برای ایران! – یومیر
ما نمی توانیم بدون پرداخت هزینه سود بیش از طبیعت بدست آوریم. یا در آینده یا در آینده زیرساخت ها و کیفیت زندگی. مرحله اصلاحات گرچه دشوار و نیاز به ضرب و شتم است اما اجتناب ناپذیر است. آنچه در کشور ما زیباست در کوه ها دشت ها باد و خورشید نیست این است که فرزندانش یاد می گیرند که چگونه نعمت های الهی را درمان کنند. و این یادگیری نه تنها برای اصلاح الگوی مصرف بلکه برای حفظ ایران نیز ضروری است.

مسعود پیرهادی در یادداشتی در این مأموریت نوشت: “در کشوری که رودخانه های آن در حال خشکی است و آسمان آن معمولاً آسیب دیده است دیگر یک گفتگوی ساده بین اقتصاددانان نیست بلکه یک ضرورت مهم در زندگی جمعی ما است.” ایران کشوری با منابع طبیعی محدود در آب و هوای خشک و نیمه وقت روند نگران کننده ای از آب برق گاز و سایر حامل های انرژی غیر ضروری را در سالهای اخیر تجربه کرده است. حتی در شرایطی که میزان تولید مطابق با این مصرف باشد قیمت ناوگان بازتابی از ارزش واقعی آنها است.
براساس آمار رسمی مصرف آب در سرانه در ایران تقریباً. 2 تا 5 لیتر برای هر نفر در هر نفر ؛ با این حال میانگین جهانی بین 1 تا 2 لیتر است. در شهرهای پرجمعیت مانند تهران این رقم گاهی اوقات از 2 لیتر در روز فراتر می رود. از طرف دیگر برق تقریباً سرانه در ایران مصرف است. 2 کیلووات ساعت به ازای هر نفر که تقریباً دو برابر میانگین جهان است. در حالی که کشورهایی مانند آلمان و ژاپن سالانه بسیار کمتری دارند. سرانه با اقتصادهای صنعتی بسیار بیشتری و مصرف آنها هدفمند و کنترل می شود.
در بخش گاز ایران با تولید بیش از 5 میلیون متر مکعب در سال بخش قابل توجهی از داخلی را مصرف می کند. روز نسبت مصرف گاز برای هر ساکن ایران تقریباً است. 2 متر مکعب در سال که در مقایسه با کشورهای صنعتی جهان بسیار زیاد است. با این حال مصرف گاز در هر سرانه در اتحادیه اروپا تقریباً. 2 متر مکعب.
اما نکته دیگر بازتاب قیمت حامل های انرژی در ایران است. براساس آژانس بین المللی انرژی ایران یکی از بالاترین سطح کمک های مالی در جهان را دارد. قیمت برق داخلی در ایران کمتر از 2 سنت در روز است. کیلووات ساعت در حالی که در بسیاری از کشورهای اروپایی بیش از 5 سنت است. همان تفاوت قیمت عامل مهمی در مصرف غیر منطقی و هدر رفتن منابع است.
از دیدگاه سیاسی این مصرف زیاد نه تنها پایدار است بلکه تهدیدی برای امنیت انرژی محیط زیست و آینده معیشت مردم است.
بحران های پی در پی کم آبی کاهش برق در تابستان و زمستان و کسری گاز در مناطق صنعتی همه از مدیریت تقاضا و فرهنگ مصرف بهینه غفلت می کنند.
راه حل چیست؟ اول اصلاح تدریجی و هدفمند قیمت حامل های انرژی با اولویت حمایت از آسیب پذیر. ثانیا آموزش عمومی و کشت مصرف منطقی از مدرسه به رسانه ها. ثالثاً پشتیبانی از صنایع با مصرف کم و توسعه انرژی تجدید پذیر. برای چهارمین بهره وری در سیستم های آبیاری شبکه های انتقال و لوازم خانگی. برای پنجم که وضعیت واقعی منابع را روشن می کند و مسئولیت اجتماعی را برای آنها ایجاد می کند.
ما نمی توانیم بدون پرداخت هزینه سود بیش از طبیعت بدست آوریم. یا در آینده یا در آینده زیرساخت ها و کیفیت زندگی. مرحله اصلاحات گرچه دشوار و نیاز به ضرب و شتم است اما اجتناب ناپذیر است. آنچه در کشور ما زیباست در کوه ها دشت ها باد و خورشید نیست این است که فرزندانش یاد می گیرند که چگونه نعمت های الهی را درمان کنند. و این یادگیری نه تنها برای اصلاح الگوی مصرف بلکه برای حفظ ایران نیز ضروری است.
*تولید مثل محتوای شبکه های اجتماعی تأیید محتوای آن نیست و صرفاً برای توجه مخاطبان به فضا منتشر می شود.
پایان پیام