روایتی از ارتباط شهروندان یک جامعه /در «هاملن» هیچکس غریبه نیست!
یک بازیگر تئاتر در گفتگو با آنا;
شقایق شاهسون بازیگر نمایش «هملن» گفت: فضای نمادین جامعه هملن با مشکلاتی که هر روز با آن دست و پنجه نرم می کنیم و یا احساساتی مانند خشم رنجش و ناامیدی در نسل جوان ارتباط برقرار می کند.
به گزارش خبرنگار آنا نمایش «هملن» به نویسندگی علی منصوری و کارگردانی مژگان مشقانی از پانزدهم مهرماه اجرای خود را در عمارت نوفل لوشاتو آغاز کرده است.
بازیگران این نمایش مهرزاد نیکنام گندم ابراهیمی امیر پورصفا مرجان زاغریان مهدی حیدری سلماز زارع پارسا متقی فاطمه قاسمی سینا زینل پور سهیلا تیلاوی هستند.
سارا اکف وحید اسکندری محمدرضا فرهمند تبار عاریفه حبیب زاده سارا ابراهیمی رضا طاهری محمدرضا ابراهیمی شقایق شاهسون و…
برداشتی جدید از یک داستان قدیمی که به سبک اکسپرسیونیستی به صحنه رفته است. این اجرا با استفاده از نمادگرایی و حرکات فرم متفاوت از تئاتر سنتی اجرا می شود. استفاده از ماسک و هیولا از نکات قابل توجه این نمایش است.
شقایق شاهسون یکی از بازیگران این نمایش در گفت و گو با آنا گفت: یکی از بخش های مهم شهروندی در رابطه شهروندان با یکدیگر در جامعه تعریف می شود. شهروندان شهر هملن در مرحله اول و اصلی به عنوان یک گروه تعریف می شوند و برای ایجاد جامعه ای از شهروندان تحت تأثیر یکدیگر قرار می گیرند. می توان گفت که ما شهروندان هملن را در زندگی روزمره می بینیم و با آنها زندگی می کنیم.
وی در ادامه افزود: صبح ها شهروندانی را در مترو می بینیم که جمعیت عظیمی را تا آنجا که ممکن است هل می دهند تا خودشان را جا بیاندازند و می توان گفت که چهره های آنها به اندازه ای اغراق آمیز است که یک هملنبرگر تلاش می کند در فضای اکسپرسیونیستی به دست آورد. از موقعیت های اجتماعی دیگری که با دیدن شهروندان هملن در ذهن همه تداعی می شود.
شاهسون درباره چالش های شخصیت پردازی این نقش گفت: یکی از چالش های مرحله اول نشان دادن ویژگی های شخصیتی و حالات عاطفی شهروندان به صورت نمادین در قالب هر شخصیت متناسب با فضای اکسپرسیونیستی است. یک فرد یا در موقعیتی یک شهروند اگر راه شناخت و درک صحیح موقعیت را برود و بخواهد در خود تغییری هرچند کوچک از نظر فرم بدنی ایجاد کند می تواند سریع و چابک باشد. نتیجه شکل افتاده شهروندان و خم شدن و تحرک بیش از حد در آنها را می توان نمادی از بی تفاوتی و آسان جویی و سودجویی در این گروه دانست.
وی در همین راستا افزود: در فاز دوم ارتباط صحیح بین این شخصیت های نمادین باید متناسب با فضای اکسپرسیونیستی انجام شود تا فضای شهروندی در یک جامعه به گونه ای نشان داده شود که شهروندان بتوانند تقلید کنند. همدیگر را ایجاد نمی کنند و تنها مسیری را برای ایجاد تغییر ایجاد نمی کنند و افکار را از خرافات جهل بیهودگی و شخصیت هیجان زده نجات می دهند تا آنها را به مخاطب منتقل کنند.
شاهسون تصریح کرد: فراتر از تعاریف تخصصی در حوزه تئاتر فکر می کنم امروزه مخاطبان جوان با موضوعاتی که در هملن به آن اشاره می شود زندگی می کنند و فقط باید کمی زیرک باشیم تا بین فضای نمادین جامعه هملن و مشکلاتی که آنها درگیر آن هستند تمایز قائل شویم. با هر روز ما برای انتقال احساساتی مانند خشم و ناامیدی که در همه ما به ویژه نسل جوان وجود دارد مبارزه می کنیم. در نهایت درک جامعه هملن برای نسل جوان کار سختی نیست و بسیاری از موضوعات ذکر شده شاید دغدغه های روزمره آنها باشد.
وی یادآور شد: همه ما آدم ها و وقایع هملن را به خوبی می شناسیم. شاید لازم باشد کمی بیشتر به دیدن شهروندان هملن در ترافیک کافه مترو خیابان مغازه صف و در موقعیت های دیگر فکر کنیم. قول می دهم همه آنها را خوب می شناسیم. ما تک تک افرادی را می بینیم که در شهر هاملن نفس می کشند و زندگی می کنند. مطمئن باشید هیچکس غریبه نیست.
این بازیگر تئاتر در نهایت گفت: هملن نشان می دهد جایی است که همه چیز منسوخ شده است. جایی هم هست که کوچکترین امیدی در آن وجود ندارد. جایی که هیچ کاری نمی توان کرد. بالاخره جایی هست که سیاهی همه چیز را می پوشاند و صحنه زندگی ما مانند آخرین صحنه هملت نوری ندارد.