آلودگی هوا بار دیگر در خوزستان به اوج رسید

شاخص آلودگی هوا در ایستگاه های پتروشیمی مهوشهر (1) اومیدیه (1) و مدرسه بهبهان (1) چنین وضعیتی را در یک وضعیت قهوه ای (خطرناک) آلودگی هوا داشتند. شاخص آلودگی هوا در ایستگاه های دفتر عمومی 1 (1) بهبهان (1) رمشیر (1) شادگان (1) استان خوزستان (1) مرکز بهداشت شرقی آهواز (1) و حفاری (1) بود. وضعیت آلودگی هوا در این ایستگاه ها نیز قهوه ای بود. شاخص آلودگی هوا به ایستگاه های بهداشتی دفاعی Jundishapur (1) اداره کل (1) Hindijan (1) و Susa (1) در آلودگی هوا بنفش (بسیار ناسالم) رسید. شاخص آلودگی هوا در ایستگاه های Dehloran (1) Khorramshahr (1) Hamidiyeh (1) و دانشگاه علوم پزشکی و خدمات درمانی آبادان (1) آلودگی هوا قرمز (ناسالم) هستند.

در استان بوشر شاخص آلودگی هوا در بندر معضل (1) ژنوه (1) بوشر (1) بورازجان (1) و خوورموج (1) چنین وضعیتی داشتند. در استان ایلام شاخص آلودگی هوا در دره شاه (1) و Dehloran (1) به این ترتیب بود.

نوع ماده آلاینده هوا در این ایستگاه ها PM بود. PM 2 از ذرات معلق کمتر از 1 میکرومتر (حدود هفتم قطر موهای انسان) تشکیل شده است. این ذرات یکی از آلاینده های استاندارد ممکن است به دلیل احتراق سوخت دیزل فرآیندهای مختلف نیروگاه صنعتی و نیروگاه اجاق گاز چوب و شومینه فعالیت های کشاورزی و جنگلداری گرد و غبار جاده و آتش سوزی جنگل باشد. غلظت این آلاینده با گسترش خشکسالی و بروز طوفان های گرد و غبار افزایش می یابد.

هم

در استان کرمان شاخص آلودگی هوا در ایستگاه زاند به تعدادی از بیش از 1. رفت. بنابراین شاخص آلودگی هوا در ایستگاه زاند در 1. واقع شده است. نوع آلاینده در این ایستگاه همکار بود. انتشار مونوکسید کربن (CO) یک گاز بی رنگ و بی بو و البته بسیار سمی است. مهمترین منبع تولید این گاز موتورهای احتراق و تجهیزات است که با احتراق کار می کند. گاز مونوکسید ذغال سنگ در هوای آزاد در هوای کم زندگی را به بیماران قلب و ریه و در افراد سالم می بخشد که باعث سردرد سرگیجه خستگی بیش از حد و تحریک عصبی می شود.

PM 1.2

شاخص آلودگی هوا در برخی از ایستگاه های دیگر در استان خوزستان نامناسب بود. بنابراین شاخص آلودگی هوا در ایستگاه های هند (1) مهشهر (1) NOSIDE (1) قدرت شماره 1 (1) Susangerd (1) Padadshahr (1) و Hoveizeh (1). در استان بوشر شاخص آلودگی هوا به ایستگاه 2 منطقه ویژه اقتصادی پارس رسید.

نوع ماده آلاینده هوا در این ایستگاه ها PM 1.5 (ذرات معلق) بود. PM های 1.5 که 1.5 میکرون یا کوچکتر است (2 برابر کمتر از قطر سخت انسان) و آنقدر کوچک است که حتی می توانند حتی به کوچکترین ریه نیز نفوذ کنند. این ذرات معلق به طور کلی به دلیل فعالیتهایی است که سوخت های فسیلی مانند نفت گاز و زغال سنگ سوخته می شوند از جمله ترافیک خودرو فلزات ذوب و فرآوری نیروگاه ها و غیره و همچنین احتراق مزارع جنگلی و آتش سوزی. مقدار PM در هوا در میکروگرم ها در هر متر مکعب هوا به طور متوسط ​​2 ساعت اندازه گیری می شود.