ایرانیان و خشونت در فضای مجازی

به گزارش یومیر علی میرزا محمدی امروز در یادداشتی در آرمان نوشت: خشونت در فضای مجازی را می توان به دو دسته خشونت سازمانی و خشونت کاربری تقسیم کرد. اما در این مقاله تنها به خشونت کاربر (در دو دسته خصوصی و عمومی) پرداخته شده است.
برخی از عمده ترین مظاهر خشونت در فضای مجازی را می توان موارد زیر دانست:
تحقیر: در محتوای تحقیرآمیز فرد خود یا گروه و فرهنگ زیردست خود را برتر از دیگران می داند و با کنایه و کنایه به آنها حقیر و پست می نگرد.
تمسخر و کنایه: مطالب مضحک در فضای مجازی شامل نوشتن جملات طنز و نسبت دادن لقب های زشت و رکیک کاریکاتور تقلید از گویش ها و لهجه های اقوام و ملل و… است. استفاده از استعاره های مجازی مانند صداگذاری ترکیب تصاویر و برانگیختن شباهت های بین حیوانات و انسان ها جلوه های بصری و شنیداری جذابی ایجاد می کند که مایه تمسخر و کنایه است.
خشونت هویتی: در این نوع رفتارها خصوصیات و روحیات متمایز فرد گروه قبیله یا قوم دیگر مورد توهین و تعرض قرار می گیرد. هویت جنسی شغلی قومی زبانی و ملی هدف خشونت مجازی است. در این نوع خشونت را می توان در جایی مشاهده کرد که افراد در معرض محتوای توهین آمیز و طرد اجتماعی به دلیل تغییر جنسیت (بر اساس قانون و شرع) و تغییر تابعیت (کسب تابعیت در کشورهای دیگر) و مانند آن قرار می گیرند.
بخش مهمی از محتوای خشونت آمیز در فضای مجازی به توهین تحقیر و توهین به هویت جنسی زنان و استفاده ابزاری از بدن به ویژه بدن زنان برای افزایش مخاطب اختصاص دارد.
خشونت سفید: جلوه ای از خشونت هویتی که ظاهرا عاری از خشونت است اما با حرکت بر روی اشتباهات فرهنگی جامعه موجی از محتوای خشونت آمیز تولید می کند. برخی از صفحات اینستاگرام با انتشار مطالب به ظاهر «خنثی» درباره اقوام ایرانی عمداً اقدام به انتشار مطالب توهین آمیز و تحریک آمیز اقوام علیه یکدیگر می کنند.
متأسفانه عده ای سعی می کنند با فعال سازی ایرادات فرهنگی جامعه ایران تعامل و دوستی اقوام ایرانی و ملت های منطقه را تضعیف کنند و با گسترش خشونت مجازی امنیت ایرانیان را با چالش جدی مواجه کنند. به خشونت چهره به چهره
خشونت کلامی: متاسفانه استفاده از کلمات رکیک مانند فحاشی و کنایه در فضای مجازی در حال افزایش است. گسترش این نوع ادبیات با انگ زدن آن در میان نسل جدید و کودکان و نوجوانان به کابوس والدین تبدیل شده است.
خشونت در افشای حریم خصوصی: انتشار عکس فیلم یا بیان حریم خصوصی یکی از اعمال خشونت آمیز است که می تواند آبروی فرد را تهدید کند زندگی خانوادگی شغلی و اجتماعی او را مختل کند و او را تا مرز افسردگی انزوا و حتی خودکشی بکشاند.
خشونت بصری: انتشار تصاویر و فیلم های ضبط شده از خشونت های واقعی در فضای مجازی مانند صحنه های دعوا قتل حیوان آزاری خشونت خانگی کودک آزاری سالمند آزاری و مواردی از این دست نیز از جلوه های مهم مجازی است. خشونت
خشونت از فضای چهره به چهره به فضای مجازی سرازیر می شود و با بازتولید خود در فضای مجازی به فضای چهره به چهره باز می گردد. این دو نوع خشونت همدیگر را تشدید و تکمیل می کنند. در مورد مبنای و دلایل افزایش خشونت در فضای مجازی می توان به نکات زیر اشاره کرد:
ارزش های حاکم بر فضای مجازی: برخی ارزش ها در فضای مجازی مانند جذب فالوور گرفتن لایک تعداد بازدید و کامنت هر پست بدون در نظر گرفتن اخلاق رسانه ای بستری برای افزایش خشونت مجازی است. محلی سازی و سیال بودن زمان: فضای مجازی با مکان زدایی و سیال بودن زمان بستری برای تعاملات رسانه ای گسترده است که در آن خشونت مجازی با سرعت غیرقابل تصوری چند برابر می شود. عدم تعادل قدرت در فضای واقعی: از دیدگاه نگارنده در خصوص دلایل انتقال خشونت از فضای واقعی به فضای مجازی و افزایش آن در جامعه ایرانی لازم است به عدم تعادل قدرت در فضای واقعی اشاره شود. این بدان معناست که افراد جامعه از نظر دسترسی به منابع قدرت در دنیای واقعی با یکدیگر برابر نیستند. این نابرابری در منابع قدرت در سه سطح خود را نشان می دهد: خرد (روابط بین فردی) متوسط ​​(روابط بین گروه ها و نهادها) و کلان (روابط بین اقوام و ملت ها). فضای مجازی به مردم این امکان را می دهد تا بخشی از قدرت ضعیف خود را جبران کنند. اگرچه برخی از مردم راه های انتقادی صلح آمیز را برای این فعالیت جبرانی انتخاب می کنند برخی خشونت را انتخاب می کنند. افزایش خشونت در فضای مجازی به سختی کنترل آن نیز مرتبط است که دو دلیل عمده دارد:
تله دید: متاسفانه هرگونه واکنش و حساسیت به خشونت مجازی مانند تله ای است که احتمال دیده شدن طرف فرد یا گروه را افزایش می دهد و منجر به تکرار این گونه حرکات می شود.
ماسک فضای مجازی: فضای مجازی به افراد این توانایی را می دهد که ناشناخته بمانند و تقلب کنند و جعل هویت کنند. مردم به راحتی می توانند هویت جعلی و مغایر با واقعیت ایجاد کنند. این موضوع اعتماد را به یک موضوع چالش برانگیز در فضای مجازی تبدیل می کند. در نتیجه سوء استفاده از اعتماد دیگران یکی از اصلی ترین مظاهر خشونت در فضای مجازی است. درمان روش های کنترل خشونت مجازی را به مقاله ای دیگر می سپاریم.

* بازنشر مطالب سایر رسانه ها در یومیر به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع مخاطبان است.

انتهای پیام