تاریخ انتشار ۲۳ فروردین ۱۴۰۱
آیا تا به حال در مورد روش تاپ دان یا ساخت از بالا به پایین شنیده‌اید؟! آیا می‌دانید روش تاپ داون یک روش ساخت سازه است نه صرفا یک روش پایدارسازی گود ؟!
معمولا روش تاپ داون برای افرادی که از آن اطلاعی ندارند، بسیار گنگ و عجیب است چون همیشه اجراهای متداول از پایین به بالا را دیده‌اند. ما در این مقاله با زبانی بسیار ساده، صفر تا صد مراحل اجرای تاپ دان یا ساخت از بالا به پایین را شرح می‌دهیم تا به راحتی به جواب تمام سوالات خود برسید.
همچنین فیلم اجرای تاپ دان را در این مقاله قرار دادیم تا درک بهتر و سریع‌تری نسبت به این روش پیدا کنید. تا انتهای این مقاله با ما همراه باشید تا با دست پر از آکادمی عمران خارج شوید.
آنچه در این مقاله می آموزید:
فیلم اجرای روش تاپ دان
گودبرداری و اجرای سازه به روش بالا-پایین
روش تاپ دان چیست ؟
روش ساخت جزیره ای
روش ساخت از بالا به پایین
اجرای تاپ دان در اسکلت بتنی
اجرای اسکلت فلزی به روش تاپ دان یا تاپ دان فلزی
اجرای آب بندی اتصال شیاری دال سقف به دیوارهای محیطی در تاپ دان
مقایسه روش تاپ دان با دیگر روش‌های پایدارسازی گود
مزایا و معایب روش تاپ داون
آموزش روش تاپ داون
فیلم اجرای روش تاپ دان
همانطور که گفتیم روش تاپ دان ، روشی گنگ و بسیار سوال برانگیز است. پیش از خواندن ادامه مقاله ابتدا فیلم زیر را مشاهده کنید تا با این روش بیشتر آشنا شده و این مقاله را با دید بهتری بخوانید.
گودبرداری و اجرای سازه به روش بالا-پایین
و پایدارسازی گود یکی از مراحل مهم ساخت یک سازه به شمار می‌رود که در صورت اجرای غیراصولی خسارات جانی و مالی بسیاری به همراه خواهد داشت. روش‌های مختلفی جهت پایدارسازی گود به کار می‌رود که هر کدام طبق شرایط پروژه از جمله ظرفیت باربری خاک، میزان سرباره، بودجه اقتصادی و غیره انتخاب می‌شود.
گودبرداری به روش تاپ دان برعکس سایر روش‌های پایدارسازی گود، ساخت سازه از تراز میانی (صفر) شروع شده و طبقات منفی یک، منفی دو و … به ترتیب ساخته می‌شوند و در انتها فونداسیون اجرا می‌گردد.
روش‌های پایدارسازی گود عبارتند از:
یا میخ گذاری
یا میل مهار
گودبرداری با شیب ملایم
مهار متقابل ( )
سپرکوبی ( )
برای مطالعه بیشتر در مورد نحوه اجرای هر یک از این روش‌ها یا تفاوت آن‌ها با یکدیگر مثل روی نام آبی آن کلیک کنید.
از دیگر روش‌ها می‌توان به ساخت جزیره ای و روش ساخت از بالا به پایین یا تاپ داون اشاره کرد. اما این دو روش به عنوان روش‌های پایدارسازی گود به شمار نمی‌روند بلکه یک روش اجرای ساختمان یا یک روش خاکبرداری معکوس به حساب می‌آیند.
در ادامه این مقاله به بررسی روش ساخت از بالا به پایین یا تاپ دان در اسکلت فلزی و بتنی می‌پردازیم. همچنین روش ساخت جزیره ای را توضیح خواهیم داد که روش تاپ دان در اصل از این روش الهام گرفته شده است.
روش تاپ دان چیست ؟
همانطور که گفتیم روش تاپ دان یک روش ساخت سازه یا گودبرداری محسوب می‌شود. در روش ساخت از بالا به پایین برعکس سایر روش‌های پایدارسازی گود، ساخت سازه از تراز میانی (صفر) شروع شده و طبقات منفی یک، منفی دو و … به ترتیب ساخته می‌شوند و در انتها فونداسیون اجرا می‌گردد.
به این نکته توجه داشته باشید در روش تاپ داون سازه بالای تراز همکف و سازه پایین تراز همکف می‌توانند همزمان با هم ساخته شوند.
در روش تاپ داون از اسکلت خود سازه برای پایدارسازی گود استفاده می‌شود.
روش تاپ دان برای پروژه‌هایی اقتصادی‌تر است که هر چهار طرف آن نیاز به پایدارسازی گود داشته و همچنین زمین پروژه به قدری بزرگ باشد که امکان اجرای روش مهار متقابل در آن وجود نداشته باشد.
روش ساخت از بالا به پایین از روش ساخت جزیره ای الهام گرفته شده است. پس بهتر است پیش از بررسی نکات اجرایی تاپ داون ، ابتدا با ساخت جزیره ای آشنا شوید.
روش ساخت جزیره‌ای چیست؟
گودبرداری به روش جزیره ای تکنیک ویژه‌ای است که در آن پایدارسازی دیواره گود به روش مهار متقابل و کمک گرفتن از بخش مرکزی ساختمان در دست اجرا انجام می‌شود.
در این روش ابتدا المان‌های نگهدارنده قائم همانند روش مهارمتقابل در پیرامون گود با فواصل مناسب نصب می‌گردد.
سپس گودبرداری قسمت مرکزی محل پروژه با نگه داشتن خاک کناره دیواره نگهدارنده به صورت شیبدار یا پله‌ای تا کف گود انجام می‌شود.
پس از آن اقدام به ساخت سازه اصلی در قسمت مرکزی می‌گردد.
در ادامه و پس از آنکه سازه اصلی در هسته مرکزی به اندازه کافی در طبقات بالاتر از گود، از پایین به بالا اجرا شد، خاکبرداری قسمت‌های باقی مانده گود در کناره‌ها و نصب قیدهای فشاری بین دیواره نگهدارنده و سازه اصلی از بالا به پایین همانند اجرای سیستم مهار متقابل شروع می‌شود.
مزیت اصلی روش گودبرداری جزیره ای افزایش کارایی و متناسب با آن کاهش مدت زمان اجرای پروژه است.
این روش در مقایسه با روش گودبرداری مهاربندی شده نیاز به قیدهای فشاری کمتری دارد. لذا هزینه نصب و برچیدن آن‌ها کاهش می‌یابد.
بزرگترین نقص روش گودبرداری جزیره ای احتمال نشت آب یا اتصالات سازه‌ای ضعیف بین سازه اصلی در قسمت مرکزی و سازه‌های جانبی که در مرحله بعد در اطراف ساخته می‌شوند، است.
علاوه بر آن در این روش معمولا تغییر مکان‌های جانبی در دیوار و نیز حرکت زمین رخ می‌دهد.
علت ایجاد این جابه‌جایی‌ها مقاومت جانبی کمتر شیب‌های خاکی است نسبت به حالت نرمال هستند. وقوع این پدیده به خصوص در خاک‌های نرم رایج‌تر است.
به همین دلیل امروزه روش ساخت جزیره ای منسوخ شده است. در شکل زیر یک عکس قدیمی از روش ساخت جزیره ای را مشاهده می‌کنید.
روش ساخت از بالا به پایین
همانطور که می‌دانید، به طور معمول اجرای اسکلت بتنی ابتدا با اجرای فونداسیون شروع می‌شود که در ” “ به شرح تمام نکات و ریزه کاری‌های آن پرداخته‌ایم و توصیه می‌کنیم حتما به آن سر بزنید.
اما در روش ساخت از بالا به پایین، اجرای فونداسیون آخرین مرحله خواهد بود.
به طور کلی روش ساخت از بالا به پایین یا تاپ داون به ترتیب زیر خواهد بود:
1) حفر چاهک
2) نصب ستون‌ها و بتن ریزی شمع
3) اجرای دال کف
5) آرماتوربندی دیوار حائل طبقه منفی یک و تیر پایین دیوار
6) قالب بندی و بتن ریزی دیوار حائل طبقه منفی یک
7) خاکبرداری تا تراز طبقه منفی دو به علاوه ارتفاع تیر پایین دیوار
8) اجرای دال کف طبقه منفی یک و بتن ریزی همزمان تیر
به همین ترتیب تا طبقات پایین‌تر ادامه داده تا به فونداسیون برسیم. در ادامه هر یک از این مراحل را با دیتیل بیشتری شرح می‌دهیم.
اجرای تاپ دان در اسکلت بتنی
1) حفر چاهک
روش اجرای تاپ دان با حفاری چاهک‌ها آغاز می‌شود. این چاهک‌ها جهت اجرای شمع و ستون بتنی تعبیه می‌گردند.
در روش تاپ دان شمع‌ها به صورت موقت نقش انتقال بار سازه به زمین را دارند. شمع‌ها همان پی‌های عمیق هستند که در مقاله ” “ به شرح صفر تا صد آن می‌پردازیم.
در مرحله آخر روش ساخت بالا به پایین و زمانی که فونداسیون اجرا شد، فونداسیون نقش سرشمع بتنی را ایفا می‌کند. همچنین در زمان طراحی فونداسیون، ظرفیت باربری شمع‌ها نیز محاسبه شده به همین دلیل مجموع شمع‌ها و سرشمع تشکیل یک فونداسیون را می‌دهند.
چاهک‌ها می‌توانند به روش دستی یا با ماشین آلات حفر شوند.
در مواردی که برای روش ساخت از بالا به پایین از چاهک‌های دستی استفاده می‌شود، خاک زمین مورد نظر باید دارای چسبندگی نسبی باشد تا جداره چاهک پایدار باقی بماند اما در صورتی که از تجهیزات مناسب (بنتونیت و کیسینگ یا غلاف فولادی) استفاده می‌گردد، این محدودیت از بین می‌رود.
قطر این چاهک‌ها باید حداقل 80 سانتی‌متر تا یک متر باشند تا یک فرد به راحتی بتواند وارد آن شود. همچنین عمق چاهک‌ها بر اساس میزان گودبرداری به علاوه طول شمع محاسبه می‌شود.
پس از حفر چاهک‌ها قفسه آرماتورها داخل چاهک قرار داده می‌شود.
2) نصب ستون‌ها و بتن ریزی شمع
در مرحله بعد ستون‌های بتنی پیش ساخته با طول گیرداری تعیین شده داخل چاهک‌ها قرار گرفته و شمع بتن ریزی می‌شود.
همانطور که اشاره شد در روش تاپ دان برای سازه زیر تراز همکف از ستون‌های پیش ساخته استفاده می‌شود.
یکی از مزیت‌های ستون پیش ساخته داشتن سطحی صاف و صیقلی است که این امر در زمان نازک‌کاری باعث سهولت اجرا می‌شود.
به جای ستون پیش ساخته از موارد زیر نیز می‌توان استفاده کرد:
ستون بتنی درجا با مقاطع مربع، مستطیل یا دایره‌ای بر اساس تجهیزات حفاری موجود
ترکیب ستون‌های لاغر با ژاکت بتنی در حین ساخت سازه اصلی
ستون مرکب فولادی
جهت اجرای ستون‌های پیش ساخته، در کارگاه دیگری آرماتوربندی آن‌ها انجام شده و قالب بندی می‌شوند. پس از بتن ریزی و تراکم بتن، سطح آن‌ها پرداخت می‌شود.
در هنگام ساخت ستون پیش ساخته باید به نکات زیر توجه کنیم:
در قسمت‌هایی که قرار است به آن، تیر و دیوار حائل متصل شود، باید آرماتورهایی (طبق آنچه محاسبه شده) قرار داد و سر آن‌ها را رزوه کرد.
در مرحله بعد و پیش از بتن ریزی ستون، باید روی سر رزوه شده آرماتورها، غلاف و یونولیت گذاشت تا در زمان بتن ریزی ستون، آغشته به بتن نشده و بعدا بتوان به راحتی یونولیت را جدا کرد.
با کندن یونولیت و غلاف‌ها می‌توان آرماتورهای طولی تیر و دیوار حائل را با روش کوپلینگ به آرماتوری که از قبل در ستون قرار داده شده، وصله کرد.
در قسمت انتهای ستونی که به فونداسیون می‌رسد، مانند تیر و دیوار حائل، باید آرماتورهای رزوه شده را در ستون قرار داد و مثل قبل روی آن‌ها غلاف و یونولیت گذاشت تا آرماتورهای فونداسیون در انتهای کار به آن متصل شوند.
جهت ایجاد طول گیرداری در شمع بتنی باید قسمتی از ستون در شمع گیردار شود. برای این امر ابتدا روی یک پروفیل فولادی برشگیرهایی نصب می‌کنیم. قسمتی از این پروفیل را در ستون و قسمتی از آن را در شمع قرار می‌دهیم تا طول گیرداری ایجاد شود.
کف تریلی‌ها برای حمل ستون پیش ساخته ماکزیمم تا 12 متر است. برای همین ستون‌ها باید حداکثر با طولی 12 الی 14 متر ساخته شوند.
در صورتی که طول ستون از 12 متر بیشتر شود و قسمتی از آن به بیرون از تریلی آید، باید ماشینی پشت تریلی آن را اسکورت کند تا خطری برای دیگران در مسیر حمل به وجود نیاید.
در زمان آرماتوربندی ستون، جهت حمل ستون‌ها و جابه‌جا کردن آن‌ها، لوله داربست‌هایی قرار می‌دهند که قسمتی از بدنه ستون خالی بماند و بعدا مشابه تصاویر،برای حمل از آن استفاده کنند.
مکان جایگیری این لوله داربست‌ها طبق نظر محاسب انجام می‌شود.
برای تامین طول ستون مناسب برای گودهایی با عمق بیش از 12 متر باید ستون‌ها را به هم متصل کرد.
این اتصال به دو روش کوپلینگ و اتصال فلنجی انجام می‌شود.
برای اتصال دو ستون ابتدا باید ستون زیرین در شمع کار گذاشته شده و به کمک لوله داربستی که برای حمل در ستون قرار دادیم، در یک ارتفاعی نگه داشته شود. سپس ستون بعدی به ستون زیرین متصل شده و در عمق مناسب کار گذاشته شوند.
همانطور که گفتیم می‌توان از روش کوپلینگ جهت اتصال دو ستون استفاده کرد. جهت اجرای این روش باید انتهای آرماتورهای طولی رزوه شده و بیرون از ستون قرار گیرند.
سپس با استفاده از کوپلر مناسب دو آرماتور رزوه شده به هم وصله شوند. برای مطالعه بیشتر در مورد روش کوپلینگ و انواع کوپلرها و روش‌های دیگر مانند فورجینگ، اورلپ و ، روی لینک آبی کلیک کنید.
روش دیگر برای اتصال دو ستون بتنی استفاده از اتصال فلنجی است. برای اتصال فلنجی یک پلیت را در زمان بتن ریزی ستون به انتهای آن نصب می‌کنند. جهت اتصال دو ستون، پلیت‌ها را روی هم قرار داده و به هم متصل می‌کنند.
در انتها فاصله دو ستون در ناحیه اتصال به وسیله دوغاب منبسط شونده پر می‌شود. به این دلیل از دوغاب منبسط شونده استفاده می‌شود که هیچ فضای خالی بین دو ستون باقی نماند.
انتهای ستونی که سر آن در تراز همکف قرار می‌گیرد باید آرماتورهای رزوه شده قرار داده باشند تا به آرماتورهای ستون‌های بالای تراز میانی که معمولا به صورت درجا ساخته می‌شوند، وصله گردند.
3) اجرای دال کف
در مرحله بعد تیرها و دال کف اجرا می‌شود.
به این نکته توجه داشته باشید که در ابتدای کار، دو سه متر گودبرداری شده (کمتر از عمق بحرانی) و ماشین آلات مورد نیاز در عمق دو سه متری قرار دارند. پس دال کف (تراز صفر) به راحتی قابل اجرا است.
با در نظر گرفتن محل بازشوها و امکان دسترسی به طبقات پایین، آرماتوربندی و بتن ریزی دال کف در تراز همکف اجرا می‌شود.
اندازه و محل بازشوهای دسترسی باید برای جابه‌جایی ماشین آلات حفاری و دسترسی به طبقات پایین‌تر مناسب باشد. همچنین باید تمهیدات لازم جهت آرماتوربندی و بتن ریزی نهایی جهت بستن بازشو در انتهای پروژه فراهم گردد.
دال کف، سازه‌ای دائمی است که جایگزین قیدهای فشاری در روش حفاری مهاربندی شده می‌گردد تا در برابر فشار خاک پشت دیوارهای نگهدارنده مقاومت کنند.
5) آرماتوربندی دیوار حائل طبقه منفی یک و تیر پایین دیوار
در این مرحله آرماتوربندی دیوار حائل به همراه آرماتور تیر انجام می‌شود.
6) قالب بندی و بتن ریزی دیوار حائل طبقه منفی یک
سپس دیوار حائل قالب بندی می‌شود. از آنجایی که فشار روی دیوار حائل ممکن است زیاد باشد، قلاب‌هایی روی ستون تعبیه می‌کنند تا در هنگام قالب بندی دیوار، دستک‌هایی از پشت قالب و از داخل قلاب رد کنند تا قالب محکم باقی بماند.
چون جک‌ها روی خاک اجرا می‌شوند و امکان در رفتن آن وجود دارد، باید از این قلاب‌ها استفاده کرد.
به این نکته توجه داشته باشید که آرماتوربندی دیوار حائل و تیر تراز پایین دیوار همزمان انجام شده ولی در این مرحله فقط دیوار حائل قالب بندی و بتن ریزی می‌شود. برای استقرار قالب‌های دیوار حائل روی تیری که بافته شده است داخل آن را با خاک پر می‌کنند تا تکیه‌گاه مناسبی برای قالب دیوار ایجاد شود.
زمانی که خاکبرداری طبقه زیرین انجام شد، خاک داخل آرماتورهای تیر خارج شده و به همراه سقف آن تراز، بتن ریزی می‌شود.
7) خاکبرداری تا تراز طبقه منفی دو به علاوه ارتفاع تیر پایین دیوار
مانند قبل تا یک طبقه به علاوه ارتفاع تیر را خاکبرداری می‌کنند. در این حالت دیوارهای حائل طبقات بالا به صورت معلق در هوا باقی می‌مانند.
در این مرحله باید سطح خاکبرداری شده، مسطح یا رگلاژ شود و بتن مگر اجرا گردد.
8) اجرای دال کف طبقه منفی یک و بتن ریزی همزمان تیر
دال کف طبقه منفی یک اجرا شده و همزمان با تیر بتن ریزی می‌شود.
به همین ترتیب تا فونداسیون ادامه داده با این تفاوت که معمولا آخرین سقف قبل از فونداسیون اجرا می‌شود. این امر به این دلیل است که کفراژبندی (قالب بندی و زیرسازی آن) سقف قبل از فونداسیون به راحتی و روی سطح صاف انجام شود.
اجرای اسکلت فلزی به روش تاپ دان یا تاپ دان فلزی
مراحل اجرای اسکلت فلزی به روش تاپ داون عمدتا مانند اسکلت بتنی است، با این تفاوت‌ها که:
در اسکلت فلزی معمولا اتصالات ستون‌ها و تیرها به صورت فلنجی یا جوشی است. کوپلینگ در این اسکلت جایی ندارد.
طول گیرداری ستون در شمع توسط خود ستون فلزی تامین می‌شود. برشگیرهایی در انتهای ستون نصب می‌کنند و داخل شمع قرار می‌دهند. به این شکل طول گیرداری ایجاد می‌شود.
در قسمتی که دیوار حائل اجرا می‌شود، برشگیر روی ستون نصب می‌کنند. برشگیرها عمدتا از پروفیل ناودانی تهیه شده و نقش بسیار مهمی در رفتار یکپارچه و مرکب دیوار با ستون‌های طرفین ایفا می‌کند.
برای مطالعه بیشتر در مورد نحوه اجرای دیوار حائل در اسکلت فلزی به مقاله ” “ سر بزنید.
صفحه ستون‌ها در زمان ساخت ستون یا در زمان اتصال به فونداسیون نصب می‌شوند. برای مطالعه بیشتر در مورد نصب صفحه ستون به مقاله ” “ مراجعه کنید.
آب بندی اتصال دال سقف یا فونداسیون به دیوارهای محیطی در تاپ داون
در جاهایی که سطح آب زیرزمینی بالا است، ابتدا باید عملیات زهکشی انجام شود. با وجود زهکشی همیشه خاک این مناطق مرطوب بوده و امکان نفوذ رطوبت و نم گرفتن دیوارها وجود دارد.
یکی از قسمت‌هایی که امکان نفوذ رطوبت را مهیا می‌سازد، درز سرد است. در قسمت اتصال دال سقف به دیوار یا اتصال فونداسیون به دیوار، به دلیل فاصله زمانی بتن ریزی، بتن جدید به خوبی به بتن قدیم نمی‌چسبد و در نتیجه درز سرد به وجود می‌آید.
در این قسمت‌ها باید از واتر استاپ برای جلوگیری از نفوذ آب استفاده کرد. برای جلوگیری از نفوذ رطوبت از طریق درز سرد، نصفی از واتر استاپ در فونداسیون و نصفی دیگر در دیوار حائل قرار می‌گیرد.
امروز گروه رویش متشکل از صنایع فلزی رویش، گروه ساختمانی رویش (گیلان) و مجموعه CFTIRAN و دپارتمان های تخصصی سازه‌های SRC و گودبرداری به روش تاپدان است.
مقایسه روش تاپ دان با دیگر روش‌های پایدارسازی گود
در روش نیلینگ و انکراژ به زمین‌های اطراف تجاوز شده و گرفتن رضایت مالکین مجاور امری ضروری است ولی در روش تاپ داون نیازی به کسب رضایت نیست.
سازه نگهبان خرپایی نسبت به روش تاپ داون بسیار جاگیرتر است و فضای بیشتری را می‌گیرد.
سرعت اجرا در روش تاپ دان به این دلیل که امکان اجرای همزمان سازه بالای تراز همکف و سازه پایین تراز همکف وجود دارد، نسبت به دیگر روش‌ها بیشتر است.
شرایط آب و هوایی روی ساخت ساختمان اثر دارد مثلا برای اجرای سه طبقه منفی، در هر طبقه باد و باران و برودت بر بتن ریزی تاثیر می‌گذارد ولی روش تاپ دان ، طبقات منفی نسبت به شرایط آب و هوایی مستقل‌اند چرا که با اجرای سقف منفی یک، دو سقف دیگر از باد و باران در امان هستند.
در روش‌های دیگر باید سولجرهای موقت نصب شوند اما در روش تاپ داون از خود ستون به عنوان استرات (مهار) استفاده می‌شود.
روش مهار متقابل برای پروژه‌های کوچک قابل اجراست ولی روش تاپ دان برای پروژه‌های بزرگ نیز کاملا کاربردی است.
در پروژه‌هایی که تعداد طبقات منفی بسیار زیادی دارد، روش تاپ داون بسیار کاربردی است چرا که هر طبقه که به سمت پایین می‌رویم از خود سازه برای پایدارسازی جداری خاک استفاده می‌کنیم. اما در روش‌های دیگر باید ابتدا تا تراز انتهایی گودبرداری کنیم که امکان ریزش گود عمیق وجود دارد.
مزایا و معایب روش تاپ دان
در انتهای مقاله روش ساخت از بالا به پایین به بررسی مزایا و معایب آن می‌رسیم.
مزایای روش ساخت از بالا به پایین
در روش ساخت از بالا به پایین ساخت همزمان سازه اصلی و سازه زیرزمینی باعث کاهش زمان و هزینه ساخت می‌شود.
ایجاد فضای کاری بیشتر
ایمنی بیشتر به دلیل سختی بیشتر دال‌های کف در مقایسه با قیدهای فشاری فولادی
عدم نیاز به اخذ رضایت از همسایه‌های مجاور
مستقل بودن کیفیت اجرا از شرایط جوی
معایب روش تاپ دان
هزینه نسبتا بالای آن به دلیل اجرای پی‌های عمیق
اگر مدت زمان ساخت سازه زیرزمین افزایش یابد احتمالا جابه‌جایی افقی دیوار نگهدارنده یا نشست زمین افزایش می‌یابد و دلیل آن افزایش میزان خزش در خاک‌های نرم است.
کیفیت اجرا می‌تواند تحت تاثیر سیستم تهویه هوا و سیستم روشنایی زیر دال‌های کف قرار گیرد یعنی در صورت نبود نور کافی جزئیات اجرایی به درستی انجام نمی‌شود.
به دلیل تخصصی بودن کار، نیاز به اکیپ اجرایی متخصص دارد و سختی کار بالاست.
نحوه دسترسی به گود فقط از بازشوها انجام می‌شود که این امر باعث صعوبت کار می‌گردد.
در اسکلت فلزی، زمانی که اتصالات از نوع پیچی باشد، در صورتی که اجرا به درستی انجام نشده و المان‌ها در جای دقیق خود قرار نگرفته باشند، ممکن است تیر و ستون به درستی به همدیگر متصل نشوند.
آموزش روش تاپ دان یا ساخت از بالا به پایین
همانطور که گفتیم روش تاپ داون یا ساخت از بالا به پایین یک روش پایدارسازی گود نیست بلکه یک روش گودبرداری یا روش ساخت است. کلیات روش ساخت از بالا به پایین پیچیده نیست ولی جزئیات و ریزه‌کاری‌های بسیاری دارد. ما در ” “ صفر تا صد روش تاپ داون را همراه با فیلم کارگاهی مو به مو توضیح می‌دهیم.
روی تصویر زیر کلیک کنید تا با سرفصل‌های آموزشی و نمونه آموزش بیشتر آشنا شوید.
امیدواریم در پایان این مقاله به جواب سوال‌های خود در مورد روش تاپ دان یا روش ساخت از بالا به پایین ، رسیده باشید و از اینکه تا پایان مقاله با ما همراه بودید، تشکر می‌کنیم. نظرات خود را در مورد این مقاله با ما به اشتراک بگذارید. – – مقایسه روش تاپ دان و سایر روش های پایدارسازی گود
در روش های و پایدارسازی دیواره ها همچون ، ، ، و برداشت شیب دار یا پلکانی خاک (بِرم) می بایستی عملیات خاکبرداری و فرآیند پایدارسازی دیواره ها تا ترازانجام پذیرد. سپس شالوده سازه در کف گود اجرا شده و طبقات سازه ای ساخته شوند. بعد از رسیدن به تراز هر طبقه، بخش هایی از سازه نگهبان که با سازه اصلی تداخل دارند، حذف شده و سازه اصلی اجرا می شود. بنابراین می توان گفت که تمامی روش های گودبرداری شیب دار، مهار متقابل (استرات)، سازه نگهبان خرپایی، میخ کوبی (نیلینگ) و مهارگذاری (انکراژ) جز روش های ساخت پایین به بالا هستند.
در سوی دیگر و در مقابل این دسته از روش های پایدارسازی، روش گودبرداری و اجرای به روش بالا به پایین (تاپ دان) قرار دارد. در این روش، بر خلاف روش های پیشین، ساخت بخش زیر زمینی سازه از بالا به پایین انجام می پذیرد. به همین دلیل، به این روش بالا – پایین (تاپ – دان) گفته می شود. در این روش، همزمان و همگام با پیشروی و ساخت طبقات زیر زمین سازه، امکان ساخت طبقات روسازه نیز فراهم می باشد. بنابراین استفاده از روش بالا – پایین (تاپ – دان) صرفه جویی زمانی و به تبع آن صرفه جویی اقتصادی قابل توجهی برای پروژه به ارمغان می آورد.
داشتن دو جبهه کاری کاملاً مستقل از هم سبب می گردد تا روند پیشرفت عملیات اجرایی تأثیر کمتری از اثراتی همچون کمبود مصالح در بازار، اعتصابات صنوف، نوسانات قیمت مصالح پای کار، خرابی ماشین آلات، رخدادهای مرتبط با فصول سال و سردی و گرمی هوا بگیرد. افزون بر این، استفاده از روش پایدارسازی بالا – پایین (تاپ – دان) سبب می گردد تا فعالیت های غیر سازه ای همچون سفت کاری، نازک کاری، نصب تأسیسات مکانیکی و الکتریکی و … زودتر از زمان مشابه در سایر پروژه های ساختمانی آغار گردد.
در روش های و پایدارسازی دیواره ها همچون ، ، ، و برداشت شیب دار یا پلکانی خاک (بِرم) می بایستی عملیات خاکبرداری و فرآیند پایدارسازی دیواره ها تا ترازانجام پذیرد. سپس شالوده سازه در کف گود اجرا شده و طبقات سازه ای ساخته شوند. بعد از رسیدن به تراز هر طبقه، بخش هایی از سازه نگهبان که با سازه اصلی تداخل دارند، حذف شده و سازه اصلی اجرا می شود. بنابراین می توان گفت که تمامی روش های گودبرداری شیب دار، مهار متقابل (استرات)، سازه نگهبان خرپایی، میخ کوبی (نیلینگ) و مهارگذاری (انکراژ) جز روش های ساخت پایین به بالا هستند.
در سوی دیگر و در مقابل این دسته از روش های پایدارسازی، روش گودبرداری و اجرای به روش بالا به پایین (تاپ دان) قرار دارد. در این روش، بر خلاف روش های پیشین، ساخت بخش زیر زمینی سازه از بالا به پایین انجام می پذیرد. به همین دلیل، به این روش بالا – پایین (تاپ – دان) گفته می شود. در این روش، همزمان و همگام با پیشروی و ساخت طبقات زیر زمین سازه، امکان ساخت طبقات روسازه نیز فراهم می باشد. بنابراین استفاده از روش بالا – پایین (تاپ – دان) صرفه جویی زمانی و به تبع آن صرفه جویی اقتصادی قابل توجهی برای پروژه به ارمغان می آورد.
داشتن دو جبهه کاری کاملاً مستقل از هم سبب می گردد تا روند پیشرفت عملیات اجرایی تأثیر کمتری از اثراتی همچون کمبود مصالح در بازار، اعتصابات صنوف، نوسانات قیمت مصالح پای کار، خرابی ماشین آلات، رخدادهای مرتبط با فصول سال و سردی و گرمی هوا بگیرد. افزون بر این، استفاده از روش پایدارسازی بالا – پایین (تاپ – دان) سبب می گردد تا فعالیت های غیر سازه ای همچون سفت کاری، نازک کاری، نصب تأسیسات مکانیکی و الکتریکی و … زودتر از زمان مشابه در سایر پروژه های ساختمانی آغار گردد.