مار پرنده، کابوس شناور در آسمان

به گزارش یومیر تیمی از محققین از دو دانشگاه ویرجینیا و تکنولوژی ویرجینیا اخیرا پتانسیل های نهفته در استعداد مارها را مشاهده کرده اند و از تحلیل های محاسباتی برای شکستن پیچیدگی های حرکت آنها استفاده کرده اند تا در آینده پیشرفت هایی را در حرکت ربات ها ایجاد کنند.

در مقاله ای که در Fluids in Physics منتشر شد این گروه تحقیقاتی ابتدا داده هایی را از فیلم های ویدئویی پرسرعتی که از مارهای درختی در حال پرواز گرفته شده بود را جمع آوری کردند و آنها را به یک برنامه محاسباتی که برای تجزیه و تحلیل جزئیات حرکات آنها طراحی شده بود دادند. مشخص شد مارها برای ایجاد موج در بدن شان از همان مکانیزم جریان هوایی استفاده می کنند که روزانه برای پرتاب فریزبی(دیسک های پرنده) از آنها استفاده می شود. مارها جریانی با فشار بالا در زیر شکم خود ایجاد می کنند و این باعث ایجاد ناحیه ای با فشار کم و نیروی مکش مانندی در پشت آنها می شود. این حالت باعث می شود تا لقب «پروازکننده» به این مارها تعلق گیرد.

هایبو دانگ یکی از محققین در دانشگاه ویرجینیا و یکی از نویسندگان این مقاله در بیانیه ای گفت: «موج های افقی مارها ساختارهای گردابی بزرگی را تولید می کنند که شامل گردابه های لبه جلویی (LEV) و گردابه های لبه ی انتهایی(TEV) هستند. ایجاد و گسترش LEV در قسمت بالایی و پشتی سطح بدن مار نقش مهمی در بالا بردن و اوج گرفتن آنها دارد.»

یکی از یافته های شگفت انگیز این بود که ترفند مارهای پرنده برای افزایش فاصله زمانی که در هوا هستند ایجاد تناوب و تکرار حرکت های پهلو به پهلوی آنها است. به طور کلی مارهایی مانند مار درختی بهشتی زمانی که بین شاخه درختان پرواز می کنند یا روی زمین قرار دارند در هر ثانیه بین یک یا دوبار پیچ و تاب می خورند و این کار را معمولا برای فرار از دست شکارچیان انجام می دهند. به طور فرضی اگر آنها بتوانند این کار را سریع تر انجام دهند ظاهرا این افزایش حرکات آنها را از حالت تعادل خارج می کند و در نتیجه آیرودینامیک آنها کاهش می یابد.

۵۸۵۸