کودکان؛ هدف نسل کشی در غزه
جنگ غزه بیشترین آسیب را به کودکان فلسطینی وارد کرده مسئولیت های سنگین و بزرگتر از توانشان را به دوش آنها انداخته و باارزش ترین دارایی آنها یعنی کودکیشان را از آنها ربوده است و با تضییع حقوقی چون تحصیل آینده آنها را نیز به خطر انداخته است.
به گزارش یومیر در محله الشجاعیه در شرق شهر غزه «احمد المقید» ۱۴ ساله زندگی بسیار ساده ای با والدین و چهار خواهر و برادرش داشت اما جنگ روند زندگی آنها را به شکل کامل تغییر داد. در حمله هوایی رژیم صهیونیستی به محله مسکونی آنها پدرش به شهادت رسید و این خانواده فلسطینی مجبور شد در جستجوی پناهگاهی به سمت جنوب نوار غزه آواره شود. از آن زمان احمد سرپرست مادر و خواهر و برادرهای کوچکتر از خودش شده است.
این کودک فلسطینی در گفتگو با روزنامه «الاخبار» چاپ لبنان اظهار کرد: پدرم راننده تاکسی بود بعد از شهادتش من مرد خانواده شدم هر روز پلاستیک و ضایعات را از میان آوارها جمع می کنم و به مبلغ اندکی می فروشم تا حدی که تنها می توانم کمی غذا و آب بخرم گاهی هم دست خالی به خانه برمی گردم.
حقوق تضییع شده
۲۰ نوامبر هر سال کل جهان روز جهانی کودک را جشن می گیرد تا بار دیگر حقوق کودکان و لزوم حمایت از آنها را مود توجه قرار دهد. با این حال به نظر می رسد که این حقوق برای کودکان فلسطینی در غزه رویایی دست نیافتی هستند در آنجا خانه ها و مدرسه ها ویران می شوند و کودکان از ساده ترین حقوق خود همانند آموزش بازی کردن و امنیت محروم هستند.
در حال حاضر احمد و خانواده اش در چادر کوچکی در غرب اردوگاه دیر البلح در مرکز نوار غزه زندگی می کنند آنها ساده ترین وسایل زندگی را هم ندارند و اطراف چادر آنها زباله و فاضلاب وجود دارد.
احمد در این رابطه به الاخبار گفت: از نگرانی و اضطراب نمی توانم بخوابم اگر بر آنها غلبه کنم و بخوابم کابوس های زیادی درباره حملات اسرائیل به چادرمان می بینم.
مادر این خانواده نیز به الاخبار گفت: از زمانی که پدر احمد به شهادت رسید کار خیاطی را شروع کردم اما نمی توانم کودکانم را در چادر تنها بگذارم به همین دلیل در داخل چادر کار می کنم.
کودکی از دست رفته
در شهرک بیت لاهیا در شمال غزه که در حال حاضر با یورش اشغالگران صهیونیست روبه رو است و ساکنان آن مجبور به فرار از آنجا شدند «سامر حنون» ۱۲ ساله زندگی بسیار ساده ای با والدین و سه خواهر و برادر خود داشت اما زمانی که ارتش اشغالگر پدر او را هنگام کوچ خانواده بازداشت کرد شرایط عوض شد و این کودک فلسطینی را مجبور کرد مسوولیت های متعددی را بر عهده بگیرد. سامر به جای اینکه به عنوان یک کودک زندگی عادی داشته باشد بیشتر ساعت های روز را در صف های طولانی دریافت نان و آب از مراکز حمایت از آوارگان و فقرا می گذراند.
او به الاخبار گفت: گاهی چندین ساعت منتظر گرفتن نان می ایستم صف خیلی طولانی است و گاهی هم آرد تمام می شود و دست خالی برمی گردم آن زمان ناامیدی را در چشمان مادرم و خواهر و برادرهایم می بینم احساس شکست می کنم اما راه چاره ای ندارم.
بر اساس گزارش های سازمان ملل بیش از ۷۰ درصد از کودکان غزه به دلیل کمبود غذا و آب سالم دچار سوء تغذیه هستند.
محرومیت کودکان از بازی و تحصیل
از زمان آغاز حملات رژیم صهیونیستی به نوار غزه در هفتم اکتبر ۲۰۲۳ سامر و نزدیک به ۶۳۰ هزار دانش آموز دختر و پسر در این منطقه به دلیل ویرانی های گسترده و برنامه ریزی شده مدرسه ها و دانشگاه ها هیچ آموزشی ندیدند.
سامر در این رابطه به الاخبار گفت: دوست داشتم به مدرسه می رفتم و با دوست هایم بازی می کردم آرزوی من این است که روزی دکتر شوم الآن احساس می کنم هرگز به این آرزویم نخواهم رسید.
بر اساس گزارش های وزارت آموزش و پرورش فلسطین از زمان آغاز جنگ کنونی ۱۲۴ مدرسه به شکل کامل ویران شده و ده ها مدرسه دیگر نیز خسارت دیدند برخی از مدرسه های سالم مانده نیز به مرکز آوارگان تبدیل شده اند. کارشناسان سازمان ملل می گویند جنگ غزه موجب ویرانی بیش از ۸۰ درصد از مدارس غزه شد. ۲۴ کارشناس این سازمان در بیانیه مشترکی که ۱۸ آوریل منتشر شد اعلام کردند که با تخریب و ویرانی بیش از ۸۰ درصد از مدارس غزه به نظر می رسد تلاش عامدانه ای برای نابودی کامل سیستم آموزشی فلسطین و پدیده ای با عنوان «نابودی تحصیلی» وجود دارد چراکه ارتش اسرائیل در طول این جنگ ۱۱ هزار و ۷۳۸ دانش آموز دختر و پسر و ۷۵۰ معلم را به قتل رساند.
پیامدهای جنگ
«درداح الشاعر» استاد روانشناسی اجتماعی در غزه به الاخبار می گوید: کودکان غزه به دلیل جنگ مستمر آوارگی های مکرر از دست دادن خانواده و زندگی در شرایط غیربهداشتی کودکی خود را از دست دادند تمام این عوامل باعث شده این کودکان بسیار بزرگتر از سن خود باشند علاوه بر این بیشتر این کودکان دچار اختلالات روانی همانند اضطراب افسردگی و اختلال استرس پس از حادثه هستند. تاثیر جنگ بر کودکان تنها به بعد روانی محدود نیست ویرانی مدارس به معنای محرومیت آنها از تحصیل است و این در بلند مدت آینده آنها را به خطر می اندازد. کودک بدون تحصیل کودک بدون امید به فردای بهتر است این کودکان مسوولیت های اقتصادی بزرگی را بر عهده می گیرند که فشارهایی بسیار بالاتر از توان جسمی و روحیشان به آنها وارد می کند و این موجب بروز بیماری ها و مشکلات اجتماعی پیچیده ای برای آنها می شود.
این متخصص در ادامه گفت: کودکان غزه بهای جنگ را با گرانبهاترین دارایی خود یعنی کودکی شان می پردازند دورانی که قرار بود آن را با بازی و یادگیری و سفر بگذرانند تا دانش و اطلاعات خود از اطرافشان را رشد دهند اما اکنون سرپرست خانواده هایشان شدند و یا بیشتر روز خود را در صف هایی برای دریافت یک لقمه غذا سپری می کنند و یا اینکه در شرایطی غیر انسانی برای زنده ماندن می جنگند.
او با اشاره به اینکه روز جهانی کودک در غزه فرصتی برای جشن گرفتن نیست بلکه برای یادآوری رنج های کودکانی است که همه چیز را از دست داده اند و جهان باید از آنها حمایت کند تا حقوق ضایع شده شان که مهمترین آنها کودکی است به آنها بازگرداند.
این روانشناس اجتماعی در پایان تاکید کرد: باید با مداخله ای بین المللی خواه از طریق ارائه کمک های مالی روانی و اجتماعی و یا بازسازی مدارس و تامین حق تحصیل آنها برای حمایت از این کودکان تلاش شود.
انتهای پیام