای در مورد کودکان و نحوه استفاده آنها از وسایل ارتباطی دیجیتال مانند تلفن همراه تبلت لپ تاپ و غیره دارند و یا محدودیت های خاصی را برای دسترسی به تلفن همراه ایجاد و اعمال می کنند.
وزارت آموزش و پرورش هلند در روز دوشنبه 2 سپتامبر 2024 (12 سپتامبر 1403) اعلام کرد که استفاده از تلفن همراه “در تمام مدارس ابتدایی در هلند” ممنوع است. البته از ابتدای سال جاری میلادی ممنوعیت استفاده از تلفن همراه در دبیرستان های هلند اجرایی شده بود.
بر اساس یک نظرسنجی که توسط سازمان همکاری و توسعه اقتصادی انجام شده است 65 درصد از دانش آموزان از تلفن همراه به عنوان عامل حواس پرتی مرتبط با افت تحصیلی در کلاس های درس از جمله ریاضی یاد کرده اند. بر اساس آخرین گزارش یونسکو در مورد نظارت بر آموزش جهانی از هر چهار کشور یک کشور قوانینی را تصویب کرده است که استفاده از تلفن همراه در کلاس های درس را ممنوع می کند.
جاناتان هایت روانشناس اجتماعی و استاد دانشگاه نیویورک می گوید: «حتی تلفن قفل شده در جیب یا روی میز ما بی صدا فریاد می زند و توجه پراکنده و پراکنده ما را به خود جلب می کند».
اگر جستجوی ساده ای در مورد بیماری ها و اختلالات ناشی از استفاده مداوم از اینترنت و تلفن همراه داشته باشیم از تعداد آنها و تأثیرات بسیار قوی آن بر زندگی افراد شگفت زده خواهیم شد. بیماری هایی مانند: فوبی نوموفوبیا سایبرکندریازیس ترس از دست دادن (FOMO) تونل کارپال و غیره.
نکته جالب این است که وقتی آنها را مطالعه می کنیم متوجه می شویم که متاسفانه هم خودمان و هم بسیاری از اطرافیان به اشکال مختلف درگیر این اختلالات و مشکلات هستند.
مثلاً در یک مهمانی یا یک جمع خانوادگی افرادی حضور دارند که به جای گفتگو و خوش گویی معمولی همه صفحه خود را در شبکه های مجازی و غیره چک می کنند و با وجود اینکه افراد در واقع حضور فیزیکی دارند هوش و حواسشان در آن است. جای دیگری است به گفته اما سپلو روانشناس و نویسنده از دانشگاه استنفورد: «ممکن است در حین پدیده فوبینگ شخصی از طریق شبکه های اجتماعی یا پیامک با فرد یا افراد دیگری ارتباط برقرار کند اما در عین حال به چهره به چهره وی آسیب برساند. روابط اجتماعی در لحظه و آن با افراد حاضر است.
از طرفی تمام اتفاقات روزانه به این گوشی های هوشمند مرتبط است و ما مجبور به استفاده از آن ها هستیم و به شبکه های اجتماعی آلوده شده ایم و…
به نظر می رسد تنها راه حل این است که هر فردی برای خود رژیمی برای استفاده از این دستگاه های هوشمند اینترنت و شبکه های اجتماعی و… تعریف کند.
از این رو دوباره یاد جملات ساده درست و تاثیرگذار همان کاربر اینستاگرام می افتم که نوشته بود: «زندگی با سرعت اشتباه اتفاق می افتد این روزها عادت کرده ایم صحنه هایی از زندگی همه را با آهنگی سریع تماشا کنیم و داستان را بفهمیم. در حالی که زندگی واقعی با سرعت متفاوتی اتفاق می افتد من باید سرعتم را کم کنم و به شکل دیگری زندگی کنم.
انتهای پیام