حرکت اشیا با قدرت ذهن؛ واقعیت علمی یا جادوی خیال؟
علم نتوانسته است شواهد معتبری برای اثبات حرکت اجسام با نیروی ذهن بیابد. در واقع تمام آزمایش هایی که برای بررسی تله کینزی در محیط های کنترل شده انجام شده اند هیچ نتیجه قابل اعتمادی تولید نکرده اند.
به گزارش یومیر به نقل از آنا آیا تا به حال دیده اید که شخصی ادعا کند فقط با تمرکز ذهن می تواند قاشق ها را خم کند اشیاء را بلند کند یا حتی اشیا را در فاصله ای دور حرکت دهد؟ شاید این ایده را در فیلم های علمی تخیلی یا برنامه های تلویزیونی دیده باشید که در آن فردی با چهره ای پر از تمرکز به قاشق خیره می شود و بعد از چند لحظه قاشق خم می شود. اما سوال اینجاست: آیا این ادعاها واقعی است یا فقط یک ترفند شبه علمی دیگر برای جذب مخاطب؟
این پدیده که تله کینزیس یا سایکوکینزیس نامیده می شود ادعا می کند که افراد می توانند اشیاء فیزیکی را با قدرت ذهن حرکت دهند یا تغییر دهند. طرفداران این ادعا می گویند که این توانایی از انرژی های ذهنی ناشی می شود و با تمرین و تمرکز قابل بهبود است. در برخی از این ادعاها افراد نشان می دهند که می توانند اشیا را حرکت دهند قاشق ها را خم کنند یا حتی توپ های نور را بدون تماس فیزیکی به جلو برانند. اما آیا واقعاً می توان این پدیده ها را به صورت علمی توضیح داد یا فقط از ترفندهای جادویی استفاده می کنند؟
علم نتوانسته است شواهد معتبری برای اثبات حرکت اجسام با نیروی ذهن بیابد. در واقع تمام آزمایش هایی که برای بررسی تله کینزی در محیط های کنترل شده انجام شده اند هیچ نتیجه قابل اعتمادی تولید نکرده اند. هر زمان که متقاضیان تله کینزی در محیط های تحت کنترل علمی قرار گرفته اند نتوانسته اند توانایی های خود را نشان دهند.
به عنوان مثال در یک آزمایش معروف قاشق های خم شده با دقت مورد بررسی قرار گرفت و مشخص شد که خمیدگی ناشی از فشار فیزیکی است نه نیروی فکری. از سوی دیگر بسیاری از این ادعاها به دلیل تلقین ذهنی مخاطب عمل می کند. هنگامی که از قبل به توانایی ذهنی یک فرد اعتقاد دارید می توانید حرکات کوچک یا تغییرات جزئی در اشیا را به عنوان مدرکی بر توانایی او در نظر بگیرید. بخش بزرگی از این ادعاها نیز به دلیل شعبده بازی های ساده است. استفاده از ابزارهای پنهان رشته های نامرئی یا حتی تکنیک های حواس پرتی راه های رایج برای ایجاد این توهم هستند.
اما آیا همه چیز یک توهم است؟ اگرچه بیشتر این ادعاها با ترفند یا توهم توضیح داده می شوند اما برخی از دانشمندان هنوز این احتمال را که ذهن انسان دارای قدرت های ناشناخته ای است را رد نمی کنند. تحقیقات در مورد ارتباط بین مغز و اشیا (به عنوان مثال از طریق سیگنال های الکترومغناطیسی) هنوز ادامه دارد. به عنوان مثال فناوری BCI به افراد اجازه می دهد تا با استفاده از سیگنال های مغزی دستگاه هایی مانند بازوی رباتیک را کنترل کنند.
اگرچه این فناوری به معنای واقعی تله کینزی نیست (چون نیاز به واسطه دارد) اما نشان می دهد که مغز ما توانایی برقراری ارتباط با موجودات خارجی را دارد. برخی افراد همچنین ادعا می کنند که قوانین ناشناخته فیزیک کوانتومی می تواند تله کینزی را توضیح دهد. با این حال هیچ مدرک مستقیمی وجود ندارد که ذهن انسان بتواند میدان های کوانتومی را به گونه ای کنترل کند که باعث حرکت اجسام شود.
یکی از نمونه های معروف این ادعاها اوری گلر است که در دهه های 70 و 80 با ادعای اینکه می تواند قاشق و کلید را با قوای ذهنی خود خم کند به شهرت رسید. اما بعدها مشخص شد که بیشتر این نمایش ها از ترفندهای جادویی استفاده می کردند. گلر بارها نتوانست توانایی های خود را در محیط های کنترل شده تکرار کند.
باور این ادعاها ممکن است بی ضرر به نظر برسد اما می تواند عواقب جدی داشته باشد. مردم ممکن است به جای جستجوی حقیقت و استفاده از روش های علمی به باورهای غیرمستند روی بیاورند. برخی ادعای این قدرت ها از افراد ساده لوح سوء استفاده می کنند و مبالغ هنگفتی را برای «آموزش» یا «درمان» با قدرت ذهن دریافت می کنند و از همه مهمتر این باورها می تواند به تقویت خرافات و کاهش اعتماد عمومی به علم منجر شود.
ذهن انسان بدون شک یکی از پیچیده ترین و شگفت انگیزترین پدیده های جهان است. اما تا به امروز هیچ مدرک علمی معتبری وجود ندارد که اجسام را می توان تنها با نیروی ذهن حرکت داد. بیشتر این ادعاها یا ناشی از ترفندهای جادویی است یا از باورها و پیشنهادات ذهنی غلط.
اگر کسی به شما بگوید که می تواند قاشق را با قدرت ذهنش خم کند ممکن است لبخند بزنید و از او بخواهید این کار را در یک محیط کاملاً کنترل شده انجام دهد. علم همیشه آماده غافلگیری است اما تا زمانی که شواهد محکمی به دست نیاید بهتر است با این ادعاها بیشتر به عنوان سرگرمی تلقی شود تا واقعیت.
* بازنشر مطالب سایر رسانه ها در یومیر به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع مخاطبان است.
انتهای پیام