کودک آزاری در شب چهارشنبه سوری/ مسئولان کشور این عکس ها را دیده اند؟
“ما چهارشنبه داریم که آنها ما را می خواهند!” این جمله ای است که بهانه ای برای خیابان ها و پیاده روها شده است که طی دو دهه گذشته از زمین و آسمان خطرناک است.
یومیر فروتنی رازوانیه در تابناک نوشت:
مروری بر عکس هایی که آژانس های خبری از سه شنبه اخیر این کشور منتشر کرده اند نشان می دهد که این واقعیت تلخ است که تعداد قابل توجهی از کودکان در بین زخمی ها وجود داشته است.
چگونه بخشی از جامعه ایران تصمیم گرفتند بدون در نظر گرفتن سرعت و قانون چهارشنبه شب با هشدارهای امنیتی اجرا کنند؟
براساس آخرین آمار روز چهارشنبه که توسط سازمان اضطراری ایالتی اعلام شده است از ابتدای ماه مارس حدود 6000 نفر در این کشور زخمی شده اند و چهار نفر کشته شده اند.
چرا ما به اندازه یک جنگ نظامی در تعطیلات نوروز و اشغال تختخواب در تختخواب بیمارستان سه شنبه در پایان سال می کشیم؟
برخی از مادران و پدران فرزندان خود را به منظور تجربه هیجان یا تلاش برای “حفظ سنت چهارشنبه” در خیابان ها گرفتند. آیا آنها هنوز هم در حال دفاع از تصمیم خود هستند که در بیمارستان معالجه و تهیه مواد مخدر درگیر هستند و نگران این هستند که اثرات سوختگی یا عوارض دیگر بر روی بدن محبوب آنها باقی بماند؟
آیا این عادلانه است که کودکان را با پرتاب نارنجک ها و آتش بازی ها که سعی در نشان دادن و تخلیه هر خط قرمز دارند از خانه خارج شوید که در فقر فرهنگی درگیر شود؟
هنگامی که برخی از خانواده ها با وجود مالکیت اتومبیل های گران قیمت هنوز فرهنگ استفاده از بودجه برای استفاده از Sunroof را ندارند چگونه می توان انتظار داشت که آنها خطرات چهارشنبه را درک کنند؟
کودکان روز چهارشنبه هشدار دهنده برای مقامات است. آنها تصمیمات خود را اتخاذ کرده اند که برخی والدین آنها را به جای مراقبت از فرزندان خود آنها را در شرایط خطرناک قرار داده اند.
در کشوری که گروهی از رهبران ترجیح می دهند همه مشکلات و مشکلات را برای پلیس کنترل کنند و مؤسسات خدمات یا سازمان خود را محروم کنند تا مدیریت خود را بدون هیچ مشکلی تصویب کنند و سپس بازنشسته شوند نمی توان انتظار داشت که عکس های چهارشنبه بر برخی مقامات تأثیر بگذارد.
آیا این عادلانه است که کودکان را با پرتاب نارنجک ها و آتش بازی ها که سعی در نشان دادن و تخلیه هر خط قرمز دارند از خانه خارج شوید که در فقر فرهنگی درگیر شود؟
هنگامی که برخی از خانواده ها با وجود مالکیت اتومبیل های گران قیمت هنوز فرهنگ استفاده از بودجه برای استفاده از Sunroof را ندارند چگونه می توان انتظار داشت که آنها خطرات چهارشنبه را درک کنند؟
کودکان روز چهارشنبه هشدار دهنده برای مقامات است. آنها تصمیمات خود را اتخاذ کرده اند که برخی والدین آنها را به جای مراقبت از فرزندان خود آنها را در شرایط خطرناک قرار داده اند.
در کشوری که گروهی از رهبران ترجیح می دهند همه مشکلات و مشکلات را برای پلیس کنترل کنند و مؤسسات خدمات یا سازمان خود را محروم کنند تا مدیریت خود را بدون هیچ مشکلی تصویب کنند و سپس بازنشسته شوند نمی توان انتظار داشت که عکس های چهارشنبه بر برخی مقامات تأثیر بگذارد.
چه نوع فرزندان زخمی چنین مادر و پدران دارند؟
به خاطر این که برخی از مسئولان نمی توانند ساده ترین اصول کودکی را به والدین آموزش دهند چیست؟
وقتی در مورد رشد جمعیت صحبت می کنیم آیا این امر به آموزش عمومی نیاز دارد؟ آیا این فقط کافی است که مقامات به دنیا بیایند و شناسنامه صادر کنند؟ آیا آن کودک نباید کودک شود؟ آیا کودک نباید به یک نوجوان برسد؟ چرا یک نوجوان قبل از اینکه جوانی شود باید بدن یا زندگی خود را از دست بدهد؟ آیا یک مرد جوان حق ندارد به اندازه کافی زندگی کند تا موهای خود را سفید کند؟
مقاماتی که از صبح به شب در مقابل دوربین و در مورد تحریم ها و قیمت دلار نفت ترامپ و پوتین برای رهبری رسانه ها صحبت می کنند تنها وظایف آنها برای صحبت هستند؟ بنابراین چه کسی باید موسسه خانواده را آموزش دهد؟
ما سرهای خود را در قوطی های حلب با روغن نباتی غرق کرده ایم و خوشحالیم که روز چهارشنبه عکس هایی از کودکان زخمی را می بینیم زیرا معتقدیم که فقط سمعی و بصری و آموزش باید مسئولیت پذیر باشد.
با این حال سمعی و بصری دیگر خارجی نیست. فقط تعدادی ساختمان در نزدیکی پارک تهران وجود دارد که هر سال هزاران میلیارد بودجه دریافت می کنند و قانون اساسی تنها گروه خاصی است که از آن استفاده می کند. با این حال آنچه از آنتن های سمعی و بصری پخش می شود قابل شمارش نیست. اگر در غیر این صورت اینستاگرام امروز به گسترده ترین رسانه های جمعی در ایران تبدیل نمی شد و شهروندان داوطلبانه ظرف را جمع می کردند و آنها را در یک انبار قرار می دادند.
از طرف دیگر آموزش و پرورش در بسیاری از سؤالات حاشیه ای نیز درگیر است که در آن آموزش و آموزش مشاهده نمی شود.
فقط طبیعی است که تمام مسئولیت های پلیس را بر عهده بگیریم و به جایی برویم که آنها برای چند سال آینده در همه شهرها اعلام کردند و ما به خیابان ها می رویم و بلوک های خودمان را در نیوجرسی می گیریم و بلوک های نیوجرسی را می سازیم. ما به گونه ای قطع کردیم که انگار ما در هند مقامات هستیم و مردم در دست آنها هستند.
مردم حق خوشبختی دارند اما تا زمانی که فرهنگ خوشبختی در کشور ما تدوین و نهادینه نشود ما وقایعی را می بینیم که نوروز همه را تلخ می کند.
بزرگترین مشکل این است که تعریف گروه های مختلف جامعه با “خوشبختی” متفاوت است و در عین حال مسئولان و آژانس ها تعبیر دیگری دارند. نتیجه این اختلاف نظر این است که بچه ها در معرض شعله های آتش و نارنجک های ترک خورده قرار می گیرند و مادر و پدرشان می گویند: “شما نمی توانید ما را در خانه نگه دارید ما چهارشنبه داریم شما را می گیرید!”
*بازتولید سایر محتوای رسانه ای در ISNA تأیید محتوای آن نیست و فقط برای توجه مخاطب است.
پایان پیام