با کدام ترامپ طرف هستیم؟

به گزارش یومیر فرهاد پاشاوند کارشناس مسائل بین الملل در یادداشتی در صبح نو نوشت: پس از ماه ها ماراتن انتخاباتی بین دو حزب اصلی جمهوری خواه و دموکرات در آمریکا سرانجام دونالد ترامپ جمهوری خواه توانست کامالا هریس را شکست دهد. دموکرات و برای دومین بار سکان هدایت کاخ سفید را به دست بگیرد. ترامپ در انتخابات 2024 یک پیروزی شخصی به دست آورد همه ایالت های نوسان را فرا گرفت سهم آرای خود را تقریباً در همه جا بهبود بخشید و – برخلاف پیروزی خود در سال 2016 – اکثریت مطلق آرای مردم را به دست آورد. علاوه بر این او حزب جمهوری خواه را به اکثریت بیش از حد انتظار در سنا رهبری کرد. این رویداد بیش از یک امر تدریجی می توان گفت که نمایانگر دوره جدیدی در سیاست آمریکاست.
دور دوم ترامپ چالش های جدیدی را به همراه خواهد داشت. ترامپ حداقل با دو جنگ در خاورمیانه و اوکراین مواجه است. او در طول مبارزات انتخاباتی خود وعده های گسترده ای برای اجرای سیاست های جدید بر اساس اصل عدم مداخله و حمایت از تولید داخلی یا به قول خودش «اول آمریکا» داد.
ترامپ معمولا سیاست خارجی خود را بر اساس منافع اقتصادی و توافقات دوجانبه تدوین می کند. به نظر می رسد افزایش بحران های جهانی و تداوم سیاست های ملی گرایانه و پوپولیستی وی بسیاری از چالش های دوره قبلی ریاست جمهوری ترامپ را عمیق تر خواهد کرد. ترامپ پیش از این از روابط تجاری اروپا با حمایت آمریکا و آمریکا از کی یف انتقاد کرده بود و زلنسکی رئیس جمهور اوکراین را به دلیل پولی که برای اوکراین از دولت بایدن دریافت کرد «بزرگ ترین تاجر» روی زمین نامید. او به طور خاص خواستار کاهش تنش در اوکراین شد و بارها مدعی شد که جنگ را ظرف 24 ساعت حل خواهد کرد اگرچه پیشنهادات سیاسی خاصی در این زمینه ارائه نکرد.
ترامپ معتقد است که اروپا باید حمایت مالی بیشتری از ناتو ارائه کند. وی در مورد ناتو گفته است که آمریکا در “اهداف و ماموریت ناتو” تجدید نظر اساسی خواهد کرد. او همچنین گفت که از اروپا می خواهد تا “نزدیک به 200 میلیارد دلار” مهمات ارسال شده به اوکراین را به آمریکا بازپرداخت کند. دونالد ترامپ قبلاً در اواخر اولین دوره ریاست جمهوری خود بودجه نظامی ایالات متحده را به ناتو قطع کرد و او اغلب از ناعادلانه بودن سهم ایالات متحده از بودجه ناتو شکایت داشت.
کاهش تعهدات واشنگتن برای دفاع از اروپا در کنار شکست احتمالی در پایان دادن به جنگ در اوکراین ارکان امنیتی و نظامی این اتحادیه را متزلزل کرده است. بنابراین رویکرد او به اروپا به عنوان یک رقیب تجاری و نه یک متحد استراتژیک است. بنابراین پیروزی مجدد او برای اروپا که بسیار نگران تغییر وضعیت اوکراین و در تلاش برای تقویت ناتو و روابط ترانس آتلانتیک است رویدادی خطرناک خواهد بود.
در مورد چین بازگشت ترامپ می تواند باعث اعمال تعرفه 60 درصدی بر کالاهای چینی شود که ضربه مهلکی به اقتصاد رو به رشد دومین اقتصاد بزرگ جهان خواهد بود. بانک سرمایه گذاری «ماکواری» در برآوردی اعلام کرد که در صورت اعمال تعرفه 60 درصدی آمریکا بر چین این امر ممکن است رشد اقتصادی این کشور را 2 درصد کاهش دهد و این مشکل ممکن است پایان مدل رشد اقتصادی 5 درصدی چین باشد.
از سوی دیگر می توان گفت سیاست «اول آمریکا» ترامپ ممکن است به نفع پکن تمام شود. بنابراین اگرچه پکن عمیقاً نگران غیرقابل پیش بینی بودن سیاست ترامپ در قبال چین است. اما این چالش ها می توانند فرصت هایی را نیز فراهم کنند. علیرغم ترس از تجدید جنگ تجاری پکن معتقد است که سیاست تعرفه سرسختانه (ترامپ) می تواند برای اروپایی ها به شدت نامطلوب باشد و این موضوع باعث تقویت روابط اقتصادی اروپا و چین خواهد شد. در عین حال عدم علاقه ترامپ به حمایت از تایوان نیز فرصتی برای پکن برای تحقق خواسته خود برای این جزیره است. با توجه به علاقه اندک ترامپ به دفاع از تایوان (در برابر چین) پکن به دنبال امتیازات بیشتری از واشنگتن در مورد امور تایوان خواهد بود و تلاش خواهد کرد که ایالات متحده را برای کاهش حمایت نظامی و سیاسی از تایوان تحت فشار قرار دهد. زیرا تایوان وارد دوره چهار ساله وحشت مضاعف خواهد شد.
جنگ تجاری ترامپ با پکن به معنای لجاجت سیاسی بیشتر در مورد آن نیست اما نشانه تمایلات سیاسی معاملاتی بیشتر و توجه کمتر آمریکا به هنجارهای لیبرال و دموکراتیک است. بنابراین تایوان اکنون می تواند خود را در لیست قربانیان بعدی ببیند.
دولت دوم ترامپ وارث یک وضعیت مخاطره آمیز در خاورمیانه خواهد بود.
ترامپ در جریان مبارزات انتخاباتی حمایت قاطع خود از رژیم اسرائیل را اعلام کرده است. اما او قول داد در صورت انتخاب شدن صلح را در خاورمیانه بازگرداند. همچنین به یاد داریم که در دسامبر 2017 دونالد ترامپ در یک کمپین حمایتی اعلام کرد که بیت المقدس را به عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی به رسمیت می شناسد و از وزارت امور خارجه این کشور خواست تا روند انتقال سفارت از تل آویو به قدس را آغاز کند. . بنابراین ترامپ قطعا به روابط نزدیک خود با رژیم اسرائیل ادامه خواهد داد. بنابراین تمام برنامه های او برای پایان دادن به جنگ تا حد زیادی به نفع رژیم صهیونیستی خواهد بود. او برای پایان دادن به جنگ غزه بر نتانیاهو فشار بیشتری وارد می کند و دست خود را برای انجام اقداماتی باز می کند که منجر به شکست جبهه مقاومت شود.
ترامپ در اولین دولت خود روابط تجاری خوبی با کشورهای حوزه خلیج فارس برقرار کرده بود. کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس مانند امارات متحده عربی عربستان سعودی قطر کویت عمان و بحرین از نظر اقتصادی با ایالات متحده همسو شده اند از جمله پیوند دادن پول ملی خود با دلار آمریکا و همچنین مدت طولانی. روابط استراتژیک و امنیتی با واشنگتن. بنابراین داشتن رابطه گرم با ریاض و تمایل به توافق عربستان و رژیم اسرائیل مشابه توافق ابراهیم در سال 2020 از اصول مهم وی خواهد بود.
در مورد جمهوری اسلامی ایران پیش بینی ها مبتنی بر اتخاذ سیاست منزوی کردن تهران توسط ترامپ برای محدود کردن فعالیت های منطقه ای ایران است. همزمان ترامپ حمایت آمریکا از اسرائیل عربستان سعودی و امارات را افزایش خواهد داد تا نفوذ ایران را محدود کند.
با قطعیت حضور برایان هوک در تیم انتقال ترامپ که بر روند سیاست گذاری اولیه دولت ترامپ نظارت خواهد کرد و همچنین نام هایی مانند ریچارد گرنل برای وزارت خارجه و مایک پمپئو برای وزارت دفاع می توان انتظار داشت که حامیان فشار حداکثری بر ایران با «استراتژی» که «فشار حداکثری» را تجربه می کند همچنان به این سیاست ها فشار می آورد. در این زمینه می توان چند سناریو را برای ایران متصور شد:
ادامه تحریم ها و افزایش فشار اقتصادی؛ ترامپ در اولین دوره ریاست جمهوری خود با خروج از توافق هسته ای ایران (برجام) و اعمال مجدد تحریم های شدید علیه ایران فشار اقتصادی قابل توجهی بر ایران وارد کرد. با توجه به اسامی ذکر شده در تیم سیاست خارجی ترامپ پیش بینی ادامه این روند یک امر خیالی است. در این راستا با توجه به تقابل آمریکا و چین و احتمال تشدید محدودیت های اقتصادی چین می توان انتظار داشت که صادرات نفت ایران به چین با محدودیت های بیشتری مواجه شود. همچنین پیش بینی می شود سیاست های اقتصادی انقباضی پیش بینی شود که دسترسی ایران به بازارهای جهانی و منابع مالی را کاهش دهد و در نتیجه موجب رکود اقتصادی و افزایش بیکاری شود.
استفاده از پوپولیسم اجتماعی برای شیطان جلوه دادن ایران؛ ترامپ نشان داده است که پوپولیسم به سیاست داخلی محدود نمی شود و ترامپ از آن برای رسیدن به اهداف سیاست خارجی استفاده کرده است. ترامپ با استفاده از پوپولیسم مواضع تهاجمی علیه ایران اتخاذ می کند از شبکه های اجتماعی مانند توییتر و یوتیوب برای بزرگنمایی سیاست های خطرناک و خطرناک ایران علیه آمریکا و متحدانش استفاده می کند تا ذهنیتی منفی برای فضا آماده کند و موقعیت مناسبی را برای خود به دست آورد. منزوی کردن و تشدید تحریم های اقتصادی علیه ایران در قالب فشار حداکثری.
تقویت جبهه مخالف ایران در منطقه غرب آسیا؛ پروژه آبراهام در منطقه غرب آسیا می تواند یک جبهه متحد علیه ایران تشکیل دهد. اما عملیات 7 اکتبر ادامه این پروژه را با چالش جدی مواجه کرد به گونه ای که توافق ابراهیم با فشار افکار عمومی جهان عرب تصویب شد. اما با توجه به ارتباطات شخصی ترامپ با اعراب به ویژه عربستان سعودی پیش بینی می شود که سعودی ها با ایفای نقش در برنامه های صهیونیست ها برای آینده غزه روند عادی سازی را دنبال کرده و در پروژه های اقتصادی منطقه ای این رژیم نیز نقش فعالی ایفا کنند. . همانطور که این روند را در امارات مشاهده می کنیم امارات در واقع با گشودن یک مسیر زمینی برای دور زدن مرز دریایی رژیم صهیونیستی در انصارالله روند عادی سازی را حفظ کرده است. افزایش فشار نظامی و اطلاعاتی؛ با توجه به حملات رژیم صهیونیستی به جمهوری اسلامی ایران می توان تصور کرد که اقدامات این رژیم از طریق همکاری امنیتی با برخی کشورهای منطقه علیه ایران تشدید شود. به گونه ای که محدودیت مقاومت در عراق و لبنان با نقش سیاسی آمریکایی ها و تشدید اقدامات نظامی علیه مقاومت در سوریه را می توان از مصادیق بارز آن دانست.
افزایش عملیات اطلاعاتی و تقویت عملیات مخفی و تهاجمی؛ ترامپ در دوران ریاست جمهوری خود پیامدهای قابل توجهی برای روابط ایران و آمریکا در عملیات رعد و برق آبی و ترور شهید سلیمانی ایجاد کرد. در صورت پیروزی مجدد ترامپ با ادامه سیاست تقابل این احتمال وجود دارد که ترامپ با استفاده از نیروی نظامی و عملیات ویژه فشار بیشتری بر ایران وارد کند.

انتهای پیام