صعودهای ناتمام – یومیر

براساس یومیر ایران گزارش می دهد که کوهنوردان در قله های کوه و حوادث تلخ گرفتار می شوند

در اواخر ژانویه بود که این خبر از Ehsan Kasraie Karji Climmer که برای جمع آوری انفرادی به بالای Damavand رفته بود منتشر شد. او مسیر جنوبی را برای صعود انتخاب کرده بود اما بازگشت او به او نبود. به گفته رضا زاری رئیس جمهور فدراسیون کوهنوردی Ehsan یک شب در اردوگاه سوم Damavand ساکن شد و صبح به صعود رفت و وسایل خود را ترک کرد. چندین کوهنورد او را در طول قله با تاریکی هوا دیده بودند و بارها و بارها هشدار داده بودند که برگردند. اما او با گفتن اینکه منطقه را به خوبی می شناسد با آنها برنگشت. اکنون خانواده این کوهنورد سیاه است اما آنها هنوز مطمئن نیستند که عزیزان خود را از دست داده اند. آنها نمی خواهند بپذیرند که او در برف و سرماخوردگی داماوند گم شده است هنوز منتظر خبرهای خوب در مورد زندگی وی برای آمدن به خانه است. دوستان این کوهنورد خوشحال نیستند و می گویند که آنها نمی دانند چه اتفاقی برای دوست طولانی مدت آنها افتاده است.

این اولین باری نیست که کوهنوردان قلب و به دام افتاده و در باد کولاک خستگی و گرسنگی به دام افتاده اند و زنگ های مرگ آنها در قلب کوه ها بازی می شود. برخی از آنها برای همیشه در قله های مرتفع دفن می شوند و برخی دیگر کوه ها را ترک می کنند. بسیاری از آنها خود را به عنوان یک کوهنوردی حرفه ای توصیف کردند در حالی که در کوهنوردی و ادبیات کوهنوردان هیچ اهمیتی ندارند.

دوره کشنده
مهدی عباسی یکی از دوستداران کوه است و سالهاست که به صورت حرفه ای سرگردان است. او معتقد است که اصطلاح “صعود حرفه ای” بیان درستی نیست و این کلمه زندگی بسیاری از صعودها را تهدید کرده است. عباسی به ایران می گوید: “پسوند حرفه ای” در ورزش برای شخصی است که این زمینه دائماً فعال است و معیشت و معیشت وی است. “مانند فوتبال بسکتبال و والیبال اما در کوهنوردی خیلی مفید نیست.”
“افرادی در منطقه هیمالیا وجود دارند که بار کوهنوردان را بر عهده می گیرند راه را هموار می کنند در ازای پول چادرهای خود را ایجاد می کنند برای تهیه غذا و آب به طور کامل برای تهیه غذا و آب. آنها متخصص و کوهنورد هستند تا صعود کنند قله در زمان بستنی و بهمن.
به گفته این کوهنورد این کوه قوانین خاص خود را دارد و نمی توان به راحتی توسط Damavand یا Tochal Peak و حتی قله های کمتری غرق شد. برای صعود به خصوص در زمستان ما باید زبان کوه را بدانیم. درک قوانین تجربه تناسب اندام تجهیزات لازم تغذیه مناسب تمرین مداوم و خوب تحت نظارت مربیان و مشاوران کوهنوردی که سالها موفق بوده اند خواسته می شوند که طبیعت باشند. زمستان به ویژه افزایش موفقیت آمیز را به ثبت رساند. عباسی می افزاید: صعود تنهایی به ویژه در زمستان کاملاً اشتباه است و می افزاید: “گاهی اوقات مردم نمی توانند به کوهها بپردازند.” خطر مرگ “” فضای مجازی نیز در صعودهای کشنده مکانی برای نشان دادن و نمایش نقش دارد. ” مرگ تلخ در کوهستان.

برفی
یکی از بزرگترین خطرات ایجاد ورق های برفی به روشی عادی است. کامبیز باختیاری یک کوهنورد و نجات گفت: “کوهنورد باید برف را بشناسد و بداند که چند روز پیش در منطقه چه شرایطی وجود دارد و از شدت تحقیقات شیب کوه شدت بارندگی و ظهور می داند.” بشر به عنوان مثال امروز و فردا در ارتفاعات برف داریم و کوهنورد قصد دارد دو روز صعود کند. این منطقه آماده سقوط برای بهمن است. در شرایط عادی هنگامی که هوا کمی گرم می شود بهمن لایه را می ریزد. در شرایط غیر طبیعی مسیری که بهمن است و کوهنورد قصد عبور از آن را دارد خود کوهنورد خود باعث حیله گری خواهد شد. نمونه ای از بهمن دیزین بود که چند سال پیش ما را از دست داد بهترین کوهنوردان خود را از دست داد. “هرکسی که می خواهد به کوهها سفر کند آمد اما منطقه کاملاً واضح بود.

مثلث مرگ
هواشناسی در جامعه کوهنوردی بسیار کمک می کند و بیش از 5 ٪ گزارش های آنها دقیق است. کارشناسان هواشناسی می توانند به طور دقیق احتمال ابتلا به منطقه را برای منطقه مورد نظر گزارش دهند اما واقعیت این است که برخی از کوهنوردان از آن آگاه نیستند و فکر می کنند کوه ها و آب و هوا به عنوان کف دست شناخته می شوند.
به گفته بختیاری مثلث مرگ شامل سرما رطوبت و باد است که در زمستان رخ می دهد. ممکن است فرد از نظر خوبی باشد اما در لباس مرطوب زیر صفر انگشتان و انگشتان پا را از دست می دهد. هرکسی که می خواهد کوهنوردی را شروع کند نباید وارد داستان شود زیرا زندگی او را به خطر می اندازد. علاوه بر این درجه حرارت در کوه ها و شهر متفاوت است. در ارتفاع 4000 متر اختلاف دما در عرض چند دقیقه رخ می دهد و در 5 دقیقه تغییر دما ملموس است. در حالی که در شهر است می تواند چندین ساعت طول بکشد. کسانی که زندگی خود را در کوهستان از دست می دهند صبح با هوای آفتابی صبح می روند اما وقتی از کوه بالا می روند ابر سیاه را می بینند اما هنوز هم نادیده می گیرند در حالی که ابر سیاه به یک بوران وحشتناک تبدیل می شود. بالاترین خطر قبل از گم شدن و گرفتار شدن در ماه فوریه سکته قلبی است که بارها اتفاق افتاده است.

کوهنوردی تلخ زمستان
زمستان یک فصل ماجراجویی برای علاقه مندان به کوهنوردی است اما صرفه جویی در داوطلبان این فصل زیبا بیشتر یادآور دشواری و تلاشی است که آنها برای نجات دیگران تحمل می کنند. حمید مسجادیان رئیس نجات و نجات فدراسیون کوهنوردی به ایران گفت که “رویدادهایی که برای کوهنوردان اتفاق می افتد به دلایل مختلف بستگی دارد.” اول کوهنوردی در زمستان با تابستان متفاوت است. عدم شناخت این مسیرها باعث بهمن و سرمازدگی می شود. دوم پس از دو یا سه روز بارش برف در منطقه صعود از منطقه و ارتفاعات توصیه نمی شود تا برف بنشیند و خطر بهمن را کاهش دهد. اما برخی از کوهنوردان از زمستان برفی به عنوان یک لذت آگاه نیستند و به اشتباه روزهای تولیدی خود را صعود می کنند. رهبر فدراسیون کوهنوردی گفت: “بهار بهمن با بهمن زمستانی متفاوت است.” در ارتفاعات آستراکوه که یک منطقه خشن و برفی است چندین بهمن کوهنوردان زیادی را کشته است. سال 2 در پاییز فوریه و سه سال پیش کشته شد سه نفر کشته شدند و سال گذشته 9 نفر کشته شدند. یا رویداد بهمن دیزین که در سال 6 اتفاق افتاد و به دلیل صعود از کوهنوردی بارش برف شمشاک برای دیزین چهار نفر از آنها را کشت. “بی دقتی برخی از کوهنوردان و عدم آگاهی از آموزش بهمن باعث ایجاد این بلایا می شود.”

*بازتولید سایر محتوای رسانه ای در ISNA تأیید محتوای آن نیست و فقط برای توجه مخاطب است.

پایان پیام