کشف ۲ شهر باستانی گمشده
محققان بقایای شهرهای قرون وسطایی را که در مسیر جاده ابریشم باستانی در کوه های پرتگاه جنوب شرقی ازبکستان قرار دارند کشف کرده اند.
به گزارش یومیر یکی از این شهرها کلانشهری بزرگ و مرتفع است که قرن ها در یک مکان پنهان بود. چه تعداد کمی انتظار یافتن نشانه هایی از تمدن های باستانی را داشتند.
این کشف که به لطف فناوری لیدار مبتنی بر هواپیماهای بدون سرنشین امکان پذیر شد فرضیات دیرینه در مورد زندگی شهری در کوه های دورافتاده آسیای مرکزی بیش از هزار سال پیش را به چالش می کشد.
این تحقیقات نوآورانه به رهبری مایکل فرانچتی کاوشگر نشنال جئوگرافیک و فرهاد مقصودوف مدیر مرکز ملی باستان شناسی ازبکستان منجر به کشف شهری به نام توگونبولاک شد که بین قرن ششم و یازدهم شکوفا شد. این کشف که در ارتفاع 7200 فوتی (مقایسه با ماچوپیچو در آند پرو) واقع شده است پیچیدگی مقیاس و ارتفاع جوامع قرون وسطایی را در امتداد جاده ابریشم شبکه وسیع راه های تجاری باستانی که از اروپا و اروپا عبور می کردند روشن می کند. شرق آسیا متصل می شود پرتاب می کند.
بر اساس مقاله ای که اخیراً در مجله نیچر منتشر شده و بر اساس تحقیقاتی که توسط انجمن نشنال جئوگرافیک تامین شده است ویرانه های شهر باستانی توگونبولاک نزدیک به 300 هکتار وسعت دارد و آن را به یکی از بزرگترین سکونتگاه های منطقه ای آن زمان تبدیل کرده است.
فن آوری های جدید به ما نشان داده اند که شهر بزرگی وجود دارد که از دید عموم پنهان است و به ما این امکان را می دهد که به این چشم انداز وسیع نزدیک تر شویم و به نحوی ابعاد و مقیاس این مکان را با جزئیات شگفت انگیز درک کنیم.»
در حدود سه مایل دورتر یک شهر کوچکتر و متراکم تر به نام تاشبولک نیز با استفاده از فناوری لیدار یک روش سنجش از راه دور که از نور منعکس شده برای ایجاد نقشه های سه بعدی دقیق استفاده می کند مورد بررسی قرار گرفت.
از لحاظ تاریخی حضور مراکز شهری در مناطق مرتفع نادر بوده است. شناخته شده ترین نمونه ها مانند ماچو پیچو به طور کلی به عنوان نمونه های غیرعادی و شگفت انگیز از انعطاف پذیری انسان در آب و هوای خشن در نظر گرفته می شوند.
با این حال محل تاشبولک و توگونبولک ممکن است برای استفاده از بادهای کوهستانی برای تامین آتش با دمای بالا مورد نیاز برای ذوب سنگ های فلزی انتخاب شده باشد. حفاری های محدود شواهدی از کارگاهی را نشان می دهد که در آن آهنگران باستانی سنگ آهن منطقه را به شمشیر زره یا ابزار تبدیل می کردند.
فرانچتی می گوید: «ما به تحقیقات بیشتری نیاز داریم اما احساس قوی من این است که بیشتر این سایت حول فعالیت های تولیدی ذوب یا سایر اشکال مواد آتش زی متمرکز شده است. در اواسط صبح زمین توسط خورشید گرم می شود و سپس سیستم عمل طبیعی با وزش باد شدید در دامنه تپه ها شکل می گیرد که شرایط ایده آلی را برای فلزکاری فراهم می کند.
انتهای پیام