«بگم بگم » های خداداد – یومیر

به گزارش یومیر فرهیختگان نوشت:

خداداد عزیزی این روزها «بگم-بگم» را راه انداخته و با تولید حرف های تکراری نفرت پراکنی از تیم ملی می کند. گویی زندگی اش را به نابودی نامش گره زده است تا با همه دنیا و مردم بجنگد. او اخیرا در مورد اتفاقات بازی تاشکند گفت; ملی پوشان بازوبند همدیگر را تکه تکه می کردند نیمه دوم هم رفتند بازی نکردند تا برنده بازی مقابل ازبکستان را مساوی کنیم تا یکی از بازیکنان قدیمی دعوت نشود. اما چرا؟

سوال روشن است؛ یا خداداد دغدغه ایران و فوتبالش را دارد یا بعد از بازنشستگی از تیم ملی بر اساس علایق شخصی خود در این سمت ها قرار می گیرد. در اولی از دو حالت خارج نیست. اگر تیم ملی برایش مهم بود چرا در زمان هدایتش این حرف ها را نمی زد؟ یا اگر فوتبال ملی همچنان برایش در اولویت است چرا هر بار با تهدید به اشتباه در آستانه مسابقه تیم ملی را کنار می گذارد؟ یا از قبل شرایط تیم ملی را نمی دانست؟ اگر مبنای این حرف ها اختلافات شخصی با امیر قلانوی باشد ماجرا می تواند همان نمایش ابتذال و دو چهار نفره زننده باشد که فکر آن برای یک تیم ملی ارزش آزاردهنده است.

آنچه برای «خدا» مهم است و مهم نیست تصویر اوست. او برای ما یک خاطره خوب است خاطرات بد بیشتر. او پاس علی دایی را در دل دروازه مارک بوسنیچ چسباند و عاشق فوتبال ایران شد اما حالا حافظه تاریخی فوتبالی های ایران پر از تصاویری است که هیچ سنخیتی با قاب دوست داشتنی حماسه ملبورن ندارد و این نگران کننده است در پاسخ به این سؤال که چرا «او» شد «او» را می توان از زوایای مختلف مورد بحث قرار داد اما زمانی ارزش پیدا می کند که خودش بخواهد از شر این تصویر در آستانه فروپاشی خلاص شود چیزی که او نمی خواهد. لحظه . او نمی خواهد همانطور که «خدا» به او «داده» محبوب و محبوب باشد.

تیم ملی قابل انتقاد است. امیر قلعه نویی هم. اما زمانی ارزشمند و مهم است که فوتبال ملی کمک کند. و الا همان وایرال شدن در فضای مجازی و جلب توجه است که با فوتبال ملی برابری نمی کند.

انتهای پیام