هدف از بازآفرینی بافت فرسوده احیای بافت است، نه بلندمرتبه‌سازی
یک کارشناس اقتصادی گفت: هنگام بازسازی بافت های فرسوده، هدف نباید فقط ساخت خانه های جدید و گران قیمت از طریق بلندمرتبه سازی باشد. ارتفاع از سطح دریا باعث افزایش تراکم و کاهش کیفیت زندگی انسان می شود و اغلب منجر به قرار گرفتن ساکنان بافت فرسوده از محل سکونت خود می شود. بنابراین هدف اصلی بازآفرینی باید نوسازی کل محله با حمایت ساکنان منطقه و تمرکز بر توسعه افقی باشد.
به گزارش یومیر، عبداللهی، کارشناس پژوهشگاه اقتصاد مقاومتی در گفت و گو با برنامه رادیویی گفتگو با محوریت «احیای بافت های فرسوده»، بر لزوم تعریف دقیق تری از بافت های فرسوده تاکید کرد. بازسازی بافت فرسوده فرآیندی تدریجی است که نیاز به مشارکت افراد دارد. بنا داریم در دولت سیزدهم 4 میلیون مسکن بسازیم اما مشخص نیست چقدر از آن فرسوده می شود.
«بازسازی بافت فرسوده» به «ساخت آپارتمان نوساز» محدود نمی شود.
وی افزود: با توجه به اینکه تراکم جمعیت در بافت های فرسوده کشور بالاست و کیفیت زندگی در این مکان ها نیاز به ارتقا دارد، نمی توان هدف اصلی را افزودن ساکنان جدید دانست. ما باید به سمت بازسازی حرکت کنیم تا کیفیت زندگی ساکنان فعلی را بهبود بخشد. نکته دیگر این است که بلندمرتبه سازی در فرآیند بازسازی بافت فرسوده باعث تراکم و ریزدانگی بالا می شود و مشکل معابر در این مناطق همچنان پابرجاست. بنابراین باید از افزایش بازسازی بافت فرسوده خودداری کرد. همچنین از ساخت واحدهای مسکونی کوچک که باعث افزایش تراکم این بافت ها می شود، خودداری شود. اگر جلوی بلندمرتبه‌سازی گرفته شود، کیفیت زندگی مردم افزایش می‌یابد. افرادی که در بافت های فرسوده زندگی می کنند نباید منطقه خود را ترک کنند، اما در بافت های فرسوده با تراکم بالا نباید تراکم فعلی با ارتقاء حفظ شود و شرایطی برای کاهش تراکم و بهبود کیفیت زندگی برای جمعیت فراهم شود.
به حداقل رساندن مشکل مسکن مشکل بافت فرسوده را حل نمی کند
عبداللهی افزود: کمترین کاری که باید برای بافت فرسوده انجام شود مقاوم سازی ساختمان های مسکونی در برابر زلزله و ماندن ساکنان بافت فرسوده در همان مناطق است اما در حال حاضر برنامه ای برای این امر وجود ندارد. هنگام بازسازی بافت های فرسوده، هدف اصلی باید احیای محله باشد، نه فقط ساخت مسکن جدید و گران قیمت و مجبور کردن مردم محلی به جابجایی برای بقا.
وی افزود: در دهه هفتاد وزارت مسکن تا حد زیادی سیاست های ریاضتی را در دستور کار قرار داد و مردم را از ویلاهای مزرعه ای به آپارتمان ها منتقل کرد؛ اما همچنان می بینیم که مشکل مسکن مردم حل نشده است و این نشان می دهد که ریاضت محض حل نمی شود. مشکل است و باید به سراغ راه حل های دیگری برویم که قیمت تمام شده و فروش مسکن را ارزان تر و متناسب با جمعیت باشد.
بافت فرسوده باید به روش «خانه به خانه» بازسازی شود
عبداللهی در خصوص راهکار احیای بافت فرسوده گفت: یک روش مناسب برای احیای بافت فرسوده سیستمی مانند LRP است که در ازای خانه قبلی خانه به جای خانه در ازای پول تحویل داده می شود و صرفه اقتصادی ندارد و در این روش به صرفه نیست. بازسازی بافت فرسوده به نقدینگی کمتری نیاز دارد، زیرا ساکنان برای مسکن جدید هزینه ای نمی پردازند و نیازی به دریافت تسهیلات ندارند.
وی افزود: علاوه بر این افزایش قیمت زمین و امواج تورمی در این روش منجر به افزایش قیمت مسکن در بافت های فرسوده و کاهش قدرت خرید آنها نمی شود و در نتیجه علاوه بر بهبود کیفیت زندگی ساکنان، احساس رضایت آنها داده شده است.” .
بسیاری از شهرهای ایران قابلیت توسعه افقی را دارند
پرویز آقایی – مدیر کارگروه مسکن پایا – در این نشست گفت: ما بافت فرسوده نداریم، فضای فرسوده داریم. برای احیای بافت فرسوده باید شرایطی فراهم شود تا از افزایش قیمت جلوگیری شود و ساکنان این مناطق مجبور به کوچ به حاشیه شهر برای ادامه زندگی نشوند. برای این منظور ضروری است که مسکن های ساخته شده در این مناطق برای ساکنین آن مقرون به صرفه باشد. در کشور ما اما عموماً مسئولان بین نجات حاشیه نشینان و سود بانک ها در کنار بانک ها قرار گرفته اند و همین امر موجب افزایش قیمت مسکن شده است.
وی افزود: بسیاری از شهرهای ایران ظرفیت توسعه افقی را دارند و نباید مانع تامین زمین مسکن شود و با ارتقاء کیفیت زندگی مردم کاهش یابد. اینکه بدون تحقیق باید از عرضه زمین جلوگیری کرد و تراکم شهرها را افزایش داد و منجر به حاشیه نشینی و کاهش کیفیت زندگی مردم شود، قابل قبول نیست. مشکل کنونی بافت فرسوده کشور ریشه در سوء مدیریت دولت دارد و نمی توان مردم را در این زمینه مقصر دانست. این در حالی است که دولت هیچ برنامه ای برای احیای بافت های فرسوده حاشیه شهرها به ویژه تهران ندارد و تنها به بافت های درون شهری توجه دارد.
آقای. ادامه داد: در کشورهای دنیا سازندگان مسکن به سمت ساخت مسکن ارزان قیمت رفته‌اند، اما در شهرهای ایران برنامه‌ای برای این موضوع وجود ندارد و مسکن بر اساس نیاز کشور ساخته نمی‌شود؛ همین وضعیت صدق می‌کند. در پارچه فرسوده
بافت های فرسوده این کشور ظرفیت ساخت 1.3 میلیون خانه را دارند
مهندس خانی – معاون برنامه ریزی و توسعه شهری سازمان نوسازی شهر تهران – با تاکید بر اهمیت بازآفرینی بافت فرسوده برای بهبود زندگی مردم و ساخت مسکن با کیفیت، گفت: برنامه مسکن کشور باید بر نوسازی و احیای بافت فرسوده متمرکز شود. بافت.بنابراین مسکن با قیمت کمتر تولید شود و برای مردم مقرون به صرفه باشد.ظرفیت تولید مسکن در بافت فرسوده کشور بیش از یک میلیون و سیصد هزار واحد است، اما مسکن در این مناطق باید به گونه ای ساخته شود. راهی که ساکنان این مناطق بتوانند آنها را خریداری کنند.
وی افزود: برخی ضوابط شهرسازی در تهران و سایر شهرهای کشور اجازه نمی دهد مسکن ارزان قیمت بر اساس نیاز خانواده ها ساخته شود و این مشکل در تشدید مشکلات حوزه مسکن کشور به ویژه در بافت های فرسوده موثر است. ” به نظر می رسد روند فعلی افزایش قیمت مسکن در کشور به نفع برخی افراد بوده و منافع عمومی مردم مغفول مانده است.
انتهای پیام/