بفرمایید شام ایرانی؛ دریغ از آشپزی و احترام به خواست مخاطب

به گزارش یومیر عصر ایران نوشت: آخر این هفته به برنامه های مرتبط با آشپزی و به خصوص این نوع برنامه ها علاقه مند هستم به همین دلیل تصمیم گرفتم برنامه شام ​​ایرانی سعید ابوطالب را که از شبکه نمایش خانگی منتشر شده بود ببینم.

با توجه به ذهنیتی که من از این نوع برنامه ها دارم که در رسانه های فارسی به “بیا با من شام بخور” معروف است اما برنامه اصلی به نام بیا با من غذا بخور برای اولین بار در سال 2005 از شبکه 4 انگلیسی پخش شد که مورد توجه قرار گرفت. Den مخاطب قرار گرفت و سپس بسیاری از کشورهای دیگر حق ساخت آن را خریدند. از آمریکا آلمان و فرانسه گرفته تا آفریقای جنوبی ترکیه مالزی و…

فرمت کلی این رئالیتی شو به این صورت است که هر هفته 4 شرکت کننده در خانه برای یکدیگر شام می پزند و در خفا یکدیگر را قضاوت می کنند. در شب پایانی مسابقه هر کسی که بیشترین امتیاز را داشته باشد برنده مسابقه است.

آنها سعی کرده اند تقریباً همین قاعده را در شام ایرانی حفظ کنند و شرکت کنندگان عبارتند از: کمند امیرسلیمانی مونا کرمی حدیث میرامینی و علیکا عبدالرزاقی. امیر کربلایی زاده قرار است در هر قسمت به جای گوینده حضور داشته باشد و از آماده سازی و پخت هر مسابقه قبل از مهمانان گزارش دهد البته در یک قسمت به همراه همسرش به خانه الیکا آبدرزقی رفته است.

نکته عجیب اینجاست که در صفحه معرفی این برنامه در فیلمو آمده است: «سریال شام ایرانی در سال 1403 به کارگردانی سعید ابوطالب تولید ایران شد و از جمله بازیگرانی که در این سریال خانوادگی و درام به ایفای نقش پرداخته اند می توان اشاره کرد. لامند امیرسلیمانی سپند امیرسلیمانی مونا کرمی پژمان بازغی امیرعلی نبویان مجتبی شفیعی حسین رفیعی عبدالله روا الیکا عبدالرزاقی حدیث میرامینی و امیر کربلایی زاده.

از همین جا سوالاتی در ذهن ایجاد می شود که چرا این هنرمندان باید در یک رئالیتی شو ایفای نقش کنند؟ اگر قرار است ایفای نقش کنند چرا با اسم و صفت واقعی خود شرکت کردند؟ نوشتن شام ایرانی به قول سعید ابوطالب یعنی چه؟

نکته دیگر اینکه 2 کارشناس آشپزی علاوه بر شرکت کنندگان در مسابقه حضور دارند که در مورد شام آماده شده نیز صحبت می کنند و امتیاز می دهند! این یکی دیگر از اوج خلاقیت برنامه نویسان است! در واقع می خواهند دو مدل از برنامه های مسابقه محور آشپزی را با هم تلفیق کنند شکل اول و دوم برنامه هایی هستند که افراد در آن با حضور داوران حرفه ای در مسابقات آشپزی شرکت می کنند. این داوران هم اینجا حضور دارند که امتیاز می دهند چرا؟

اما بزرگ ترین انتقادی که به این شام ایرانی وارد است این است که به نظر می رسد این برنامه اصلاً آشپزی نیست و اکثراً گروهی از بازیگران را جمع کرده اند تا صحبت کنند و بخندند یا مافیا بازی کنند و…

اساس اصلی این برنامه باید آشپزی باشد اما در اینجا آشپزی تقریبا تنها دلیلی است که این افراد برای تهیه برنامه جمع می شوند. حتی در اپیزود الیکا عبدالرزاقی هم نشان داده می شود که او اصلا آشپزی نمی کند و از بیرون آشپزی کرده است!

روند آماده سازی غذا به درستی نشان داده نمی شود به عنوان مثال اگر شخصی پیاز را خرد می کند یا هویج را رنده می کند مرغ سرخ می کند و غیره بیننده باید ببیند که چگونه این کار را انجام می دهد و سبک پخت و پز او را ببیند اما در اینجا یک دوربین یک باز را نشان می دهد. شلیک شده و ما می بینیم که او فقط کاری را از راه دور انجام می دهد. این اولین و ساده ترین چیزی است که در این برنامه رعایت نمی شود!

اما در مورد موضوعات مختلف و بی ربط تا زمانی که شما بخواهید صحبت می کنند طولانی طولانی و غیره.

مشکل اینجاست که شخصی مثل من که به آشپزی علاقه دارد دوست دارد به جای اینکه حرف بزند و خاطره گویی کند و بخندد بنشیند و برنامه آشپزی ببیند. مثل این است که شما یک محصول غذایی را تبلیغ می کنید و هنگام سفارش و خرید آن اما به جای غذا ظروف آشپزخانه یا پاک کننده را به شما تحویل می دهند.

اگر بخواهم یک استندآپ کمدی ببینم یا یک تاک شو طنز ببینم یا … برنامه های دیگری از منابع مختلف وجود دارد اما برنامه ای در مورد آشپزی می بینم.

من واقعاً نمی خواهم بیشتر در مورد تناقضات این برنامه بنویسم زیرا خسته کننده است و مشکلات اساسی برنامه نویسی در آن بسیار بیشتر از چند مورد است اما واضح و مختصر می گویم که می خواهم یک برنامه محور ببینم. در مورد آشپزی در برنامه شام ​​ایرانی و نه چیز دیگر. چرا سازندگان این برنامه این موضوع ساده را فراموش کردند؟

من بیشتر احساس می کنم گروهی دور هم جمع شده اند و هر بار به یک بهانه برنامه تولید کرده اند گاهی مافیا و پدرخوانده و گاهی برنامه ای با موضوع متفاوت حتی بدون رعایت حداقل استانداردهای برنامه ای مثل شام ایرانی یا مثلا. شم معروف! شرم آور است زیرا برای تماشای این نمایش وقت و هزینه صرف کردم اما از احترام به خواسته های مخاطبان مردد هستم!

در یک کلام شام ایرانی ترکیب عجیبی است.

انتهای پیام