پلاسما در ازای پول؛ تجارتی که به فرهنگ اهدای خون ضربه می زند

به گفته خبرگزاری آنا به دلیل کمربند تالاسمی بیش از 6000 عفونت تالاسمی در ایران وجود دارد که تقریباً. 2 درصد از خون اهدا شده در مرکز انتقال خون برای مصرف این گروه از بیماران. به گفته برخی از کارشناسان مراکز جمع آوری پلاسما خصوصی و پرداخت به اهدا کنندگان پلاسما تهدیدی برای کشت داوطلبانه اهدای خون است و می تواند مشکلات بسیاری را برای درمان بیماران نیازمند خون ایجاد کند.

منتقدین با اشاره به پیامدهای اجتماعی جمع آوری پلاسما پرداخت شده می گویند که عواقب این تجارت در ایران به دلیل تعداد زیاد بیماران تالاسمی بسیار خطرناک خواهد بود. طبق گزارش ها تصمیم شورای امنیت استانی گیلان با پرداخت پول به کمک مالی داوطلبانه تأثیر منفی جمع آوری پلاسما را بر عهده گرفته است. تصمیمی که سال گذشته توسط شورای استان زنجان اتخاذ شد برای یک مرکز دیگر.

مصطفی جمالی مدیر سازمان انتقال خون در گفتگوی اختصاصی با خبرنگار آنا گفت از جزئیات تصمیم شورای امنیت گیلان غافل است: “تنها چیزی که به یاد می آورم انتقاد از یک سازمان غیردولتی فعال در زمینه اهدای خون داوطلبانه است فرهنگ در رشت.

وی گفت: سازمان غذا و داروی مجاز به ایجاد مراکز جمع آوری پلاسما خصوصی است و می افزاید: بخش خصوصی باید از حساسیت آگاه باشد و از دستورالعمل ها و مقررات پیروی کند تا مشکلی پیش نیاید.

البته جمالی روشن نکرد که آیا مجوز مراکز جمع آوری پلاسما از سازمان غذا و دارو با حاکمیت سازمان انتقال خون ناسازگار است!

طبق توصیه های سازمان بهداشت جهانی جمع آوری خون پلاسما و سایر مؤلفه های خون اهدا کنندگان کم نظیر و داوطلبانه با تقویت مراکز ملی انتقال خون تنها سیاست استراتژیک است که می تواند دسترسی عمومی به خون و امنیت محصولات خونی را تضمین کند. ؛ در حقیقت دادن خون سالم و مناسب باید بخشی جدایی ناپذیر از سیاست های ملی بهداشت و زیرساخت ها در هر کشور باشد.

این سازمان تأکید می کند که کلیه فعالیتهای مربوط به جمع آوری آزمایش درمان ذخیره و توزیع خون و پلاسما در سطح ملی باید از طریق سازمان مؤثر و شبکه های تأمین خونی یکپارچه هماهنگ شود و سیستم خونی ملی باید تحت سیاست ملی خون و قانونی باشد و چارچوب حقوقی برای چارچوب قانونی.

بر این اساس در ایالت یازدهم سیاست ایجاد مراکز کمک مالی گسترده در کشور مطرح شد و در چندین استان از جمله تهران عملیاتی شد. طبق تعریف مراکز گسترده اهدای خون شهروندان می توانستند از یکی از این مراکز اهدای خون داوطلبانه اهدای پلاکت یا اهدای پلاسما بازدید کنند. به عنوان مثال علاوه بر توسعه مرکز اهدای خون Vesal Shirazi با حمایت از شهرداری تهران و بانک صنعت و معدن چهار مرکز گسترده در شمال غرب شرق و جنوب پایتخت تأسیس شد.

اما با تغییر وزیر بهداشت و ورود سعید ناماکی به ساختمان ایوانک پلاسما داوطلبانه به ساختمان ایوانک اهدا کرد و با بهانه عدم موفقیت ایده مراکز اهدای گسترده و سیاست توسعه کمی خصوصی مراکز جمع آوری پلاسما در دستور کار قرار گرفتند. منتقدان مراکز گسترده اهدای خون از جمله پیمان Ashghei که توسط سعید ناماکی سفارش داده شده است مدیرعامل سازمان انتقال خون امروز همه چیز است.

نکته دیگر این است که ساختمان صنعت پلاسما در ایران در ابتدا مجاز به ایجاد مراکز خصوصی پلاسما به عنوان یک انگیزه بود به طوری که شرکت های بین المللی که در این زمینه تحقیق و توسعه پیشرو دارند وارد ایران و داروهای با کیفیت پلاسما از پلاسما ایران می شوند. بشر

این سیاست دو مزیت داشت اولاً ما می توانیم در صنعت پلاسما به روز باشیم و ثانیا سرمایه گذار خارجی جذب شد اما هیچ اقدامی مؤثر در طول سالها انجام نشد.

نمونه بارز آن را می توان در همان استان گیلان یافت. هنگامی که خبر بزرگترین پلاسمرارافین خاورمیانه در شافت منتشر شد فقط چند ستون در تصاویر مشاهده می شود که در سال پنج سال بعد به همراه بازدید مقامات حقوقی استان از این پروژه منتشر شده است! گیلان تنها استان نبود که وعده ایجاد پلاسمرارافین وعده داده شد که تنها ماند.