قدسِ جاودان، رژیمِ ویران | خبرگزاری آنلاین یومیر

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری آنلاین یومیر، حالا که مسلمانان جهان به همراه ملت فلسطین برای گرامی‌داشت روز قدس آماده می‌شوند، قدس از هر زمانی باشکوه‌تر و زیباتر است؛ گویی آرمان و آرزوی جهان اسلام، آزادی‌اش از هر زمان نزدیک‌تر به نظر می‌رسد. روزها و ساعت‌ها و ماه‌هاست که تحولات اراضی اشغالی به لحظه‌شمار نابودی اشغالگران تبدیل شده است؛ صهیونیست‌ها در آتش اختلاف و تنش گرفتارند و فلسطینیان از پیر تا جوان، افطارشان را به صحن و سرای مسجدالاقصیِ دل‌ها آورده و گلستان بر پا کرده‌اند.

قدسِ جاودان

امروز هشتمین روز متوالی جنایت نظامیان رژیم اشغالگر در مسجدالاقصی هم گذشت؛ اگر چه جوانانی به خاک افتاده و دلیرانی در بند شدند، اما استقامت و استواری این ملت کم نشد. گویی به جای خون، غیرت در رگ‌هایشان جاری است؛ زیر تیر صهیونیست‌ها، نمازهای جمعه را ربع میلیونی برگزار می‌کنند، در سایه سلاح اشغالگران، سفره افطار می‌اندازند و چشم در چشم دشمن، برای نابودی‌اش دعا می‌کنند.

جوانان فلسطینی، صحن‌های مسجدالاقصی را به جایی برای آموزش‌های نظامی و دفاع شخصی تبدیل کرده‌اند؛ برخی‌ها هم مانع برمی‌دارند و در مسجدشان معتکف می‌شوند، تا یادآوری کنند که الاقصی، سپر و پناه کرانه باختری است. مسجدالاقصی خالی نمی‌شود، تا برای همیشه هویت ایمانی مسلمانان باقی بماند و فلسطینی‌ها با خون و اشک، این هویت را پاس می‌دارند.

ماه رمضان، روز قدس و سحرهای عرفانی، تجدید میثاق یک امت با این ملت غیور است. مسلمانان از سرزمین‌های شامی تا دروازه‌‌های مغربی، از تمدن عراقی تا پایتخت‌های عربی همه می‌گویند: در قدس افطار خواهیم کرد، در مسجدالاقصی نماز خواهیم خواند و روزی، فلسطین‌مان را آزاد خواهیم دید. گوش صهیونیسم تروریست اگر بشنود، ندای «فلسطین برای ماست» را از قلب نیویورک نیز خواهد شنید.

روزهای سخت اما باشکوه قدس، دیدنی است و گویا از آن دیدنی‌تر، ذره ذره متلاشی‌شدن رژیم غاصب است. موجودیت بی‌ثبات و ناامنِ «اسرائیل» از هر زمان دیگری متلاشی‌تر به نظر می‌رسد. کابینه ناکارآمد، امنیت مختل، خیابان‌های شلوغ، پناهگاه‌های کُشنده، محکومیت‌های جهانی، انزجارهای بین‌المللی، تهدیدات مقاومتی، موشک‌های دقیق و هزار و یک درد و زجر دیگر، این روزها نوشِ جان صهیونیست‌هاست.

رژیمِ ویران

صهیونیست‌ها در داخل اراضی اشغالی توسط خودشان و در خارج از آن هم به وسیله حامیان‌شان محاصره شده‌اند؛ مقاومت اما در قدرت‌مندترین حالت ممکن ایستاده و منتظر فرمانی برای بستن این پرونده هفتاد و چندساله‌ی متلاشی است. ترس اشغالگران از کابوس دهه هشتم رژیم جعلی‌شان به قدری زیاد شده که حالا حتی خودشان هم باور ندارند، دهه هشتمی را بتوانند ببینند. گویی «بنیامین نتانیاهو»، نخست‌وزیر تاریخی، بحران‌زده، مجنون و البته تاریخ مصرف گذشته‌ی صهیونیست‌ها آمده تا خودش، قبل از هشتاد سالگی طومار این فتنه پوشالی را در هم بپیچد.

حالا نتانیاهوی صهیونیست‌ها نه به کاخ‌سفید دعوت می‌شود، نه قادر به توافقی با کشورهای عربی است، نه توان کنترل کابینه افراط‌گرایش را دارد و نه حتی می‌تواند کرانه باختری را آرام کند. چهره منفور و منزوی اشغالگران، کابوس حملات حماس و حزب‌الله را در خواب می‌بیند و زمانی که بیدار می‌شود، با پیروزی‌ها میدانی محور مقاومت در یمن و سوریه و عراق روبه‌رو می‌شود. او در نخست‌وزیری اخیرش که با جنگ به دست آمده، حتی رویای تنش‌های ایرانی-عربی را در هم شکسته می‌بیند؛ تهران تا عمق صلح منطقه‌ای پیش رفته و صف مسلمانان علیه دشمنان، را از نو می‌چیند.

فرماندهان و رهبران فلسطینی مقاومش اما در مقابل، از غزه تا دمشق و از لبنان تا عراق، خوشحال و خشنود از تحولاتی که جهان برای اولین‌بارها می‌بیند، خواب فتح‌الفتوح می‌بینند برای امت اسلامی و ملت فلسطینی… زمزمه طرفداران مقاومت این است: آیا بعد از صلح یمانی، نوبت انتصار فلسطینی‌ست؟

صهیونیست‌ها خسته‌ شده‌اند و برای توصیف این خستگی، هیچ متنی گویاتر از تحلیل‌ها و توصیف‌های خودشان نیست؛ آنچه می‌خوانیم، فاش‌گویی «راگل آلفر» تحلیلگر اسرائیلی است که چند روز پیش در روزنامه عبری «هاآرتص» منتشر شد: «عملیات‌های فلسطینی که شهرک‌نشینان و سربازان ارتش اسرائیل را هدف قرار می‌دهد، به شکل خاصی خسته‌کننده است. این برای کسانی که مخالف اشغالگری‌اند و یا از آن خشمگین و درمانده هستند، بسیار ناامیدکننده شده است».

ترس اشغالگران از مقاومت پایان ندارد: «حماس خسته‌کننده است، شور مذهبی‌اش ما را خسته می‌کند؛ موشک‌ها و آژیرهایش خسته‌کننده شده است، انفجارهایی که در آسمان و زمین اتفاق می‌افتد، ما را خسته کرده‌اند. ما حتی از تهدیدهای حسن نصرالله خسته شده‌ایم؛ صدها هزار موشک به دنبال فرصتی برای فرود آمدن بر سر ما هستند».

باور می‌کنید؟ صهیونیست‌ها از خوشان هم بیزارند! وقتی می‌نویسند: «اسرائیلی‌ها از زندگی در یک کشور ویران شده خسته‌اند؛ یا می‌خواهند فرار کنند یا بمیرند!» صهیونیست‌هایی که نه تنها سرزمین و امنیت و حاکمیت ندارند، بلکه به ظاهر حکومت حداقلی‌شان را هم از دست‌رفته می‌بینند.

اشغالگران خستگی‌شان از نتانیاهو را هم نمی‌توانند پنهان کنند؛ وقتی تریبون‌های رسانه‌ای فریاد می‌زند: «نخست‌ وزیر ما خسته شده است. او حدود ۳۰ سال است که ما را خسته و خسته‌تر می‌کند؛ قدرت او ماشینی است که نمی‌ایستد و این شکنجه است مخصوصاً برای مخالفانش. ما از دیدن او از شنیدن صدایش خسته شدیم. ما از تراژدی‌های او خسته شده‌ایم، از توئیت‌ها، ترس‌های او و دیوانگی‌هایش بسیار خسته شده‌ایم».

این خستگی صهیونیست‌ها فقط مختص نتانیاهو نیست و تمام افراط‌گرایانی که با او قدرت گرفته‌اند، منفور اسرائیلی‌ها هستند؛ بن‌گویر، اسموتریچ، درعی و بسیاری دیگر اشغالگران را به ستوه آورده‌اند. کسانی که موجب سه ماه جنگ داخلی در سرزمین‌های اشغالی شدند و حقوق ادعایی اسرائیلی‌های آواره را زیر سُم اسب‌هایشان لگدمال کردند.

سه ماه درگیری، چهارده هفته اعتراضات و خیابان‌های صحنه تظاهرات معادلات داخلی رژیم اشغالگر را هم به ریخت. به اذعان تحلیلگران و ناظران، حتی خود مقامات تل‌آویو و حامیان غربی‌شان هم هیچ‌گاه تصوری از این حجم اعتراض و این تعداد معترض نداشته‌اند. شوک اصلی همان هفته نهم اعتراضات علیه کابینه نتانیاهو بود که در پی آن، شبکه۱۳ رژیم صهیونیستی طی گزارشی فوری اعلام کرد: رکورد تعداد تظاهرکنندگان امشب در کاپلان و در سراسر اسرائیل شکسته شد!

آمارهای اعتراضات برای اسرائیلی‌ها و اسرائیل دوستان هم مایه شگفتی بود! شبی که ۲۲۰ هزار تظاهر کننده در تل آویو، ۳۰هزار در حیفا، ۱۲۰هزار در هرتزلیا، ۴هزار در اشدود و ده ها هزار نفر دیگر در ۹۵ منطقه دیگر هم‌اکنون به کف خیابان‌ها آمده بودند.

شهرک‌نشینان صهیونیست در تظاهرات خود شیوه‌هایی از تمسخر مقامات خود را به تصویر کشیدند که جا داشت کشورهای اروپایی برای اعتراضات هفتگی خود در خیابان‌های پاریس و لندن از آن الگوبردای کنند. برای مثال، یکی در جریان تظاهرات تل‌آویو خود را به شکل نتانیاهو، نخست وزیر کابینه درآورده بود؛ در حالی که زندانی بود و به جرائم خود اعتراف می‌کرد!

این انحطاط فرهنگی و فروپاشی اجتماعی تنها به شهرک‌نشینان محدود نمی‌شد؛ سیاسیون صهیونیست هم آداب دیپلماتیک را تا آن‌جایی که قهقرا بردند که از دور مُشتی دزد و راهزن و کلاهبردار به نظر می‌رسیدند. توصیف رسانه‌های صهیونیست به «سگ و گربه» از مقامات رسمی‌شان، تعجب‌آور نبود وقتی نتانیاهو و لاپید همدیگر را «دروغگو و پسر دروغگو» می‌خواندند! خیانت، فساد، جنگ‌طلبی و جنون چهار واژه‌ی معمولی است که تندروهای سیاسی صهیونیست همدیگر را با آن‌ها صدا می‌زنند…

مقاومت فلسطین اما، در شکل جهادی و استشهادی آن همواره بزرگترین ترس و وحشت اشغالگران باقی خواهد ماند. هر زمان که جوانی از فلسطین بر زمین می‌افتد، سلاحش به برادر می‌رسد تا صهیونیست‌ها یک لحظه آرامش نداشته باشند. تهدید در مقابل تهدید، عملیات در مقابل عملیات و خون در مقابل خون معادله‌ای است فلسطین را پیروز و استوار و امیدوار نگه داشته است.

اشغالگران باید جان بی‌ارزش خود را بردارند و بروند، چرا که فلسطینیان جان گرانبهای خود را در دست گرفته و برای تحقق رویاهایشان آماده نبرد با بزرگترین دزد و غاصب تاریخ‌اند… امروز، قدس باشکوه‌تر و زیباتر است.

پایان پیام/

این مطلب را برای صفحه اول پیشنهاد کنید