فواد توحیدی: من را تهدید کردند و گفتند جشنواره را زمین می زنند!

در آستانه هفدهمین جشنواره موسیقی ایران ما با فواد توهیدی (دبیر جشنواره موسیقی) در مورد آستانه این رویداد که در مصاحبه یومیر با این هنرمند و محقق خوانده اید مصاحبه ای با فواد توئیدی (دبیر جشنواره موسیقی) انجام دادیم:

ـ چرا جشنواره موسیقی منطقه مانند جشنواره موسیقی فجر جدی برگزار نمی شود. دلیل چیست؟

اگر جشنواره موسیقی FAJR به عنوان جشنواره موسیقی FAJR مهم بود هر سال بدون وقفه برگزار می شد. یکی از مشکلات این جشنواره وضعیت بودن آن است. زیرا بودجه دولت به طور منظم یا حرفه ای نگهداری نمی شود. اگر اکنون به خصوصی سازی جشنواره برویم و هر سال با حمایت از اسپانسر آن را حفظ کنیم در جشنواره نظم بیشتری خواهیم داشت. زیرا ما دیگر نگرانی مالی نداریم.

ـ این جشنواره تقریباً هر بار با یک دبیر جدید برگزار می شود که می تواند اقدامات و دیدگاه های دبیران سابق را نادیده بگیرد. آیا بهتر نیست که هر دبیر مسئولیت این جشنواره را به عهده بگیرد تا بتواند آنچه را که در ذهن دارد تکمیل کند؟

هربار که دبیرخانه جشنواره تغییر می کند دیدگاه های جدید با جشنواره خوب و معایب ایجاد می شود. از آنجا که دبیر جشنواره یک تجربه جدید برای آنها است انجام این جشنواره زمان لازم است زیرا آنها جشنواره را برگزار می کنند.

منشی که با استعداد و توانا است باید با وجود همه مشکلات فرصتی برای اجرای نظرات خود داشته باشد.

البته این امر مستلزم انتقاد از دبیر است و از ایده های جدید قدردانی می کند. مشکل موسیقی و موسیقی ایرانی فاقد هم افزایی است. زیرا هنرمندان جایی برای جمع آوری و ادغام ندارند.

هنرمندان موسیقی برای دیدار با یکدیگر و شنیدن یکدیگر باید یک پاتوق داشته باشند. مثل اتفاقی که در سینما افتاد. اگر امروز سینمای ایران بزرگ شده است. این امر به این دلیل است که انتقاد وجود دارد پذیرفته شده و هیچ کس ناراحت نیست.

ـ چه مشکلی با شما در دبیر جشنواره وجود داشت؟

امسال هنگامی که من دبیر جشنواره شدم مشکلی داشتم که هرگز در موقعیت ها و مکان های دیگر نداشته ام. به عنوان مثال برخی از هنرمندان فکر می کنند که همیشه باید در جشنواره حضور داشته باشند و هزینه آن را بپردازند. بنابراین من برای اولین بار برای اولین بار امسال سعی کردم این روند را تغییر دهم و افراد جدیدی را به جشنواره دعوت کنم و با برخی از نگرش های عجیب برخی از هنرمندان روبرو شدم. در حقیقت برخی از آنها حتی مرا تهدید کردند و گفتند که جشنواره را خراب می کنند و آن را فرود می آورند. من واقعاً فکر نمی کردم که هنرمندان این روح را داشته باشند.

من فکر می کنم بسیاری از افراد به یک جشنواره و حتی به دور از اخلاق تبدیل شده اند. افراد جدید نیز باید در این جشنواره شرکت کنند. از آنجا که این به رشد جشنواره کمک می کند.

ـ قبلاً این جشنواره را به بخش خصوصی ذکر کرده بود. بنابراین چگونه باید این کار انجام شود؟

این جشنواره نه تنها باید به راهنمایی متکی باشد بلکه میراث فرهنگی نیز باید از آن پشتیبانی کند. از آنجا که این موسیقی بیشتر بخشی از میراث فرهنگی ایران است و بیشتر مربوط به میراث فرهنگی است تا اینکه مربوط به راهنمایی باشد.

این جشنواره برای تأمین مالی بودجه باید با شرکت یا اشخاص منعقد شود. از آنجا که اگر در غیر این صورت باشد فقط تغییر یک مدیر در راهنمایی و لغو قرارداد امضا شده با وی کل پروژه دچار مشکل خواهد شد. آنها اکنون باید با مدیر جدید و با شرایط وی تماس بگیرند و منتظر تأمین بودجه جشنواره باشند. البته مدیر جدید حتی ممکن است دوست داشته باشد تیم اجرایی را تغییر دهد اما وقتی تیم خصوصی در صدر قرار دارد تغییر سرپرستان در جشنواره مؤثر نخواهد بود.

آیا اختلال در این جشنواره در مناطق موسیقی تأثیر خواهد گذاشت؟

به طور کلی من مخالفم که این جشنواره می تواند موسیقی ما را تحت تأثیر قرار دهد من نمی گویم که بی اثر است اما گاهی اوقات حتی تا آنجا که برخی از جشنواره ها به یک جشنواره تبدیل می شوند و از اصالت آنها فرار می کنند تأثیر منفی دارد.

حتی موسیقی گروه های قومی مختلف ایران بر یکدیگر تأثیر می گذارد. یعنی ممکن است یک نوازنده بوشر به آهنگهای گیلانی علاقه مند باشد و آن را به موسیقی بیاورد.

البته این جشنواره همانطور که هنرمندان رسانه و تریبون دیده می شوند مفید است. با این حال رسانه های ملی ما در زمینه موسیقی بسیار بد رفتار کرده اند و حضور کم آن باعث شده است که ایرانیان آنقدر که موسیقی پاپ را می شناسند.

این به حدی است که مدتی به فروش رفته ام و در گوشه ای از فروشگاه قرار گرفته ام. شخصی وارد فروشگاه شد و پرسید این گیتار قدیمی چند ساله است؟ یعنی او حتی ساز اصلی ایرانی را نمی شناخت اما گیتار را می دانست.

ـ برای شناخت موسیقی در مناطق چه چیزی می توان ایجاد کرد؟

این جشنواره نمی تواند این کار را انجام دهد ما باید به گردشگری موسیقی برویم. یعنی اکوتوریسم ها همچنین باید موسیقی را به عنوان یکی از جاذبه های یک منطقه در نظر بگیرند و با نوارهای موسیقی و مناطق منطقه برای رشد مالی قرارداد بگیرند.

هنگامی که آنها به یک میلیون تومن برای انجام یک میلیون تومان به سرنا می دهند اما به صفحه کلید پنج میلیون تومانس پسر سرنا مطمئناً یاد نخواهد گرفت و به صفحه کلید نمی رود.

اگر به گردشگری موسیقی برویم و مردم سفر می کنند و در زمینه های مختلف گوش می دهند موسیقی رشد می کند.

پایان پیام