یک نقاشی ساده چگونه می تواند راز «شخصیت» را فاش کند؟

به گزارش یومیر به نقل از فرادید نقاشی می تواند مطالبی را بیان کند که کلمات قدرت بیان آنها را ندارند. روانشناسان با آگاهی کامل از این واقعیت چندین تست نقاشی از جمله تست House-Tree-Person (HTP) را در درمان بالینی خود گنجانده اند تا بیشتر در مورد بیماران خود بیاموزند.

این تست ها که به عنوان تکنیک های ترسیمی فرافکنی (PDT) شناخته می شوند برای ایجاد نقشه ای کلی از عوامل کلیدی در شخصیت بیمار روابط با محیط هوش و حتی تروما استفاده می شوند. اما یک نقاشی واقعاً تا چه حد می تواند منظره روانی یک فرد را به درستی به تصویر بکشد؟

چه زمانی PDT در روانشناسی ظهور کرد؟

از دیرباز علاقه به رابطه بین طراحی و روانشناسی وجود داشته است اما تکنیک های تجزیه و تحلیل نقاشی در سال 1926 با کار یک روانشناس آمریکایی به نام فلورانس لورا گودناف پدیدار شد. Godainoff اولین آزمایش ترسیم معروف به تکنیک Draw-A-Person (DAP) را توسعه داد. در ابتدا تکنیک DAP روشی برای تعیین سطح هوش بیمار و سن ذهنی کودک بود. این آزمون به طور گسترده پذیرفته شد زیرا بین نتایج آن و نمرات آن در سایر آزمون های هوش همبستگی وجود داشت. در سال 1963 دیل هریس این آزمایش را ارزیابی و اصلاح کرد به همین دلیل نام فعلی آن “تکنیک گودینوف-هریس” است.

روانشناسانی مانند جولیان جینز تلاش کردند از DAP به عنوان یک ابزار تشخیصی برای شناسایی بیماران مبتلا به اختلالات روانی مانند اسکیزوفرنی استفاده کنند. اگرچه هریس به توانایی ترسیم آزمایش برای آشکار کردن شخصیت یا وضعیت روانی بیمار اعتقاد نداشت طرفداران این آزمایش خلاف این را استدلال کردند.

چه کسی تست HTP را توسعه داده است؟

تست House-Tree-Person (HTP) توسط روانشناس به نام John N. Buck در سال 1948 ابداع شد. به گفته وی این آزمون “تکنیکی برای کمک بالینی در به دست آوردن اطلاعات در مورد حساسیت بلوغ و یکپارچگی یک فرد است. شخصیت و تعامل او با محیط اعم از خاص و عام». آزمون HTP یک رویکرد کلامی و غیرکلامی همزمان برای درک شخصیت است. در طول آزمون HTP از آزمون شونده خواسته می شود که یک خانه یک درخت و یک شخص را ترسیم کند. دستورالعمل باید ساده و غیر توصیفی باشد تا آزمودنی بتواند بدون آمادگی نقاشی بکشد. این قسمت از آزمون کاملاً بدون ساختار و غیر کلامی است.

سپس روانشناس از او سوالاتی در مورد نقاشی می پرسد و او را تشویق می کند که خودش آنها را توصیف تعریف و تفسیر کند. به عنوان مثال ممکن است از کسی پرسیده شود “این خانه مال کیست؟” “این شخص چند سال دارد؟” و مانند اینها سپس محتوای کلامی و غیرکلامی آزمون توسط روانشناس تحلیل و تفسیر می شود.

نقشه های تست HTP چگونه تفسیر می شوند؟

نقشه های تست HTP به صورت کیفی تفسیر می شوند. روش تحلیل کیفی به تفسیری عمدتاً ذهنی منجر می شود که از تحلیل گری به تحلیل گر دیگر متفاوت است. با این حال چندین کاتالوگ وجود دارد که برخی از دستورالعمل های اساسی را که اکثر تحلیلگران از آنها پیروی می کنند ترسیم می کند.

تصویربرداری از خانه معمولاً اطلاعاتی در مورد زندگی خانوادگی و ارتباط بیمار با محیط ارائه می دهد. به عنوان مثال به تصویر کشیدن یک خانه بدون پنجره می تواند نشان دهنده انزوای شخصی باشد همانطور که پنجره ها نشان دهنده رابطه فرد با دنیای بیرون است.

به تصویر کشیدن درخت نشان دهنده جنبه های ناخودآگاه رشد روانی روابط و ثبات بیمار است. به عنوان مثال به تصویر کشیدن یک درخت بدون ریشه دلیلی بر عدم ثبات و اعتماد به نفس بیمار است.

به تصویر کشیدن یک انسان نمایانگر تصویر بیمار از خود روابط بین فردی و تأثیرپذیری او است. اگر فرد تصویر شده دست هایش را جمع کرده باشد ممکن است نشانه آن باشد که بیمار از مشکلات پرخاشگری رنج می برد. ویژگی ها و موقعیت های بدن نیز نشان دهنده عزت نفس بیمار است.

تناسبات جزئیات و محل قرارگیری هر شی در یک نقاشی نیز در فرآیند تفسیر در نظر گرفته می شود. اشیاء بزرگ در نقاشی ها معمولا نشان دهنده اعتماد به نفس عزت نفس بالا و رضایت هستند. به عنوان مثال نقاشی خانه ای که نسبت به صفحه نمایش کوچک است نشان می دهد که بیمار از زندگی خانوادگی خود ناراضی است. فقدان کامل جزئیات نشانه افسردگی است. برعکس نقاشی با جزئیات زیاد صورت نشان می دهد که بیمار به ظاهر خود در مقابل دیگران اهمیت زیادی می دهد.

اشیایی که نزدیک بالای صفحه کشیده می شوند با تخیل مرتبط هستند در حالی که اشیاء نزدیک به پایین صفحه با واقعیت فیزیکی مرتبط هستند. اشیاء وسط نقاشی به زمان حال اشیای سمت راست و چپ صفحه به ترتیب به آینده و گذشته اشاره دارند. علاوه بر این فشار و استحکام ضربه ها و خطوط در یک نقاشی گواه اطمینان و اراده است. خطوط متعدد در یک خط نشانه عدم قطعیت و کمال گرایی است.

انتهای پیام