فلسطین، مهمترین مسئله مردمان اروپا است

در جلسه بررسی ابعاد جنایت اسرائیل در غزه مطرح شد:

به گزارش خبرنگار گروه پژوهشی خبرگزاری آنا مصطفی مصلح زاده سفیر سابق ایران در اردن و از اساتید سیاست خارجی با طرح این سوال که شما دنیا را چگونه می بینید خاطرنشان کرد: ناهنجاری و فساد جنگ کشتار. و قاچاق اسلحه بر اساس گزارش های سازمان ملل افزایش می یابد. این چشم اندازی که از دهه های گذشته وجود داشته و شاهد افزایش این ناهنجاری ها هستیم حتی با توجه به اینکه نهادهای بین المللی سعی در کاهش آن دارند چرا باید اینطور باشد.

وی در پاسخ به سوال دیگری مبنی بر اینکه مهم ترین مسئله جهان چیست گفت: بیش از همه مردم اروپا برای فلسطین تظاهرات می کنند و در دنیا و اروپا تظاهراتی به اندازه مسئله فلسطین وجود ندارد. حتی این سوال مهم ترین بحث در سازمان های بین المللی است. اگر بخواهیم به چالش جهانی نگاه کنیم جنگ در اوکراین و جنگ فلسطین دو حوزه مورد توجه سازمان های غیردولتی نهادهای بین المللی و دولت ها هستند.

اما یک سوال اساسی که مطرح می شود این است که آیا ما در دانشگاه های خود به موضوع فلسطین توجه زیادی داریم که باید گفت خیر؟

وی به موضوع سوم چرایی مواجهه فلسطین با این مشکل اشاره کرد و تصریح کرد: شرایط جنگ غزه مشابه جنگ جهانی دوم است به طوری که برخی کشورها مانند آلمان در جنگ جهانی دوم به تسلط برخی دیگر اعتراض کردند. کشورها و همین قاعده در مورد جنگ غزه نیز صادق است. در حال حاضر شرایط به گونه ای است که اسرائیل بخشی از دولت آمریکاست و از سوی دیگر لبنان متحدانی مانند ایران یمن و سوریه با خود دارد که شبیه به جنگ جهانی دوم است. جنگ جهانی سوم بدون شک تقریباً همان وضعیتی را دارد که اکنون در منطقه شاهد آن هستیم

این کارشناس مسائل منطقه خاطرنشان کرد: انگلیس در سال 1917 به عنوان قدرت برتر جهان زمین های امپراتوری عثمانی را همزمان به چند کشور دیگر فروخت و پس از قیمومیت فلسطین به دلیل نفرت از این کشور. مسیحیان دلایل اقتصادی و مذهبی در اروپا تلاش کردند یهودیان سعی کردند یهودیان را به فلسطین بیاورند. همچنین حضور یهودیان در فلسطین و کنترلی که بر آنها داشت باعث شد تا نظارت غیرمستقیم خود بر خاورمیانه را حفظ کند. بریتانیا با سازماندهی گروه هایی از مهاجران یهودی به فلسطین آموزش نظامی را برای پیشبرد اهداف خود انجام داد.

مصلح زاده افزود: در سال 1947 در معاهده سازمان ملل توافق شد که 56 درصد فلسطین به یهودیان و 44 درصد به فلسطینی ها اختصاص یابد. این معاهده باعث شد که بن گورین در سال 1948 رسماً کشور اسرائیل را تأسیس کند که منجر به کاهش اشغال فلسطین و یهودیان توسط بریتانیا شد.

وی ادامه داد: در سال 1968 در جریان جنگ 6 روزه رژیم صهیونیستی با اعراب آنها توانستند 22 درصد باقیمانده مناطق تقسیم نشده را تصرف کنند و سهم خود را به بیش از 100 درصد برسانند. واکنش سازمان ملل بود.

سفیر سابق ایران در اردن تصریح کرد: برخلاف تعهدات بین المللی وظایف سازمان ملل نه تنها با قدرت اشغالگر مبارزه نمی کند بلکه به رسمیت شناختن اسرائیل و سکوت در قبال جنایات انجام شده نشان از نقض کامل قواعد آن دارد.

وی در پاسخ به این سوال که قوم یهود ریشه در این کشور داشتند گفت: پاسخ اصلی من این است که اگر مردمی در تاریخ در منطقه ای زندگی می کردند باید آن مکان را به آنها بدهیم. این یک سوء تفاهم است. مگر اینکه سرخپوستان ساکن آمریکا به سرخپوستان داده شوند. حتی از نظر حقوق بین الملل هم هیچ قانونی وجود ندارد که بگوید اگر قبیله ای در جایی زندگی کرده باشد متعلق به قبیله است. بنابراین سرزمین فلسطین اکنون برای مردمی است که سند دارند و وقتی سند دارند چگونه انتظار دارند این منطقه را به مردمی بدهند که زمانی در آنجا ریشه مذهبی داشتند.