قلدری جواب نمی دهد – یومیر

به گفته یومیر Abolghasem Ghasemzadeh در یادداشتی در روزنامه اطلاعات نوشت: با هر ارزیابی و ارزیابی چه در روابط بین الملل سیاسی و اقتصادی نشان داده اند که زمان از نظر سیاسی به میزان تولید و استمرار بحران استفاده نشده است.

به ناچار آنها سعی می کنند بر اساس “تعامل” در روابط دو و چند جانبه مدیریت اجرایی را برنامه ریزی و مدیریت کنند. در جامعه شناسی سیاسی این فرض که دولت ها و ملل “نظامی گرا” هستند یک اعتقاد عامه به جامعه علمی و دانشگاهی است. اولویت دولت ها در وضعیت فعلی ارتباطات مالی و اقتصادی آنها است. نهادهای بین المللی همچنین در تلاشند تا چنین پیشنهادی را برای گسترش روابط مالی و هم افزایی دولت از یک سو صلح و همزیستی در روابط دو و چند جانبه و از سوی دیگر در روند عمومی در روابط بین الملل همیشه “هشدار” قرار دهند.

شاخص این “مدل” ظهور و ظهور اتحادیه های اقتصادی در نقاط مختلف جهان است. در مورد دولت موفق با موفقیت در اجرای و تحکیم دو بیانیه اساسی و اساسی در کشور خود است.

اولی همبستگی “ملی” و دومین “رشد اقتصادی” برای بهبود زندگی عمومی جامعه و دولت های دو و چند جانبه است. ادامه این مسیر در دهه های اخیر در روابط بین الملل با گسترش روابط اقتصادی دو و چند جانبه اقتصادی برخی از روابط دولت را به میزان و میزان اجرای پروژه های مالی و پروژه های مالی تا آنجا که دو و روابط چند جانبه بین دولت ها عمدتاً و عمدتاً پروژه ها دارند سوق داده است. اساس این شرایط مبتنی بر “آن امنیت سیاسی” برای اجرای امنیت برنامه ریزی اقتصادی مشترک اقتصادی است. این واقعیت در جهان گسترش یافته است بنابراین اکثر دولت ها و ملت ها “جنگ” هستند و برنامه ریزی و برنامه ریزی و اجرای تمام تلاش های خود را در حلقه صلح در شرایط تجارت دو و چند جانبه دارند.

تاکنون کار ترامپ از کار رئیس جمهور ایالات متحده از ابتدای ریاست جمهوری جدید و تأسیس دولت وی تلاشی برای مختل کردن این دو دولت و چند جانبه بوده است با شعار “قدرت برتر آمریکا” به “سیاسی کردن” برای “ضرب و شتم” برای همزیستی مسالمت آمیز یا اولویت رشد اقتصادی. شدت این سیاست مخرب برای ترامپ بیشتر دولت های حاکم در جهان و ادامه دو -الگوی و ارتباطات آنها تهدید به ادامه صلح و رشد اقتصادی است. از اروپا تا کانادا تا کانادا و آمریکای لاتین و آسیا ترامپ سیاست قدرت را به دنبال دارد.

تاکنون این سه دولت مطابق با ایالات متحده – انگلیس فرانسه و آلمان هستند که همواره متحدین تاریخی و سنتی کاخ سفید بوده اند و دولت های خود را بیان می کنند بیشتر از هر دولت دیگری نگران سازگاری بین المللی هستند. مشکل از ابتدا ادبیات متفاوت و متناقض است که ترامپ و دوستدارانش معتقدند و از آنها استفاده می کنند.

یکی از برجسته ترین نمونه ها حمایت و سؤالات گسترده ترامپ در مورد سیاست و رهبری نتانیاهو در اسرائیل است که خاورمیانه را با تجاوز قتل و هزینه جنگ به دست گرفته است.

ترامپ اولین دیدار رسمی خود را با نتانیاهو در کاخ سفید برگزار کرد و علناً به او گفت: “من کلید خاورمیانه را به شما داده ام!” و با “احمق” رئیس جمهور پیشین ایالات متحده بایدن به طور علنی شوک بزرگی را در رسانه های بین المللی به ویژه در رسانه های ایالات متحده ایجاد کرده است.
ترامپ نتانیاهو را نماینده ای از خالی -E -akhtiari خود در خاورمیانه خواند و شروع به ارسال و ارسال سلاح های استراتژیک مخرب به اسرائیل کرد در حالی که نتانیاهو در هاگ دیوان “جنایتکار جنگ” خوانده می شد.

در این زمان از ریاست جمهوری ترامپ بیشتر دولت ها به ویژه کسانی که در کاخ سفید به نام دوستان خوانده می شوند “تحقیر” شده اند یا پیامی از اطاعت و تسلیم سیاست وی دریافت کرده اند. این سیاست و اجرای دستورالعمل های ترامپ در کاخ سفید اکنون به “تعرفه” جنگ گمرک اقتصادی از دولت کانادا گرفته تا دولت های اروپا و اکنون دولت چین برای مقابله با “اخاذی” ترامپ و به دلیل “جنگ آداب و رسوم” ترامپ با سایر کشورها در رسانه های غربی رسیده است.

بیشتر رسانه ها در ایالات متحده و اروپا با اجرای استراتژی “زورگویی” وی در روابط بین المللی و حتی منطقه ای که در آینده ناشناخته است به تعرفه های ترامپ و سایر کشورها اشاره می کنند. اما خیلی دیر نخواهد شد که ترامپ و همراهانش در کاخ سفید دریابند “موبایل کار نمی کند!”

*بازتولید سایر محتوای رسانه ای در ISNA تأیید محتوای آن نیست و فقط برای توجه مخاطب است.

پایان پیام