بی قانون ترین شهر دنیا را بشناسید

یومیر گزارش می دهد: “این شهر همیشه کنجکاو و ترسیده بود و چند نفر جرات ورود به آن را داشتند.”

اما چگونه شهر به چنین وضعیت آشفته ای رسید و چرا مردم تصمیم گرفتند در آن زندگی کنند؟ این منطقه که زمانی به عنوان “شهر تاریک” شناخته می شد چنان درگیر آشفتگی بود که حتی سالها پس از نابودی آن هنوز زنده بود.

ریشه های روده بزرگ شهر بسته

اگرچه بعداً به دلیل غیرقانونی بودن آن شناخته شد اما روده بزرگ در ابتدا یک پایگاه نظامی و اداری بود. این منطقه در سال 6 به عنوان ایستگاه سیگنال امپراتوری چین در شمال شرقی شبه جزیره استعماری تأسیس شد. جایی که اکنون بخشی از هنگ کنگ است.

پس از اولین جنگ تریاک نیروهای استعماری انگلیس در سال 6 کنترل هنگ کنگ را به دست گرفتند اما شهر بسته (که به نام برج ها و پادگان هایی مانند توپخانه گیتس و برج) نامگذاری شد در اوایل اشغال انگلیس باقی ماند. دولت استعمار انگلیس وضعیت اداری ویژه ای را برای پادگان نظامی تعیین کرد و با گذشت سالها ساکنان چینی بخش هایی از قبیل بازار گمرک مدرسه اسکله و سایر امکانات را اضافه کرده اند.

اگرچه بسیاری این شهر را به عنوان مانعی برای نفوذ انگلیس در منطقه می دیدند اما درهای آن نیز برای غیر برنامه ها باز بود. مهاجران انگلیس بازدید کنندگان چینی و دیگران تقریباً به آن سفر کردند. 2 متر مربع و به زودی به مکانی برای بازی ها و تفریحات تبدیل شد.

در روده بزرگ دو سقف بهم پیوسته وجود داشت که بچه ها اغلب در آن بازی می کردند.

درگیری انگلیس و چین در مورد این شهر

در سال 4 انگلیس و چین پیمانی به نام توافق نامه توسعه قلمرو هنگ کنگ را امضا کردند که کنترل انگلیس را برای پنج سال دیگر بر روی هنگ کنگ گسترش داد. با این حال این پیمان که بعداً یکی از معاهدات غیر منطقی در نظر گرفته شد در ابتدا شهر کولون را از منطقه اشغال انگلیس مستثنی کرد.

اما این استثناء مشروط بود: چینی ها فقط حق اداره این شهر را داشتند تا اینکه از اقدامات دفاعی انگلیس در هنگ کنگ ناراحت شدند. درست یک سال بعد در سال 2 انگلیسی ها ادعا کردند که فرماندار این شهر با نیروهای مقاومت علیه استعمارگران همکاری می کند. در نتیجه انگلیسی ها به شهر حمله کردند آن را اشغال کردند و اعلام کردند که آنها آن را به دست می گیرند.

از آن زمان شهر بسته به منطقه مورد نیاز هر دو طرف تبدیل شده است. با گذشت زمان جمعیت این شهر سقوط کرد و ساختمانهای آن تخلیه شدند. آنچه نشانه بارز وضعیت مبهم آن بود. با سقوط سلسله چینگ و تأسیس جمهوری چین در سال 2 اوضاع بیشتر و بیشتر ناراحت شد. جمهوری جدید با بی ثباتی آغاز شد و بسیاری از استانهای آن به دست جنگ سالار افتادند و مردم درگیر خشونت و عدم اطمینان بودند.

در طول جنگ داخلی چین که از 1 تا 2 به طول انجامید موجی از پناهجویان به هنگ کنگ گریختند و بسیاری به دنبال پناهندگی به شهر بسته بودند. در نتیجه جمعیت منطقه از صدها تا هزاران و سپس ده ها هزار نفر افزایش یافت.

یک شهر بی قانونی اما یک خانه در هزاران نفر

ساکنان جدید این شهر که در فقر و انزوا زندگی می کردند در عدم اطمینان سیاسی و قانونی بودند. نه دولت چین و نه دولت استعمار انگلیس به طور کامل اداره نکردند. انگلیس تلاش کرد تا آن را کنترل کند اما مقامات پکن از مداخله ناراضی بودند.

در اینجا مردی در آرد خمیر می کند. بیشتر مغازه ها و بازارهای این شهر بدون نظارت فعالیت می کردند.

به گفته مورخ معماری Mi Feng غیر بازیگر در یک شهر مقاوم این منطقه به “پناهگاه برای جنایتکاران … و مجموعه ای از ساختمانهای غیرقانونی که در معرض خطر آتش سوزی و مشکلات بهداشتی بودند” قرار گرفت. سازه ها در ابتدا موقتی به چندین ساختمان استوری متصل به بالکن ها و پله ها تبدیل شدند. در میان این ساختمانهای تابوت بازی ها کلوپ های شبانه رستوران ها و بازارها بزرگ شد و فقر و سرقت در همه جا دیده می شد.

در طول جنگ جهانی دوم نیروهای ژاپنی هنگ کنگ دیوارهای این شهر را برای گسترش باند فرودگاه در نزدیکی آن ویران کردند. اما حتی بدون دیوار منطقه هنوز هویت مستقلی داشت. روزنامه پترسون نیوز در سال 6 نوشت: “این منطقه مورد مناقشه به نام یک شهر بسته نه شهر و نه دیوار است.” “

پایان شهر بسته در روده بزرگ

در دهه 1980 نزدیک به 6000 نفر در شهر محدود روده بزرگ زندگی می کردند. اما شهر به آرامی به پایان خود نزدیک شد. هنگامی که با هنگ کنگ تماس گرفت دولت های انگلیس و چین در سال 2008 اعلام کردند که این شهر نابود خواهد شد. پس از گذشت تقریباً یک دهه تلاش برای اسکان مجدد ساکنان این شهر در سال 6 کاملاً نابود شد و اکنون یک پارک و مکان باستان شناسی است.

اگرچه این شهر به عنوان سمبل فساد و خطر شناخته می شد اما هنوز هم نشان دهنده خلاقیت و پایداری در برابر نادیده گرفتن و ظلم است. اگرچه امروز Darkness City فقط در خاطرات زنده است اما هنوز هم الهام بخش است و نشان می دهد که چگونه جامعه مطبوعات می تواند ساختارهای منحصر به فرد و منحصر به فردی را برای بقا ایجاد کند.

*تولید مثل محتوای شبکه های اجتماعی تأیید محتوای آن نیست و صرفاً برای توجه مخاطبان به فضا منتشر می شود.

پایان پیام