یا مولا! دست های آلوده ما را پاک کن

به گزارش یومیر تقی دژاکام در یادداشتی با این عنوان در سالروز ولادت حضرت علی علیه السلام نوشت: امام حسن علیه السلام نقل می کند که دو مهمان نزد پدرم آمدند که یک پدر و یک پسر بودند. امیرالمومنین علیه السلام از این دو نفر پذیرایی مفصلی کردند و سپس قنبر را دیدند که تشت چوبی و پارچه ای برای میهمانان آورد تا طبق رسم دستهای خود را بشویند. ناگهان پدرم هجوم آورد و وسیله شستشو را از قنبر گرفت تا خودش دست مهمانان را بشوید. مهمانان به پاي پدرم افتادند و پرسيدند اين چيست ولى اميرالمؤمنين عليه السلام آنها را قسم داد و فرمود كه من انسانى مانند شما هستم; بگذار این لطف را بکنم. مهمانان به احترام پدرم اطاعت کردند اما به سرعت دست هایشان را شستند. امیرالمومنین علیه السلام به آنها فرمود: برای حق امامت که به من احترام می گذارید راحت دست خود را بشویید و بین من و قنبر فرقی قائل نشوید و آنها نیز چنین کردند.

وقتی برای اولین بار این داستان را شنیدم فکر کردم که حضرت علی و رسول خدا (ص) پدران امت هستند و ما را فرزندان خود نامیدند. این کودکان گاه در پیچ و خم های روزمرگی مرتکب گناه و خطا می شوند که روحشان را آلوده و جسمشان را فرسوده و اعمالشان را سیاه می کند اما هر چه باشد خود و فرزندانشان بر سر سفره فضل و کرامت می نشینند و تغذیه می شوند. از این خاندان بزرگوار و از این میزبانان همیشگی بسیار بعید است که بعد از پذیرایی دست فرزندانشان را بنشینند و روحشان را از چرک پاک نکنند و به دست خودشان یا حتی خدمتکارانشان بسپارند. ساقی ها

ما مردمی هستیم که پدرمان را فراموش نمی کنیم و با همه اشتباهات و سیاهی هایمان راه خانه پدری را گم نمی کنیم و امیدواریم و می دانیم که به محض در زدن و شاید حتی قبل از اینکه در زده شود. با مهربانی در و آغوشش را باز می کند و اشک می ریزد. چشمهای گناه آلود ما را پاک می کند و دست به سفره ما می زند و دیگ و کتری می آورد تا دست هایمان را بشویم و سفره را تمیز کنیم. به شأن او بنشینیم ای امام عزیز! یک بار دیگر و این بار در آستانه میلاد پر برکت شما برای تبریک به شما و خودمان می آییم اما قبل از اینکه سر سفره بنشینیم تو و دستان کثیفمان… پاکشان کن ما را پاک کن.

* بازنشر مطالب سایر رسانه ها در یومیر به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع مخاطبان است.

انتهای پیام