قلعه ای که موزه شد و ناپلئون به نام خود زد
موزه لوور که در قلب پاریس در ساحل سمت راست رود سن واقع شده است گواهی بر خلاقیت انسان و میراث فرهنگی مشترکی است که از زمان های گذشته باقی مانده است. این موزه که به عنوان معروف ترین موزه هنر در جهان شناخته می شود مجموعه بزرگی از شاهکارهای هنرمندان را در خود جای داده است. با این حال اهمیت تاریخی لوور فراتر از محتوای ارزشمند آن است. از زمان ساخت آن به عنوان یک اقامتگاه سلطنتی در رنسانس تا تبدیل آن به یک موزه عمومی در قرن هجدهم ساختمان های لوور شاهد ظهور و سقوط امپراتوری ها و آشکار شدن جنبش های فرهنگی بوده است.
به گزارش یومیر موزه لوور در ابتدا در سال 1190 میلادی به صورت قلعه طراحی شد و امروزه بقایای ساختار اولیه آن در زیرزمین آن دیده می شود. در قرن شانزدهم موزه لوور تحت بازسازی و توسعه گسترده قرار گرفت تا به عنوان یک کاخ سلطنتی عمل کند. لوور اقامتگاه اصلی سلطنت فرانسه باقی ماند تا اینکه لوئی چهاردهم در قرن هفدهم اقامتگاه سلطنتی را به ورسای منتقل کرد و لوور را به گالری برای مجموعه بزرگ آثار یونانی و رومی خانواده سلطنتی فرانسه تبدیل کرد.
پس از خروج خانواده سلطنتی این ساختمان محل اقامت هنرمندانی شد که تحت حمایت سلطنتی قرار گرفتند و در نهایت به مرکز فرهنگی و میزبان نمایشگاه معروف «سالون پاریس» تبدیل شد.
انقلاب فرانسه
پس از زندانی شدن لوئی شانزدهم در 10 اوت 1792 مجموعه سلطنتی لوور به یک ملک ملی تبدیل شد. یک سال بعد دولت انقلابی موزه هنر مرکزی را در گالری بزرگ لوور به مناسبت پایان سلطنت افتتاح کرد.
در مرحله اولیه دسترسی عمومی به مجموعه اصلی شامل 537 نقاشی و 184 اثر هنری داده شد. هنرمندان با حمایت سلطنتی هنوز در آن زمان در موزه لوور اقامت داشتند. در سال های اولیه برخی چالش ها و کمبودهای ساختاری وجود داشت که منجر به تعطیلی موقت در می 1796 شد.
نفوذ ناپلئون
در ژوئن 1801 ناپلئون موزه را بازگشایی کرد و پایه های موزه لوور را به شکل کنونی آن بنا نهاد. او از طریق کمپین های نظامی سفارش ها و کمک های مالی مجموعه موزه را به طور قابل توجهی گسترش داد و آثار هنری اروپا و خاور نزدیک را در بر گرفت. این موزه حتی به طور موقت به «موزه ناپلئون» تغییر نام داد.
پس از معاهده فونتنبلو نزدیک به 5000 اثر هنری به کشورهای مبدأ بازگردانده شد و لوور نام اصلی خود را بازیافت و در عین حال به گسترش مجموعه خود ادامه داد. اگرچه بسیاری از آثار هنری غارت شده پس از شکست ناپلئون در سال 1815 بازگردانده شدند مجموعه آثار تاریخی مصر و سایر بخش های موزه لوور وجود خود را مدیون فتوحات ناپلئون هستند.
شگفتی های معماری
صرف نظر از آثار هنری گران قیمتی که در تالارها به نمایش گذاشته می شود خود موزه لوور به عنوان یک نمایشگاه معماری قابل توجه است. این بنا در طول تاریخ طولانی خود از قرن دوازدهم تا کنون دستخوش توسعه و بازسازی قابل توجهی شده است تا اینکه به شکل کنونی خود رسیده است.
در دهه های 1980 و 1990 موزه لوور تحت بازسازی های گسترده ای از جمله امکانات مدرن و گسترش قابل توجه فضای نمایشگاه قرار گرفت. هرم نمادین فولاد و شیشه طراحی شده توسط معمار چینی-آمریکایی “IM IM Pei” در سال 1988 افتتاح شد و به عنوان ورودی لابی عمل کرد. اگرچه در ابتدا مورد انتقاد سنت گرایان قرار گرفت اما اکنون این هرم به عنصر جدایی ناپذیر طراحی موزه تبدیل شده است. یکپارچه به پس زمینه کلاسیک.
مجموعه ها و بخش ها
موزه لوور مجموعه متنوعی از مجسمه ها اشیاء هنری نقاشی ها طراحی ها و یافته های باستان شناسی را به نمایش می گذارد. مجموعه این موزه به هفت بخش اصلی تقسیم شده است: «آثار باستانی مصر» «آثار باستانی خاور نزدیک» «آثار باستانی یونانی اتروسکی و رومی» «مجسمه سازی» «هنرهای تزئینی» «نقاشی» «چاپ و طراحی». ». در دهه های اخیر موزه لوور طیف گسترده ای از گنجینه های شرقی را از چین ژاپن هند و جهان اسلام به دست آورده است.
تابلوی معروف “مونالیزا” اثر داوینچی از سال 1804 در موزه لوور نگهداری می شود البته این پرتره تنها اثر این هنرمند دوره رنسانس در موزه لوور نیست. این موزه در واقع خانه شش نقاشی از 24 نقاشی به جا مانده از داوینچی است. در نتیجه موزه لوور دارای بزرگترین مجموعه نقاشی های داوینچی در جهان است.
مرکز آموزش هنر
سنت جذابی که در طول تاریخ طولانی موزه دوام آورده است فرآیند کپی برداری هنرمندان از آثار هنری است. هنرمندانی که به عنوان وسیله ای برای ادای احترام به استادان تقویت مهارت های فنی و غوطه ور شدن در غنای تاریخ هنر به این کار دست زده اند مدت هاست به این موزه رفته اند. این عمل امروز نیز ادامه دارد و همچنین یک عنصر پویا و تعاملی به تجربه بازدیدکننده اضافه می کند.
انتهای پیام