نگذارید زندگی خاک شود – یومیر
هر ساله هزاران نفر منتظر ارتباط بین مرگ و زندگی هستند. اهدای عضو نه تنها یک فرایند پزشکی است بلکه یک رشته امید است که می تواند دوباره با زندگی این افراد مرتبط باشد. یک عمل بشردوستانه که می تواند زندگی بیمارانی را که منتظر پیوند هستند تغییر دهد.
سلامت با وجود این واقعیت که سالانه چندین هزار نفر از مرگ مغزی رنج می برند تنها بخش کوچکی از این موارد منجر به اهدای عضو می شود. سوالی که چالش های بسیاری دارد و Katayoun Najafizadeh مدیر انجمن اهدای ایران در مصاحبه با جامز مسائل فرهنگی و اجتماعی را مهمترین مانع می داند. البته ایران در پیوند عضو در آسیا نام برجسته ای دارد زیرا صدها پیوند موفق سالانه در بیمارستان های این کشور انجام می شود اما در پشت این موفقیت یک واقعیت تلخ و تلخ وجود دارد که چرا برخی از خانواده ها که بیمارانشان متأسفانه از مرگ مغزی رنج می برند توسط اهدای عضو ناامید می شوند. یکی از اعضای یک عضو که به نوبه خود می تواند بسیاری از بیماران را در انتظار بسیاری از بیماران بگذارد. در آستانه هفته ملی اهدای ملی که از 9 ماه مه آغاز می شود و تا 30 ماه ادامه می یابد ما موانع و چالش ها را بررسی کرده ایم.
معنی توضیح مرگ مغز
طبق بهبودی آنلاین از بیمارستان هایی که ضربان قلب زندگی به تصمیم خانواده بستگی دارد به تلاش های مداوم برای پرورش و نجات زندگی انسان فراتر از یک عمل پزشکی و نمادی از همبستگی انسان. عملی که یک پایان را به یک قیام برای دیگران تبدیل می کند. Katayoun Najafizadeh مدیر انجمن اهدای کمک های ایران که به بیماران مرگ مغزی اشاره دارد گفت: “فردی که مرگ مغزی دارد با وجود تپش قلب به اعدام محکوم می شود زیرا سموم مغزی وارد جریان خون می شوند و به تدریج همه اندام ها را غیرفعال می کنند.” هرچه زمان بیشتری طول بکشد تعداد کمک های مالی کمتر می شود و تصمیم گیری محدودتر برای ایجاد مرگ مغزی. پذیرش این واقعیت و تصمیم گیری برای اهدا به خانواده ای که دوستش در بستر بیمارستان است بسیار دشوار و چالش برانگیز است. همین سؤال اهمیت فرهنگ را برجسته می کند. ضرورتی که باید در جامعه به دور و دقیق رفتار شود. با وجود تلاش فرهنگ اهدای عضو هنوز در جامعه نهادینه نشده است. نجفیزاده ادامه می دهد: ما باید به مردم ثابت کنیم که مرگ مغزی بیمار در واقع جان خود را از دست داده است زیرا 2 ٪ از مرگ ها به دلیل ایست قلبی و تنها یک درصد از مرگ مغزی است. بنابراین لازم است قبل از چنین مواردی فرهنگ ایجاد شود و در مورد مرگ مغزی در جامعه محبوب نشود. به هیچ وجه نباید تصور کرد که افراد مبتلا به مرگ مغزی قابل احیا هستند. یکی از بزرگترین موانع اهدای عضو در کشور شاید عدم آگاهی از مرگ مغز و تمایز آن با کما باشد. بسیاری از خانواده ها به اشتباه معتقدند که مرگ مغزی فرد می تواند به زندگی بازگردد در حالی که مرگ مغزی به معنای پایان زندگی است.
۱۰۰۰۰ زیرزمینی
در تاریخ 9 مه بود که اولین مجوز پیوند عضو توسط دکتر ایراج فاضل از خمینی (RAH) بدست آمد اما وقتی در مورد اهدای عضو صحبت می کنیم این تصمیم انسانی یک شخص است. خانواده یک فرد مرده مغز در اولین ساعاتی که سعی می کنند به غم و اندوه خود اعتقاد داشته باشند با دشوارترین سوال زندگی خود روبرو هستند. آیا اجازه می دهید بدن محبوب خود را برای نجات زندگی دیگر انسان اهدا کنید؟ این است در حالی که Katayoun Najafizadeh ضمن بیان حدود 2 مرگ و میر مناسب مغز سال ما را توضیح می دهد: فقط در حدود هزار مورد مرگ مغزی منجر به اهدای عضو می شود در حالی که موارد دیگر بلا استفاده باقی می مانند. با فرض اینکه هر فرد واجد شرایط سه عضو برای اهدا دارد و خانواده وی فقط به همان تعداد است این بدان معنی است که تقریباً. 5 عضو ارزشمند انسانی سالانه دفن می شوند. بنابراین فرهنگ این کشور باید سیستم اهدای عضو عضو کشور را به روشی دقیق و مؤثر ترویج و کنترل کند تا هیچ یک از اعضای ارزشمند مورد استفاده قرار نگیرد زیرا بسیاری از افراد به دلیل عدم دسترسی به عضو مورد نیاز می توانند بمیرند. او معتقد است که بیش از 6000 نفر در لیست انتظار هستند. در همین حال تقاضا برای پیوند کلیه بیش از سایر اعضا است. زیرا تعداد بیماران دیالیز بیشتر است. همه بیماران دیالیز واجد شرایط پیوند کلیه نیستند اما حداقل 2 ٪ از آنها قادر به انجام این کار هستند.
تأیید مرگ مغز توسط دو پزشک
علیرغم روند اهدای عضو رایگان و پوشش هزینه بیمارستان از وزارت بهداشت عدم وجود دارو برای بیماران پیوند شده به ویژه در مواقع خاص یکی از مشکلات جدی در این زمینه است. با این حال روند رایگان این فرایند مسئله خرید و فروش برخی از اعضا مانند کلیه در بازار سیاه را دو برابر می کند و متأسفانه چنین رویدادهایی را می بینیم. البته نجفیزاده که به نکته مثبت قانون عضو ایران اشاره می کند به ما می گوید: کلیه اعضای هزینه های پیوند توسط وزارت بهداشت تحمل می شوند. یعنی کشور ما یکی از معدود کشورهایی است که امکان دریافت پیوند عضو برای همان فقیر و فقیر وجود دارد. از طرف دیگر روند تأیید مرگ مغز با بسیاری از رشته ها همراه است. برای تأیید مرگ مغز چهار پزشک متخصص باید آن را تأیید کنند و سپس یک پزشک پزشکی قانونی دوباره ارزیابی و تأیید آنها را انجام می دهد. علاوه بر این نوارهای مغزی بیمار دو بار ضبط می شوند بنابراین در این فرآیند خطای امکان پذیر نیست. با این حال با وجود ظرفیت بالای پزشکی و انسانی اهدای عضو در ایران هنوز موانع زیادی دارد. با این حال این سوراخ می تواند با آموزش اصلاح قوانین و تقویت زیرساخت ها تکمیل شود. هر تصمیمی برای اهدا نه تنها زندگی انسانی را نجات می دهد بلکه امید جدیدی را نیز در جامعه تزریق می کند.
*تولید مثل سایر رسانه ها و شبکه های اجتماعی تأیید محتوای آن از ISNA نیست و صرفاً برای توجه مخاطب منتشر می شود.
پایان پیام