ضرورت تغییر نگاه بانک ها به حمایت از تولید و صادرات در سال ۱۴۰۴ 

علی شریفین نژاد در سال 2 “سرمایه گذاری برای تولید” نامگذاری شده است اما متأسفانه رویکرد فعلی به بانک ها شکاف قابل توجهی با این شعار است. با وجود تأکید مکرر بر اهمیت تولید و صادرات سیستم بانکی این کشور همچنان با انقباض و تجارت تجارت می کند و نیازهای واقعی تولید کنندگان را به ویژه در زمینه صادرات نادیده می گیرد.

بنیانگذار اصلی: حساب متوسط ​​به جای پشتیبانی از تولید
امروز به بانک ها به متقاضیان بر اساس معیارهایی مانند “حساب متوسط” اعطا می شود نه بر پتانسیل تولید اشتغال یا ارزش افزوده صادرات. این دیدگاه کاملاً اقتصادی منجر به بسیاری از واحدهای تولیدی و صنعتی به ویژه آنهایی که نیاز به سرمایه در مقیاس بزرگ (مانند صادرکنندگان) دارند از دسترسی به منابع بانکی محروم می شوند. در حالی که این دستگاه ها می توانند با ارائه نقدینگی مناسب و ایجاد ارزش قابل توجهی چرخ های اقتصاد را جابجا کنند.

نیاز به تغییر سیاست های اعتباری
اگر بانک ها واقعاً به دنبال پشتیبانی تولید هستند باید این باشد:
شاخص ها را برای تخصیص تسهیلات تغییر دهید. به جای تمرکز بر روی حساب متوسط ​​ معیارهایی مانند ظرفیت تولید اشتغال تاریخ صادرات و برنامه های توسعه برای واحدهای تولیدی باید معیار باشد.

نرخ بهره را روی گیاه تنظیم کنید تا خطر تولید را متناسب با آن تنظیم کند: همان و همان نرخ برای همه بخش ها انگیزه تولید کنندگان را از بین می برد.
پشتیبانی ویژه صادرات: صادرات به سرمایه عملیاتی بالا و دوره بازده طولانی تر نیاز دارد. بانک ها باید با طراحی محصولات مالی ویژه (مانند ثبت نام ارز یا ضمانت کم هزینه) از این بخش پشتیبانی کنند.

سال 2 باید به یک نقطه عطف در اقتصاد ایران تبدیل شود اما این امر نمی تواند حاصل شود مگر اینکه سیستم بانکی از “تجارت” به “تولید -با جهت گیری” تغییر یابد. اگر بانکها به جای محاسبات کوتاه نقش خود را به عنوان حامیان واقعی تولید و صادرات بپذیرند می توانیم رونق مالی را ببینیم و وابستگی به درآمد نفت را کاهش دهیم.

* کرمان -فعال مالی

46